Κυβέρνηση διεξόδου από την κρίση χωρίς τη συμμετοχή όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων δεν υπάρχει, «εάν ο στόχος του κ. Μητσοτάκη είναι να γίνει άλλος ένας Τσίπρας, ας ψάξει αλλού για δεκανίκι τύπου Καμμένου», σημειώνει σε συνέντευξή της στον κυριακάτικο Τύπο η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά.
Για τις εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς, προαναγγέλλει ταχείες εξελίξεις από Σεπτέμβριο, καθώς «ήρθε η ώρα να ενώσουμε τα διάσπαρτα κομμάτια και να παρουσιάσουμε ξανά μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης».
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σημειώνει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «προχωρά απομονωμένη κοινωνικά και πολιτικά. Είναι παγιδευμένη στα αδιέξοδα της πολιτικής της και στις αντιφάσεις της. Η κατάσταση αυτή θα οδηγήσει σίγουρα, αργά ή γρήγορα, σε εξελίξεις. Με απασχολεί πώς δεν θα χάνεται κρίσιμος χρόνος για τη χώρα κάθε μέρα που περνάει με αυτή την κυβέρνηση».
Αρνούμενη τα περί «συνωμοσίας» του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, αναφέρει ωστόσο ότι υπάρχει «μια απροκάλυπτη η αγαστή ετερόκλητη συνεργασία που υφαίνει διαρκώς έναν ιστό που απλώνεται σε ευρύ φάσμα της δημόσιας ζωής. Στην κυβέρνηση, στο κράτος, στη δικαιοσύνη, στην οικονομία. Μια συνεργασία που θεμελιώθηκε στην ομερτά για την δημοσιονομική καταστροφή την περίοδο 2004-2009. Ο πρωθυπουργός εκείνης της εποχής έχει επιλέξει την απόλυτη σιωπή. Και αφήνει τον κ. Τσίπρα και τον κ. Μητσοτάκη να κάνουν τη… δουλειά. Ένας εκών, ο άλλος άκων δεν έχει σημασία…».
Για όσα υψηλόβαθμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, η επικεφαλής του Κινήματος εκφράστηκε σκληρά, τονίζοντας ότι «δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ανοχής και πολιτικής συνύπαρξης με όσους πρώην βουλευτές και υπουργούς αναζήτησαν με χυδαίο καιροσκοπισμό θώκους στο νέο καθεστώς, πυροβολώντας την παράταξη τους στην πιο δύσκολη της ώρα».
»Αυτοί δεν είναι θύματα, είναι θύτες, μέρος αυτής της μεγάλης πολιτικής απάτης που έπαιξε με τις ελπίδες και τον πόνο των απλών ανθρώπων», συμπλήρωσε.
Υπερασπίστηκε τέλος τα πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ τις προηγούμενες δεκαετίες, στεκόμενη στο κράτος πρόνοιας και στην εθνική συμφιλίωση.
