Όταν πληροφορήθηκε την τραγική είδηση για τον χαμό του γιου της Ανδρέα Γεωργακόπουλου, η γιατρός κ. Έλενα Μπούζα θέλησε αρχικά να μεταβεί στο νοσοκομείο για να δει το παιδί της, αφού αδυνατούσε να πιστέψει ότι σκοτώθηκε τόσο άδικα.
Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια εκ μέρους του αξιωματικού που της μιλούσε για να την αποτρέψει. Την έπεισε μόνο όταν της είπε ότι δεν θα άντεχε και δεν της άξιζε να δει το παιδί της στην κατάσταση που βρέθηκε μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από την σκηνή της αυτοκινητιστικής αυτής τραγωδίας.
Διευθύντρια στην μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνών στο «Αγία Σοφία» η κ. Μπούζα επιστράτευσε όλα τα ψυχικά της αποθέματα για να περιγράψει τα όσα βίωσε: «Στεναχωριέμαι απέραντα για το παιδί μου. Ήταν ένα παιδί εκλεκτό με πολύ μέλλον μπροστά του, που μόνο καλό είχε κάνει στον κόσμο, ένα ιδιαίτερο παιδί με χαρίσματα και λυπάμαι που έφυγε άδοξα και νωρίς με αυτό τον βίαιο τρόπο. Σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο Μετσόβιο πολυτεχνείο και ήθελε να κάνει μεταπτυχιακά στα οικονομικά, να συνδυάσει τη Μηχανολογία με τα οικονομικά. Ήταν ένα δυνατό μυαλό, έβαζε στόχους και τους πετύχαινε και είμαι σίγουρη ότι θα πετύχαινε στη ζωή του. Είχε ετοιμάσει το μέλλον του να πάει στο εξωτερικό και να συνεχίσει τις σπουδές του. Με τον Γιώργο Βακάκη ήταν φίλοι καλοί από το σχολείο, από τη σχολή Μωραΐτη και συνέχισαν να είναι αγαπημένοι. Είναι μεγάλο παιδί, είχε τους φίλους του και δεν είναι σε μια ηλικία που ανακοινώνει στην μητέρα του πού θα πάει. Με πήραν τηλέφωνο από την Τροχαία και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Το δυστύχημα ήταν τραγικό. Έφυγαν τέσσερις άνθρωποι άδικα».
