«Ο κ. Τσίπρας είναι πολιτικός εφιάλτης», αναφέρει ο Μιχάλης Μπλέτσας, εκ των κορυφαίων επιστημονικών στελεχών του ΜΙΤ, στην Καθημερινή της Κυριακής, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη για την Παιδεία, τα ΑΕΙ, και το «γιατί ρε γαμώτο»…
Τι είχε πει για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πριν λίγες ημέρες
Σε μία εξόχως ενδιαφέρουσα συνέντευξη, που παραχώρησε πριν λίγες ημέρες στο HANIA.news κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην γενέθλια πόλη του, ο διεθνούς φήμης διακεκριμένος επιστήμονας μίλησε για όλα.
Αναφερόμενος στην αδυναμία υλοποίησης ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων στη χώρα, ο κ. Μπλέτσας τόνισε ότι «η οικονομία μας είναι δομημένη σαν ένα σύνολο από συντεχνίες, οι οποίες ανταγωνίζονται στην απόκτηση προνομίων σε βάρος του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου, ενώ συμφωνούν στην από κοινού απομύζηση του κράτους» και πρόσθεσε πως πρέπει « να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι μονόδρομος για την επιβίωσή μας ως αναπτυγμένη κοινωνία και οι καθυστερήσεις απλά τις κάνουν όλο και πιο επώδυνες».
Κληθείς να σχολιάσει τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ήταν «καταπέλτης»:
«Εδώ πραγματικά δεν έχω λόγια. Μετά τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της περιόδου 2007 – 2009, πίστευα ότι θα ήταν πολύ δύσκολο για μια κυβέρνηση ευνομούμενης δημοκρατικής χώρας να κάνει περισσότερη ζημιά σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Η πραγματικότητα με διέψευσε πολύ γρήγορα». Η Βαρουφάκεια διαπραγμάτευση, εκείνο το ακατανόητο δημοψήφισμα, η συνολική αντιμετώπιση του προσφυγικού, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, το κλείσιμο των τραπεζών και οι κεφαλαιουχικοί έλεγχοι, οι βρίθοντες προσόντων ημέτεροι, η διεθνής παρουσία της χώρας.
Εκείνο που είναι ακόμα χειρότερο, όμως, είναι η συστηματική αποδόμηση της αστικής δημοκρατίας στην οποία επιδίδεται η κυβέρνηση, ο απροκάλυπτος αντι-ευρωπαϊσμός της, το επιταχυνόμενο πισωγύρισμα στην παιδεία, η απέχθεια για τις ανεξάρτητες Αρχές, οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, το πνίξιμο της οικονομίας μέσω της φοροκαταιγίδας και της μη αντιμετώπισης του ασφαλιστικού, που μας σπρώχνουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο προς τον τρίτο κόσμο. Ακόμα και σε σχετικά “εύκολα” (γι’ αυτήν) θέματα, που όλοι πίστευαν ότι θα μπορούσε να δώσει λύση σε χρόνια προβλήματα δεκαετιών (όπως η αδειοδότηση των ΜΜΕ), η κυβέρνηση φαίνεται να οδεύει ολοταχώς προς την επιδείνωσή τους.
Επιγραμματικά, λοιπόν: Ανίκανη και καταστροφική. Αν οι Ατσέμογλου και Ρόμπινσον έγραφαν το εξαιρετικό “Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη” μερικά χρόνια αργότερα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα είχε δεσπόζουσα θέση (άσχετα με την από εδώ και πέρα πορεία της χώρας).
Πρόσφατα γράψατε ότι το «ναι μεν, αλλά» είναι «νεοελληνική μάστιγα». Γιατί πιστεύετε ότι στην Ελλάδα προσπαθούμε -σχεδόν πάντα- να βρίσκουμε δικαιολογίες προκειμένου να μην κάνουμε αυτά που πρέπει;
-Γιατί είμαστε ένας λαός αιωνίως ανώριμων εφήβων που προσπαθούν να αντικαταστήσουν την αγκαλιά της μάνας με αυτή ενός πατερναλιστικού κράτους. Η οικονομία μας είναι δομημένη σαν ένα σύνολο από συντεχνίες, οι οποίες ανταγωνίζονται στην απόκτηση προνομίων σε βάρος του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου, ενώ συμφωνούν στην από κοινού απομύζηση του κράτους. Τώρα που η δομή αυτή καταρρέει, όλοι προσπαθούν να είναι οι τελευταίοι που θα φύγουν από το πάρτυ, καθυστερώντας τις αναπόφευκτες αλλαγές και αυξάνοντας το κόστος τους. Η βασική δικαιολογία είναι η ελληνική “εξαιρετικότητα” και μια διάθεση για ατέλειωτη κριτική, η οποία προσφέρει το δικαιολογητικό υπόβαθρο για την απόρριψη λύσεων που έχουν δοκιμαστεί επανειλημμένα και επιτυχώς σε πολλές άλλες χώρες ανά τον πλανήτη.
Τι πρέπει να κάνουμε; Ποιο πρέπει να είναι το σχέδιο και ποιες οι προτεραιότητες;
–Καταρχήν να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι μονόδρομος για την επιβίωσή μας ως αναπτυγμένη κοινωνία και οι καθυστερήσεις απλά τις κάνουν όλο και πιο επώδυνες. Η αντιμετώπιση της ανομίας, η επιτάχυνση της δικαιοσύνης, η φορολογική σταθερότητα και αποτελεσματικότητα, ένα πιο ακριβοδίκαιο ασφαλιστικό σύστημα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να ξαναγυρίσει η οικονομία στην ανάπτυξη. Η στοχευμένη μείωση των δαπανών του Δημοσίου είναι σήμερα μονόδρομος. Για να έχουμε μέλλον θα πρέπει να αλλάξουμε ριζικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα και να δώσουμε έμφαση στη δημιουργικότητα. Και επειδή έχουν να γίνουν πολλά και δύσκολα σε σύντομο χρονικό διάστημα, είναι χρήσιμο να συνειδητοποιήσουμε ότι μια κοινωνία που δεν μπορεί να εφαρμόσει ούτε ένα αντικαπνιστικό νόμο, δεν έχει καμιά ελπίδα να κάνει έγκαιρα τις απαιτούμενες, για την επιβίωσή της, αλλαγές.
Ποιος είναι ο Μιχάλης Μπλέτσας
Ο Μιχάλης Μπλέτσας γεννήθηκε στα Χανιά το 1967. Σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ, στη βιοϊατρική και στη μηχανική υπολογιστών.
Εργάστηκε, αρχικά, ως μηχανικός συστημάτων και το 1996, σε ηλικία μόλις 28 ετών, επιλέχθηκε μεταξύ 300 υποψηφίων, μετά από εξάμηνη διαδικασία, για τη θέση του Διευθυντή Πληροφορικής του ΜΙΤ, θέση που κατέχει μέχρι σήμερα.
Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της προσπάθειας «Ένα Laptop Ανά Παιδί» (OLPC), έχοντας κεντρική συνεισφορά στον σχεδιασμό και την υλοποίηση του πρωτοπόρου φορητού υπολογιστή «ΧΟ», καθώς και της συνδεσιμότητάς του στο Διαδίκτυο.
Έχει υλοποιήσει δίκτυα ευρυζωνικής πρόσβασης βασισμένα σε τεχνολογίες αιχμής, συμπεριλαμβανομένης μίας από τις πρώτες δοκιμαστικές πλατφόρμες ADSL, καθώς και ποικίλες ασύρματες τεχνολογίες. Πρόσφατα υπηρέτησε στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΤΕ Α.Ε.
Ο Μιχάλης Μπλέτσας έχει πολυποίκιλη συμβουλευτική και επιχειρηματική εμπειρία, παράλληλα με εκτεταμένη κοινωφελή δραστηριότητα, ενώ παραμένει κύριος ομιλητής σε διεθνή συνέδρια. Είναι το δεύτερο επίσημο μέλος του ΜΙΤ Enterprise Forum Greece.
Οι φωτογραφίες είναι από το Hania.news
