Ένας πρώην φίλος οδηγός λεωφορείου θυμάται τον συνάδελφό του Σάμι Αμιμούρ, έναν από τους μακελάρηδες του Μπατακλάν, να περνούν ώρες μαζί, στη δουλειά. Ο Αλι και ο Σάμι γνωρίστηκαν τον Δεκέμβριο του 2010, όταν έκαναν εκμάθηση στη δημόσια επιχείρηση μεταφορών, ως οδηγοί. Θα εργάζονταν στα λεωφορεία της RATP.
Το Paris Match εξασφάλισε ένα βίντεο που δείχνει τον μελλοντικό μακελάρη, με κοστούμι και γραβάτα, στο σεμινάριο της RATP:
Το σεμινάριο κράτησε 3,5 μήνες και τα ωράρια ήταν από τις 9 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα, με ένα μικρό διάλειμμα το μεσημέρι. Ο μετέπειται τρομοκράτης Σάμι Αμιμούρ ήταν εργατικός και παρακολουθούσε προσεκτικά το σεμινάριο. Ηταν πολύ καλός στα γαλλικά, δεν έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή στα μαθηματικά. Ηταν τόσο καλός που μερικές φορές διόρθωνε και τους καθηγητές στη γλώσσα. Επαιζε μπάλα στο γήπεδο του Μπομπινί, ήταν σεμνός, ασχολιόταν πολύ με το σώμα του και του άρεσαν τα σπορ. Ζούσε με τους γονείς του στο Ντρανσί, κοντά στο Παρίσι, και δεν είχε φιλενάδα.
Στο βίντεο φαίνεται ο Αμιμούρ άνετος, χαμογελαστός, σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον:
Ο Σάμι και ο οδηγός φίλος του Αλί βλέπονταν συχνά. Του είχε δανείσει χρήματα στα τέλη του 2011, τα οποία του τα επέστρεψε. «Με τη γυναίκα μου του κάναμε μάλιστα και ένα δώρο για να τον ευχαριστήσουμε. Θυμάμαι ήρθε στο σπίτι και φορούσε ένα άσπρο μακρύ ρούχο των ισλαμιστών. Ηταν τα πρώτα σημάδια της αλλαγής πάνω του».
Ο Σάμι Αμιμούρ δεν έμεινε πολύ καιρό οδηγός λεωφορείου στην RATP. Μόλις πέρασαν 15 μήνες άρχισε να λέει ότι αυτό το επάγγελμα δεν ήταν συμβατό με τη θρησκεία του. «Ελεγε ότι δεν ήθελε να χαιρετάει γυναίκες, ούτε να τις κοιτάει. Προσπάθησα να τον λογικέψω, αλλά χωρίς επιτυχία. Εμαθα ότι βρήκε μια μικρή δουλειά σε μια πιτσαρία στο προάστιο Μπλαν Μενίλ. Εμαθα ότι πήγαινε στο τζαμί του Μπλαν Μενίλ, αλλά δεν ξέρω αν εκεί προσηλυτίστηκε».
Ο Αλί δεν τον ξαναείδε από το 2012. Μέσα από έναν κοινό φίλο έμαθε ότι ο Σάμι ήθελε να πάει στη Συρία, «αλλά δεν τον είχαμε πάρει στα σοβαρά».
Τον έψαχνε ο πατέρας του στη Συρία
Πριν από ακριβώς έναν χρόνο, ο Μοχάμεντ Αμιμούρ, 67 ετών, είχε ταξιδέψει στη Συρία για να φέρει πίσω τον γιο του που είχε μπει στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους. Το ταξίδι του κράτησε τρεις εβδομάδες, σε μια θερμοκρασία 50 βαθμών. Γύρισε τσακισμένος, γιατί ο γιος του, Σάμι Αμιμούρ, ο οποίος ταυτοποιήθηκε στις 16 Νοεμβρίου ως ένας από τους καμικάζι του Μπατακλάν, 27 ετών, δεν γύρισε πίσω.
Ο πατέρας δεν έχασε την επαφή με το παιδί του. Μιλούσαν τουλάχιστον μια φορά τον μήνα μέσω Skype, αλλά ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να φανταστεί την επίδραση που είχε το Ισλαμικό Κράτος πάνω στον γιο του. Ο πατέρας, αλγερινής καταγωγής, πουλάει ρούχα στο προάστιο του Παρισιού Σεν Ντενί και είχε μιλήσει πριν από έναν χρόνο στη γαλλική εφημερίδα Le Monde. Eίχε δηλώσει τότε ότι ο γιος του μπορεί να σκοτώθηκε από τους στρατιώτες του Ασαντ, αλλά ήξερε, επίσης, ότι αν επέστρεφε στη Γαλλία θα καταδικαζόταν. Πολλοί νεαροί Γάλλοι τζιχαντιστές είχαν καταδικαστεί μόλις επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
Το σχέδιο του πατέρα ήταν απλό: να γλιτώσει τον γιο του από τη Συρία και να επιστρέψει στην Αλγερία, εκεί που δεν κινδύνευε ούτε με θάνατο ούτε με φυλάκιση. «Οι τύποι του Ισλαμικού Κράτους είναι πολύ οργανωμένοι. Χρησιμοποιούν κάρτες τηλεφώνου μόνο μια φορά. Δεν μπορείς ποτέ να τους ξανατηλεφωνήσεις», έλεγε.
Ο Μοχάμεντ δεν είχε προειδοποιήσει τον γιο του ότι θα πάει στη Συρία να τον ψάξει. Οταν έφτασε στην πόλη Γκαζιαντέπ, κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα, τότε του τηλεφώνησε.
Ο νεαρός τού έδωσε τα ονόματα των διακινητών. Μια εβδομάδα αργότερα, ο πατέρας βρισκόταν σε ένα λεωφορείο «με άντρες, γυναίκες, παιδιά, Ρώσους, Ευρωπαίους, Αλγερινούς. Διασχίσαμε ένα ναρκοπέδιο μέσα στην έρημο», όπως δήλωσε. Τελικά, 80 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Χαλεπιού, στο Minbej, είδε να ανεμίζει η σημαία του Ισλαμικού Κράτους.
«Ηταν το πρώτο σημείο ελέγχου και το φύλαγε ένας άντρας με καλάσνικοφ. Οι συνοδοιπόροι μου χειροκρότησαν», θυμάται. Οι οικογένειες εστάλησαν σε διαμερίσματα, οι άντρες μόνοι στο στρατόπεδο. «Μου πήραν το διαβατήριο. Οι νεόφερτοι τζιχαντιστές έγιναν δεκτοί από καμιά δεκαριά μουσάτους που φώναζαν “Allah Ouakbar!”. Εμένα με συνέχαιραν: “Παρά την ηλικία σου, ήρθες να πολεμήσεις”, μου έλεγαν».
Περιμένοντας να δει τον γιο του, ο Μοχάμεντ περιμένει. Εχει πάθει τροφική δηλητηρίαση και δεν επιτρέπεται να καπνίσει. Μέσα στην πόλη, οι άντρες του Ισλαμικού Κράτους, πάνω σε ένα τζιπ 4Χ4 και με τη σημαία, περιπολούν στους δρόμους την ώρα της προσευχής.
«Περίμενα να ανοίξει ένα ίντερνετ καφέ. Με φώναξαν και με ρώτησαν γιατί δεν πήγα στην προσευχή, με πήραν και με πήγαν μπροστά σε ένα τζαμί». Ηταν 29 Ιουνίου, η πρώτη ημέρα του ραμαζανιού, ημέρα κατά την οποία ο εμίρης Abou Bakr Al-Baghdadi ανακοίνωσε την ίδρυση του Ισλαμικού Χαλιφάτου μεταξύ της Συρίας και του Ιράκ».
Εδώ είναι το σπίτι του καμικάζι, σε προάστιο του Παρισιού:
Ο Μοχάμεντ είδε τον γιο του την επόμενη ημέρα. Είχε πατερίτσες, ερχόταν από τη Ράκα, προπύργιο του Ισλαμικού Κράτους. «Ηταν με έναν άλλο τύπο που δεν μας άφησε ποτέ μόνους. Ηταν πολύ ψυχρή η συνάντησή μας. Δεν με πήγε σπίτι του, ποτέ δεν μου είπε πώς τραυματίστηκε, ούτε αν ήταν στη μάχη», λέει ο πατέρας.
Το βράδυ ο Μοχάμεντ έδωσε στον γιο του ένα γράμμα από τη μητέρα του. «Είχα βάλει 100 ευρώ στον φάκελο. Πήγε να διαβάσει το γράμμα σε μια γωνία και μου επέστρεψε τα 100 ευρώ, λέγοντας ότι δεν έχει ανάγκη τα χρήματα».
Εξουθενωμένος ψυχολογικά από αυτή την ψυχρή υποδοχή, ο πατέρας προσπάθησε να καταλάβει από τους συντρόφους του γιου του τι συμβαίνει. Του έδειξαν βίντεο να βασανίζουν ανθρώπους του Σύρου Προέδρου Ασαντ. «Ενας σύντροφος του γιου μου μού έδειξε να δολοφονούν ανθρώπους εν ψυχρώ. Είδα τρομακτικές εικόνες, έπαθα σοκ», διηγείται.
Οι πιο σκληροί, όπως δήλωσε ο πατέρας, είναι οι νεόφερτοι. Την επόμενη ημέρα, δύο Γάλλοι που είχαν γίνει τζιχαντιστές τού έδειξαν πώς εκτελούν τα καθήκοντα αστυνομικών του Ισλαμικού Κράτους μέσα στους δρόμους του Minbej. «Δεν μιλάνε καλά αραβικά. Οι άνθρωποι εκεί λένε “αυτοί είναι λεγεωνάριοι και έρχονται να φέρουν το νόμο σε μας”».
Δύο ημέρες αργότερα, ο Μοχάμεντ ξαναπερνά τα τουρκοσυριακά σύνορα χωρίς πρόβλημα. Ταξίδευε με μια Γαλλίδα, με πράσινα μάτια, από το Μονπελιέ της Γαλλίας, και με το 6 μηνών μωρό της. Ο σύζυγός της επρόκειται να κάνει μια επίθεση καμικάζι και εκείνη έδειχνε ευτυχισμένη.
Στην Κωνσταντινούπολη πήρε το αεροπλάνο για τη βόρεια Ευρώπη, χωρίς να τον σταματήσει κανείς. Αλλά το ταξίδι του δεν χρησίμευσε σε κάτι. Ο γιος του Σάμι έμεινε στη Συρία και παντρεύτηκε. Εναν χρόνο αργότερα, γινόταν καμικάζι στο Μπατακλάν του Παρισιού
