Πριν από εκατοντάδες χρόνια, καράβια με γενναίο πλήρωμα γέμιζαν με προμήθειες ώστε να ταξιδέψουν στα… αταξίδευτα και να χαρτογραφήσουν όλο το κόσμο. Μέχρι να συμβεί αυτό οι χάρτες έμοιαζαν ανολοκλήρωτοι, όπως ακριβώς και ο «συμπαντικός» χάρτης του Pablo Carlos Budassi.
Σήμερα το ανθρώπινο μάτι, μέσα από τα υπερσύγχρονα τηλεσκόπια, μπορεί να φτάσει έως και 6-7 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Μια απόσταση που αν και τεράστια, δεν καλύπτει ούτε το 20% του σύμπαντος. Με δεδομένο όμως ότι, προς το παρόν, ο άνθρωπος έχει ταξιδέψει μόλις μέχρι την Σελήνη, ένας χάρτης με τόσα δεδομένα φαντάζει πραγματικά εντυπωσιακός.
Συλλέγοντας δεδομένα από τα τηλεσκόπια της NASA αλλά και από τους ήδη υπάρχοντες χάρτες κάποιων μεμονωμένων περιοχών από το πανεπιστήμιο του Princeton, ο Budassi δημιούργησε ίσως τον πιο ολοκληρωμένο χάρτη όλων των εποχών. Πώς όμως μπόρεσε όλο το σύμπαν να χωρέσει σε μια εικόνα;
Ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε μια μέθοδο, κατά την οποία η κλίμακα της εικόνας μειώνεται όσο τα σημεία της απομακρύνονται από το κέντρο της και κατευθύνονται προς τα άκρα. Ετσι, οι τεράστιες διαγαλαξιακές αποστάσεις μπόρεσαν να αποτυπωθούν με σχετική ακρίβεια. Σημείο αναφοράς είναι το Ηλιακό μας σύστημα. Γύρω του βρίσκεται η περιοχή του Νέφους του Οορτ, ενώ σε μικρότερη κλίμακα απεικονίζεται όλος ο Milky Way μας και οι πιο κοντινοί του γαλαξίες, όπως αυτός της Ανδρομέδας.
Σε ακόμα μικρότερη μορφή απεικονίζεται ο κοσμικός ιστός και το περίπλοκο δίκτυο των μακρινών γαλαξιών, που χωρίζονται από μικρά ή μεγαλύτερα κενά. Στο εξωτερικό της εικόνας βρίσκεται ένας δακτύλιος από κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, ένα από τα πρώτα είδη ακτινοβολίας που εμφανίστηκε στο σύμπαν, ως «απομεινάρι» από την Μεγάλη Εκρηξη.
