Οι Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα υλικό που χρησιμοποίησαν για την ενθυλάκωση παγκρεατικών κυττάρων (είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ινσουλίνης), τα οποία στη συνέχεια μεταμόσχευσαν στα πειραματόζωα.
Αυτή η προσέγγιση «προσφέρει τη δυνατότητα να δοθεί στους διαβητικούς ένα νέο πάγκρεας που προστατεύεται από το ανοσοποιητικό σύστημα και που θα τους επιτρέπει να ελέγχουν το σάκχαρο του αίματος χωρίς τη λήψη φαρμάκων», ανέφερε ο Ντάνιελ Αντερσον του Τμήματος Χημικής Μηχανικής του ΜΙΤ, που είναι επικεφαλής συντάκτης της μελέτης.
Το υλικό
Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του από το Harvard, το Νοσοκομείο Παίδων της Βοστόνης και άλλα ιδρύματα ξεκίνησαν να ερευνούν τα χημικά παράγωγα του αλγινικού, ενός υλικού που προέρχεται από την καφέ άλγη. Η γέλη αλγινικού προσφέρει τη δυνατότητα ενθυλάκωσης σε αυτήν κυττάρων χωρίς να τα καταστρέφει, όμως ταυτόχρονα επιτρέπει σε μόρια ζάχαρης και πρωτεϊνών να τη διαπερνούν και να αλληλεπιδρούν με τα κύτταρα που βρίσκονται μέσα της. Από περίπου 800 παράγωγα αλγινικού οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα που είναι γνωστό ως τριαζόλη – διοξείδιο θειομορφολίνης (TMTD).
Επίσης βασίστηκαν σε αποτελέσματα ερευνών στα τέλη του 2014, όταν είχαν ανακαλύψει πώς να κάνουν τεράστιες ποσότητες κυττάρων να παράγουν ινσουλίνη. Επικεφαλής των μελετών ήταν ο καθηγητής του Harvard Νταγκ Μέλτον, ο οποίος προσπαθεί να βρει μια θεραπεία για το γιο του Σαμ που είχε διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 1 από μωρό.
Τα πειράματα εφάρμοσαν σε ποντίκια με ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, στα οποία εμφύτευσαν νησίδες ανθρώπινων κυττάρων ενθυλακωμένων σε TMTD. Αμέσως μετά τη μεταμόσχευση τα εν λόγω κύτταρα άρχισαν αμέσως να παράγουν ινσουλίνη αντιδρώντας στα επίπεδα σακχάρου και μπόρεσαν να ελέγξουν το σάκχαρο του αίματος για 174 ημέρες, όσο διήρκεσε η έρευνα.
«Είναι ένα σημαντικό βήμα γιατί δείχνει ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 1», σχολίασε ο Μέλτον.
Οριστική απαλλαγή
«Οι θεραπείες με κύτταρα για μεταμόσχευση μπορούν να είναι η απάντηση για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1», ανέφερε η Τζούλια Γκρίνσταϊν, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ερευνας Νεανικού Διαβήτη, που χρηματοδότησε τις έρευνες. «Αυτές οι θεραπείες στοχεύουν στην αποτελεσματική και μακροχρόνια ανεξαρτητοποίηση από την ινσουλίνη και κατά συνέπεια την απαλλαγή από το καθημερινό άγχος της διαχείρισης της νόσου για μήνες, ίσως για έναν χρόνο ή και για χρόνια, χωρίς να χρειάζεται να καταστείλουμε το ανοσοποιητικό σύστημα. Το ίδρυμά μας είναι ενθουσιασμένο με τα ευρήματα αυτά και ελπίζουμε να δούμε νέα πρόοδο σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους και, τελικά, μια νέα θεραπεία του διαβήτη τύπου 1».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από διαβήτη τύπου 1, μια αυτοάνοση ασθένεια κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει τα κύτταρα στο πάγκρεας που παράγουν την ινσουλίνη. Η βασική θεραπεία είναι οι καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης που πετυχαίνουν μόνο εν μέρει τη ρύθμιση του μεταβολισμού του ασθενούς. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι και κάποιοι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, που είναι ινσουλινοεξαρτώμενοι, θα μπορούν να επωφεληθούν από τη νέα μέθοδο μεταμόσχευσης βλαστικών κυττάρων.
