Συγκλονίζει η μαρτυρία της Άννας Αρμάου, Ελληνίδας κατοίκου της Βηρυτού που έχασε το μάτι της στην φονική έκρηξη που ισοπέδωσε την πόλη προχθες το απόγευμα.
«Ήμουν σπίτι, ζω στον τέταρτο όροφο. Δεν έμεινε τίποτα, όλα καταστράφηκαν. Κατέβηκα με τα αίματα τις σκάλες. Με πήγαν σε τρία νοσοκομεία και δεν υπήρχε μέρος να με βάλουν» περιγράφει στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ και τον Νίκο Στραβελάκη, η Ελληνίδα τραυματίας.
«Τα αίματα έτρεχαν από το πρόσωπο και τα μάτια μου, ο κόσμος έτρεχε σαν τρελός στο δρόμο» τονίζει η κα Αρμάου περιγράφοντας την φρίκη που ακολούθησε των όλεθρο της τρομερής έκρηξης.
My heart goes out to #Beirut, Lebanon 🇱🇧 this is so terrifying and heart-wrenching 😓💔pic.twitter.com/Lbz2RYqmwa
— Sepideh (@Sepideh_Z) August 5, 2020
Η Άννα Αρμάου υποβλήθηκε, ώρες μετά, σε εγχείρηση στο μάτι της το οποίο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γιατρών έχει καταστραφεί σε ποσοστό 80 στα 100.
Την ώρα της έκρηξης δεν βρισκόταν κοντά σε τζάμια εντούτοις το ωστικό κύμα ήταν τόσο μεγάλο που σπασμένα τζάμια έπεσαν πάνω της προκαλώντας πολλά μικρά κοψίματα σε όλο της το σώμα ενώ χρειάστηκε να κάνει και μια μεγάλη εγχείριση κάτω από την μασχάλη της.
Όπως αναφέρει το σπίτι της είναι πολύ κοντά στο λιμάνι και καταστράφηκε ολοσχερώς.
« Αγαπούσα το Λίβανο αλλά τώρα πια θέλω βοήθεια από την δική μου πατρίδα» παραδέχεται η κα Αρμάου τονίζοντας πως η φρίκη που βίωσε την κάνει να νιώθει πως δεν θέλει να βλέπει πια την πόλη που μέχρι πρότινος ζούσε.
«Θέλω να πάω στην πατρίδα μου», καταλήγει.
Φόβος, κλάματα, αίμα
Συγκλονίζει η μαρτυρία ακόμη μιας Ελληνίδας που ζει στην Βηρυτό, και περιέγραψε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA, τις εφιαλτικές στιγμές της έκρηξης και τον πανικό που ακολούθησε.
Η κυρία Κούρτη έζησε τον τρόμο μέσα στο ίδιο της το σπίτι, καθώς τραυματίστηκε και η ίδια και ο σύζυγός της.
Η περιγραφή της Δώρας Κούρτη «κόβει» την ανάσα
«Σηκώθηκα και τα γόνατά μου πρησμένα, γεμάτα αίμα, γεμάτα κομμάτια γυαλιά, ξέρεις από την τζαμαρία που είχαμε, τα χέρια μου, τα πόδια μου, ευτυχώς το κεφάλι και το σώμα δεν έπαθαν τίποτα. Ο άντρας μου τραυματίστηκε λίγο στο πρόσωπό του, γιατί ήταν κρυμμένος μακριά από τις τζαμαρίες εκείνη την ώρα.»
» Είδα φόβο, είδα κλάματα, είδα αίμα, είδα ανθρώπους πληγωμένους. Άλλοι θρηνούσαν τους πεθαμένους, γιατί υπήρχαν και πεθαμένοι, άλλοι γιατί δεν βρήκαν τα παιδιά τους, άλλοι κλαίγανε γιατί δεν μπορούσανε να αντέξουν τον πόνο.»
» Όπου περπατούσες γλιστρούσες γιατί υπήρχε αίμα και μύριζε αίμα, μια μυρωδιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Κοιτάξτε εμείς είχαμε 17 χρόνια πόλεμο αλλά ποτέ δεν πάθαμε τέτοια ζημιά, δε θυμάμαι να ήρθε μία τέτοια μέρα. Μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο να σου φύγει όλη ζωή».
Η κυρία Κούρτη συγκρίνει τις εικόνες που είδε με εμπόλεμη ζώνη. Όπως λέει, ποτέ δεν θα ξεχάσει τους ανθρώπους που θρηνούσαν τους δικούς τους, τους γονείς που έψαχναν απεγνωσμένα τα παιδιά τους και τη μυρωδιά του αίματος.
«Η πρώτη έκρηξη δεν ήξερα τι ήταν, νόμιζα ότι ήταν σεισμός και πήγαμε να δούμε, δηλαδή πήγα δίπλα από το παράθυρο να δω τι γινότανε και την ίδια ώρα με φωνάζει ο άντρας μου, που ήταν μέσα στο σπίτι, και μου φώναζε έλα μακριά από το παράθυρο. Μόλις γύρισα για να πάω στον άντρα μου ακούω το δεύτερο μπουμ το μεγάλο, που με εκτόξευσε από το σαλόνι στην είσοδο».
