Δίχως χρονοτριβή η κυβερνητική παράταξη αναζήτησε στον νεοφιλελευθερισμό την ρετσινιά που τόσο αποζητούσε για να ξεθεμελιώσει την επιτυχία του Κυρ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. Γιατί όμως ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί ρετσινιά στην ελληνική πολιτική ζωή;
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην υφήλιο που μπήκε στην οικονομική κρίση επειδή χρεοκόπησε το δημόσιο και όχι οι Τράπεζες. Εφόσον ήταν το κράτος (μεγάλες παροχές, τεράστιος δημόσιος τομέας, θεόρατα έξοδα και κρατικές δαπάνες) αυτό που οδήγησε την χώρα στην οικονομική κατάρρευση, δεν μπορεί βέβαια να ήταν αποτέλεσμα νεοφιλελεύθερων επιλογών. Ο κρατισμός οδήγησε την χώρα στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα.
Και όλες οι μετα-μνημονιακές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) επιχειρούν, ανεπιτυχώς, και πάλι με κρατισμό να την βγάλουν από αυτά. Γιατί λοιπόν υπάρχει τέτοια απέχθεια για τον νεοφιλελευθερισμό; Προφανώς, διότι οι ηγήτορες της ελληνικής δημόσιας ζωής δεν επιθυμούν να συνειδητοποιήσει ο κόσμος την ουσία της σχετικής πολιτικής επιλογής…
Εφόσον κάποιος καταδικάζει την φορολογία για την συντήρηση ενός μεγάλου κι αναποτελεσματικού κράτους, τότε είναι νεοφιλελεύθερος. Εφόσον αντιστρατεύεται την δημόσια γραφειοκρατία που πνίγει την προσπάθεια των νέων ανθρώπων να δημιουργήσουν ένα καινούργιο δυναμικό μέλλον, είναι νεοφιλελεύθερος. Εφόσον δεν θέλει το κράτος να ανακατεύεται στις οικονομικές δραστηριότητες και οι δημόσιες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες να καταργηθούν και να περάσουν στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, είναι βέβαια νεοφιλελεύθερος.
Όταν ενοχλείται με την αύξηση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα ώστε όλοι να υποφέρουμε για να κρατηθούν ανέπαφες όλες οι θέσεις εργασίας στο δημόσιο, και βέβαια είναι νεοφιλελεύθερος. Όταν δεν θέλει ρουσφέτια και δημόσιες παροχές αλλά υγιή ανταγωνισμό για την διεκδίκηση αξιοκρατικά της θέσης του σε μιά δυναμική μελλοντικά οικονομία, χωρίς αμφιβολία είναι νεοφιλελεύθερος. Και πιστεύει στο αύριο της ελληνικής κοινωνίας.
Δυστυχώς αυτές οι απόψεις όμως καταδικάζονται από την πλειοψηφία του ελληνικού μιντιο-πολιτικού κατεστημένου. Κι επηρεάζουν την κοινή γνώμη, που άβουλα ποδηγετείται ώστε να στηρίζει επιλογές που ουσιαστικά αντιστρατεύονται τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά της.
Αυτοί που αντιπαθούν τον νεοφιλελευθερισμό είναι οι συνεχιστές της φαυλοκρατίας, της εξάρτησης από κάποια κομματικά αφεντικά κι εκείνοι που προσβλέπουν στην προσοδοθηρία για να εξασφαλίσουν ένα μέλλον παρασιτισμού και προσκόλλησης σε κρατικές παροχές. Καιρός δεν είναι να απαλλαγούμε από την μούχλα αυτών των πρακτικών;
