Καθημερινά ξεσκονίζω τα sites και τις εφημερίδες ψάχνοντας κάποια έστω νύξη για οποιαδήποτε πολιτική εξέλιξη στη χώρα μας. Και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ουμπέρτο Έκο έκανε λάθος, έστω μερικώς: δεν ξέρω αν ειδήσεις τον Αύγουστο δεν υπάρχουν (όπως είχε διατυπώσει), τον Ιούνιο όμως δε φαίνεται να υπάρχουν. Και ούτε το Μάιο υπήρχαν, ούτε τον Απρίλιο και πάει λέγοντας…
Δεν υπερβάλλω καθόλου – φαίνεται να έχουμε την πρώτη κυβέρνηση στην ιστορία η οποία δεν παράγει πολιτική! Προσοχή, δε μιλάω απαραίτητα για καλή πολιτική: την πολιτική την κρίνει η ιστορία και η κρίση αυτή είναι χρηστό να γίνεται αργότερα. Κι όταν διατρανώνω ότι δεν υπάρχουν ειδήσεις, δεν το κάνω νοσταλγώντας το καλοκαίρι προ διετίας με τις καταιγιστικές εξελίξεις –κάθε άλλο…Απλώς από την επανεκλογή της και μετά η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, μια κυβέρνηση ισχυρή αφού μέσα στο 2015 πήρε 3 φορές ξεκάθαρη εντολή από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, μοιάζει να πορεύεται χωρίς καμιά πολιτική στόχευση. Ή ορθότερα, με μόνο γνώμονα την παραμονή της στην εξουσία όσο πιο πολύ γίνεται, μέσα από υποσχέσεις που δεν πραγματώνονται, ελπίδες που διαρκώς διαψεύδονται και μια σειρά από μνημονιακές υποσχέσεις των οποίων η εφαρμογή παραπέμπεται για τις καλένδες.
Μέσα σ’αυτό το κλίμα, το περίεργο δεν είναι ότι ο κόσμος έχει βαθιά απογοητευτεί:παγκόσμια και διαχρονικά ο λαός δίνει την εμπιστοσύνη του στον ηγέτη περιμένοντας εν τέλει αποτελέσματα, αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα αρκείται στην επιβεβαίωση ότι παλεύει για κάποιο στόχο. Έτσι πορεύτηκαν ο Εθνάρχης με την ένταξη στην ΕΟΚ, ο Αντρέας Παπανδρέου με την περιβόητη Αλλαγή, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με το νοικοκύρεμα της οικονομίας, ο Κώστας Σημίτης με τον εκσυγχρονισμό, ο νεότερος Καραμανλής με την επανίδρυση του κράτους. Κανείς τους δεν ήταν αλάνθαστος, με τα χρόνια οι όροι «Αλλαγή», «εκσυγχρονισμός» κι «επανίδρυση» έγιναν αντικείμενο λοιδωρίας – ωστόσο αυτό ακριβώς αποδεικνύει την ύπαρξη αυτών των στόχων και το βαθμό στον οποίο αυτοί οι στόχοι είχαν επικοινωνηθεί στους πολίτες. Και για όποιον σκεφτεί ότι αυτά γινόντουσαν στην προ Μνημονίου εποχή, ποιος ξέχασε τη στόχευση για έξοδο στις αγορές κι ανάπτυξη, στόχο που εξήγγειλε και σχεδόν πραγματοποίησε η πλέον αποτελεσματική όσο και συκοφαντημένη κυβέρνηση του τόπου, αυτή του Σαμαρά; Σήμερα, ποιο ακριβώς είναι το μήνυμα που περνάει η κυβέρνηση στους πολίτες και ποια είναι η στόχευση;
Δυστυχώς, ο πολίτης αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα ότι η μόνη πυξίδα που διευθύνει την πολιτική της κυβέρνησης είναι η παραμονή στην εξουσία. Κατά τα άλλα η κυβέρνηση δεν παράγει πολιτική: παράγει λαϊκισμό, διχασμό, νεποτισμό και κάνει αντί για ασκήσεις διαχείρισης, ασκήσεις θράσους. Μόνο την τελευταία εβδομάδα είδαμε τον υπουργό Αμύνης να αστειεύεται με γραβάτες και πέη και να παραδέχεται την εκτός νόμου επικοινωνία του με ισοβίτη… Τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής να χυδαιολογεί στο twitter σχολιάζοντας την παραίτηση του Προέδρου της ΕΡΤ…Tον υφυπουργό Υγείας στα γνωστά του στάνταρ…Τον Υφυπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής να χαρακτηρίζει «στραβή» τη δολοφονία ενός 11χρονου παιδιού…Κι ενώ ο λαός νιώθει να τον προκαλούν συνεχώς, το παιχνίδι παίζεται πίσω από κλειστές πόρτες, οι υπουργοί και οι συμπολιτευόμενοι βουλευτές στα παράθυρα και στα πάνελ δίνουν μαθήματα δημιουργικής ασάφειας που θα ζήλευε κι ο Βαρουφάκης και η πολιτική εξαντλείται σε απειλές, συνθήματα κι εξυπνακίστικα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…Ανεξαρτήτως περιεχομένου, αυτή την αντίληψη περί πολιτικής έχει η Αριστερά;;;
Στα φοιτητικά μου χρόνια στη ΔΑΠ, όταν επί νεότερου Καραμανλή δίναμε μάχες στα αμφιθέατρα και σε άλλους μαζικούς χώρους, διαρκώς οι εκπρόσωποι των αριστερών παρατάξεων μας εγκαλούσαν για το πώς αντιλαμβανόμαστε την πολιτική – ειρωνεύονταν τις εκδηλώσεις μας και έδιναν στις δικές τους έναν αέρα διανόησης και ψευτοκουλτούρας. Είμαι ευτυχής και περήφανος που η γενιά μου δε «μάσησε» και τίμησε τις ιδέες και το ρόλο της. Και τώρα που είδαμε πέραν πάσης αμφιβολίας πώς είναι η αντίληψη της Αριστεράς όταν κατέχει την εξουσία, η δική μου γενιά, η γενιά των 30αρηδων δεν μπορεί παρά να νιώθει μια πρώτη δικαίωση για τα πεπραγμένα και τα πιστεύω μας…Αλλά και μια έντονη επιθυμία να συμβάλλει στην αναγέννηση της χώρας, για την οποία το πρώτο βήμα είναι να φύγει αυτή η «μη κυβερνώσα» κυβέρνηση…
