Kαι μόνο η εικόνα της Φώφης Γεννηματά την Κυριακή του δεύτερου γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών αρκεί για να αποδείξει πόσο άκαιρη, άστοχη, λαθεμένη, καταστροφική ήταν η πρωτοβουλία της να εξοβελίσει από το ΚΙΝΑΛ έναν πολιτικό του κύρους, της συγκρότησης, της προσφοράς και της εμβέλειας του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Ως ιδανική αυτόχειρας και έχοντας επιφέρει μεγάλο πλήγμα στο ΚΙΝΑΛ στην πιο κρίσιμη φάση προς τις εθνικές εκλογές, πήγαινε από κανάλι σε κανάλι για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να πείσει ότι αυτή είναι η ηγέτης, λες και κανείς την είχε αμφισβητήσει! Σε αυτή την προσπάθεια δεν δίστασε να προσβάλει τον Κώστα Σημίτη, επικαλούμενη ότι αυτή τον υπερασπίστηκε όταν δέχτηκε επιθέσεις, λες και δεν ήταν καθήκον της να απαντήσει στη βρόμικη προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το στέλεχος που πήρε 40% στις εκλογές για την εκλογή του προέδρου, τον Νίκο Ανδρουλάκη, κάνοντάς του την παρότρυνση ότι καλό είναι, αντί να εκφράζει την ανησυχία του για τις εξελίξεις, να κοιτάξει να εκπροσωπεί το ΚΙΝΑΛ καλά στην Ευρωβουλή!
Μεγαλύτερη αμετροέπεια, ανεπάρκεια, άγχος δεν έχω ξαναδεί από επικεφαλής, πρόεδρο οποιουδήποτε κόμματος.
Την ώρα λοιπόν που ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρεε παντού, που σε όλα τα κανάλια σχολίαζαν τα αποτελέσματα και τους νέους συσχετισμούς που διαμορφώνονται, η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ έδινε μάχες οπισθοφυλακών και τα καλεσμένα στελέχη βρίσκονταν σε κατάσταση πλήρους αμηχανίας. Ποτέ αρχηγός κόμματος δεν επέφερε τόσο μεγάλο πλήγμα στο κόμμα του σε χρόνο-ρεκόρ και σε τόσο κρίσιμη πολιτικά φάση. Πολύ κακούς συμβούλους φαίνεται να έχει η κα Γεννηματά που κάνουν ζημιά και στην ίδια –αυτό είναι το λιγότερο– αλλά και στην παράταξη που εκπροσωπεί. Πολύ περίεργη αντίληψη περί δημοκρατίας στο κόμμα της φαίνεται να έχει, απειλώντας τους πάντες σαν να είναι το ΚΙΝΑΛ μια προέκταση του Γραφείου του Προέδρου ή κανένα κόμμα που λειτουργεί με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό.
Μα τι συμβαίνει, αλήθεια; Πώς και η κα Φώφη Γεννηματά θυμήθηκε να εξοβελίσει ένα στέλεχος εθνικής εμβέλειας στοχευμένο από τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή πρωταγωνίστησε στην προσπάθεια να σωθεί η χώρα και να αντιμετωπιστούν ο εθνικολαϊκισμός και η επίθεση κατά των θεσμών; Πώς και γιατί προχώρησε στην ικανοποίηση αυτού που εναγωνίως ζητούσαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Π. Σκουρλέτης, ότι δηλαδή θα διευκολυνθεί η σύγκλιση ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ αν δεν υπάρχουν στη μέση στελέχη σαν τον Ε. Βενιζέλο; Πώς σκέφτηκε ότι ο Γ. Καμίνης είναι ένας εξ ορισμού πολυσυλλεκτικός πολιτικός που μπορεί να λειτουργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο ενώ ως υποψήφιος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ ήρθε τρίτος μακράν του δεύτερου και ως υποψήφιος ευρωβουλευτής ήρθε τέταρτος; Πώς ξαφνικά του εντοπίστηκε η δυνατότητα να καταστεί πόλος νέων ψηφοφόρων; Πώς είναι δυνατόν να έχει δεσμευτεί στον κ. Γ. Καμίνη για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, ενώ ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής; Συνιστά αυτό μέγα ηθικό και πολιτικό πρόβλημα ή όχι; Από πότε υπάρχουν στελέχη που κατεβαίνουν υποψήφιοι και έχουν εκ των προτέρων και έτοιμη διορισμένη θέση αν δεν εκλεγούν; Από πότε συμβαίνουν αυτά στο ΠΑΣΟΚ ή στο ΚΙΝΑΛ ή όπως και αν λέγεται η προοδευτική παράταξη; Γιατί τελικά συμβαίνουν όλα αυτά;
Ειναι απλό: Η κα Φώφη Γενηματά και κάποια στελέχη θέλουν να ελέγξουν από τώρα την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΙΝΑΛ. Γιατί άραγε; Μα γιατί αυτά τα στελέχη «ανάβουν κάθε μέρα λαμπάδα για να βγει αυτοδύναμη η ΝΔ και να μη βρεθούν μπροστά στο δίλημμα να συγκυβερνήσουν». Δεν επιθυμούν να συμβάλουν σε λύση διακυβέρνησης γιατί φοβούνται μη χαρακτηριστούν «δεξιοί», όταν η ίδια η κα Γεννηματά ήταν υπουργός του κ. Σαμαρά. Θα προτιμήσουν να πάμε σε νέες εκλογές με απλή αναλογική, δηλαδή ακυβερνησία, πάσα στον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονη παραγραφή ευθυνών των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ για πληθώρα πολύ ευαίσθητων υποθέσεων που οφείλεται να διερευνηθούν. Προτιμούν να βρίσκονται στην αντιπολίτευση έχοντας την ψευδαίσθηση ότι εκεί θα λύσουν το θέμα των συσχετισμών με τον ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας τους νόμους της Φυσικής ή και θέλοντας να συναντηθούν. Γνωρίζουν ότι πάνω σ’ αυτό το θέμα υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και αποφάσισαν «να λύσουν τα θέματα από τώρα». Πρόκειται για επιχείρηση ενός πολιτικού προβλήματος με μεθόδους εκκαθάρισης υποτιμώντας τα αντανακλαστικά της ίδιας της παράταξης.
Αυτή είναι η απλή αλήθεια, που αναδεικνύει όμως ένα τρομακτικό κενό πραγματικής πολιτικής και αγνόηση της ιστορικής αλήθειας, ότι οι προοδευτικές δυνάμεις στη χώρα ανέβηκαν στη λαϊκή εκτίμηση και απέκτησαν δύναμη, όταν ανταποκρίθηκαν στο πατριωτικό καθήκον τους. Όταν αυτές οι δυνάμεις θέλησαν να κρυφτούν, θέλησαν να αγνοήσουν τις προκλήσεις για τη χώρα και την κοινωνία, απλά περιθωριοποιήθηκαν. Έτσι οι υποτιθέμενοι «αντιδεξιοί» σπρώχνουν μ’ αυτή την τακτική τμήματα του εκλογικού σώματος που θα μπορούσε να πάρει το ΚΙΝΑΛ, αν αυτά δεν αισθάνονταν ανασφάλεια ότι η ψήφος τους μπορεί απλά να χρησιμοποιηθεί γα να οδηγηθούμε στην ακυβερνησία και τη νεκρανάσταση του βαριά ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ, προς την ΝΔ. Εν ολίγοις, οι δήθεν «αντιδεξιοί» πριμοδοτούν την αυτοδυναμία της ΝΔ, μειώνουν τις δυνατότητες του ΚΙΝΑΛ και εν τέλει το οδηγούν στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, αφού σε κάθε περίπτωση θα είναι ένας ισχυρός πόλος, πάντως ισχυρότερος από το τραυματισμένο και χωρίς στόχευση ΚΙΝΑΛ.
Αυτό κρίνεται αυτή την περίοδο. Για αυτό βλέπουμε όλο αυτό το θέατρο, αυτήν την νέα τραγωδία στον χώρο της υποτιθέμενης σύγχρονης Κεντροαριστεράς, με αποκλειστική την ευθύνη της ηγετικής ομάδας, της ηγεσίας του χώρου. Το μόνο ερώτημα για μένα είναι αν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές είναι αυτοί που φαίνονται ή αν είναι πολιτικοί υποβολείς και εξωπολιτικά κέντρα που επιθυμούν να κρατήσου τον Τσίπρα όρθιο, ώστε να πιέζουν τον Κ. Μητσοτάκη, παίζοντας απλά με το ΚΙΝΑΛ.
*Πολιτικός αναλυτή
