Δίνεται στην κυκλοφορία η μεγαλύτερη σιδηροδρομική σήραγγα στον κόσμο, το τούνελ στην καρδιά της Ευρώπης, στον Άγιο Γοτθάρδο.
Δεν ξεπέρασε πολύ το αρχικό κόστος, αλλά ούτε και το χρονοδιάγραμμα που το ήθελε έτοιμο σε 17 χρόνια.
Χρειάστηκε να εργαστούν 2400 άνθρωποι κάθε ειδικότητας και πλέον την Τετάρτη 1η Ιουνίου εγκαινιάζεται το τούνελ, παρουσία ανώτατων ευρωπαϊκών αξιωματούχων.
Έργο 57 χλμ
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Deutsche Welle, από τα εγκαίνια του μεγαλύτερου τούνελ στον κόσμο δεν θα μπορούσε να λείπει η αφρόκρεμα της πολιτικής της γηραιάς ηπείρου. Μεταξύ των προσκεκλημένων είναι η Γερμανίδα καγκελάριος, ο Γάλλος πρόεδρος, ο Ιταλός πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της Αυστρίας. Μαζί θα περπατήσουν μερικά από τα 57 χιλιόμετρα του τούνελ που ενώνει σιδηροδρομικά το καντόνι Ούρι με το καντόνι Τεσίν.
Χρειάστηκαν 17 χρόνια για την ολοκλήρωση του
Όλοι αναρωτιούνται πώς ήταν δυνατόν μετά από 17 χρόνια, όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί, να ολοκληρωθεί ένα γιγαντιαίο έργο μέσα από τον ορεινό όγκο των ελβετικών Άλπεων χωρίς να εκτιναχθεί το κόστος. Μια αξιοθαύμαστη επίδοση, δηλώνει στη DW, ο Μπεντ Φλάιβμπγεργκ, καθηγητής της έδρας διαχείρισης μεγάλων έργων στο Said Business School του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης. «Η αναμενόμενη μη τήρηση του χρονοδιαγράμματος σε αντίστοιχα έργα φτάνει το 23%, αλλά στο συγκεκριμένο είναι λιγότερη, πρόκειται για επίτευγμα».
Αναμενόμενο κόστος
Το ίδιο ισχύει και για το κόστος. Αρχικά είχαν προβλεφθεί 10,9 δις ευρώ. Αλλά παρά το ό,τι η απόσταση των τούνελ και η διάρκεια του έργου ήταν μεγαλύτερη από τα αρχικά σχέδια, η απόκλιση δεν ξεπέρασε το 34%, κάτι που είναι ο μέσος όρος σε έργα ανάλογου διαμετρήματος. Ο Φλάιβμπγεργκ έχει γνώση των λεγομένων του. Διαθέτει μια τράπεζα δεδομένων με πάνω από 6.000 μεγάλα σχέδια, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων σε 100 χώρες του κόσμου και γνωρίζει ότι σε ποσοστό 90%, τόσο το χρονοδιάγραμμα όσο και ο προϋπολογισμός κόστους δεν τηρούνται.
Σε ό,τι αφορά το κόστος, για να εγκριθεί ένα μεγάλο έργο θα πρέπει τα δεδομένα να είναι ελκυστικά. Ο Μπεντ Φλάιβμπγεργκ γνωρίζει πώς επιτυγχάνεται αυτό. «Υποτιμάς το κόστος για να φαίνεται φτηνότερο, υποτιμάς το χρόνο για να φαίνεται ότι θα τελειώσει ταχύτερα, υπερτιμάς τα έσοδα και το όφελος για να φαίνεται το έργο πιο κερδοφόρο».
Μια στρατηγική, τεχνολογική και κατασκευαστική σύμπραξη τριών χωρών που μπορεί ήδη να χαρακτηριστεί ως το έργο του αιώνα.
