Η είδηση του θανάτου του επιχειρηματία Κυριάκου Μαμιδάκη έπεσε σαν κεραυνός. Το άρθρο 99 για τη Mamidoil και τα οικονομικά προβλήματα του ομίλου Μαμιδάκης, τις δύο τελευταίες ημέρες, έγιναν γνωστά με όλες τις λεπτομέρειές τους.
Όμως, ένα σχόλιο, το οποίο υπογράφει κάποιος με το nickname “Insider”, στα ρεπορτάζ για τον θάνατο του επιχειρηματία δίνει μια άλλη διάσταση στην τραγωδία.
Δείτε τι αναφέρει το σχόλιο του Insider:
«Ξέροντας κάποια πράγματα από μέσα, η εταιρεία έφτασε σε αυτά τα χάλια γιατί ο “γέρος Μαμιδάκης” όπως τον αποκαλούσαν οι πιο οικείοι ήταν Άνθρωπος (με Α κεφαλαίο) με Αξιοπρέπεια (με Α κεφαλαίο πάλι) και βασιζόταν στις καλές προθέσεις ΟΛΩΝ με τους οποίους συνεργάστηκε κρίνοντας εξ ιδίων και θεωρώντας ότι όλοι είναι σαν αυτόν, με τη δικιά του αξιοπρέπεια ήθος και ανθρωπιά (εργαζόμενοι και συνεργαζόμενοι).
Αντίθετα με τα παραμύθια που πίστευε, σχεδόν όλοι οι εμπορικά “συνεργαζόμενοι” φέσωναν συστηματικά και μόνιμα τη jetoil τα τελευταία 3-4 χρόνια και ο “γέρος” αντί να κυνηγήσει αυτούς που χρωστούσαν, έβαλε μεταξύ άλλων προσωπική περιουσία στην εταιρία και η εταιρία έπαιρνε δάνεια για να μπαλώσει τρύπες και να πληρώνει εργαζόμενους με μισθούς που σε άλλες ελληνικές και πολυεθνικές εταιρίες δεν τους έβλεπαν ούτε με κιάλια γιατί απλώς πρώτα από όλα πίστευαν στον άνθρωπο και μετά έρχονταν όλα τα άλλα.
Οι “συνεργάτες” έφτασαν να χρεωστάνε στη jetoil 175.000.000 και με τον καιρό η ίδια η jetoil μόνο και μόνο λόγω τόκων, νέα δάνεια επάνω σε δάνεια για τρύπες, μόνιμο φέσωμα από “συνεργάτες κτλ έφτασε να χρωστάει 300.000.000+…
Όταν δε σε πληρώνουν δεν έχεις να πληρώσεις (είναι απλό). Ακόμα και πριν μεγαλώσει η τρύπα, αντί να διακόψει συνεργασίες και να κλείσει παραρτήματα που έμπαιναν μέσα με τα χίλια και δεν είχαν καν λόγο ύπαρξης, συνέχισε τα βερεσέ με τους ίδιους ανθρώπους που φέσωναν συστηματικά την εταιρία με την νοοτροπία ότι δεν πρέπει κανείς να πεινάει.
Ο “γέρος” θεωρούσε λανθασμένα ότι όλοι οι συνεργαζόμενοι είναι το ίδιο αξιοπρεπείς με αυτόν και για να μην πληρώνουν σημαίνει ότι δεν έχουν για να πληρώσουν.
Το motto του ήταν ότι “αν σήμερα πεινάσει ο γείτονας αύριο θα πεινάσουμε κι εμείς”, πίστευε ότι κάποτε θα αλλάξουν τα πράγματα και διάφορα άλλα τέτοια όνειρα θερινής νυκτός…
Στο τέλος, κάποιος έπρεπε να πληρώσει για όλα αυτά και όπως πάντα το λογαριασμό τον πληρώνει ΕΝΑΣ, είτε αυτός είναι ιδιώτης είτε είναι εταιρία, είτε και τα δύο.
Κατόπιν εορτής, 1000 φορές έτσι όπως έγινε, με το ήθος, την αξιοπρέπεια και τη μπέσα σας, έστω και με τη λανθασμένη πίστη σας στον άνθρωπο, παρά να ήσασταν ένα μίζερο ανθρωπάκι που θα “βολευόταν” μια ζωή και θα παρασιτούσε εις βάρος άλλων.
Μακάρι να αλλάξει κάτι στη γενικότερη εικόνα αυτού του τόπου ο θάνατός σας.
Καλό σας ταξίδι Κύριε Κυριάκο. Ήταν τιμή μου που σας γνώρισα…”.
