Το 2016 η ιστοσελίδα Breitbart, η κορωνίδα της alt right, του δημιουργού του πολιτικού φαινομένου Τραμπ και υποστηρικτή ακροδεξιών σαν τη Λεπέν, Στιβ Μπάνον, παρομοίασε τον Τζορτζ Σόρος με χταπόδι. Τα προοδευτικά ΜΜΕ, με τη βοήθεια των Αμερικανοεβραίων ιστορικών που αντέδρασαν, δεν άργησαν να κάνουν τη σύνδεση: με χταπόδι παρομοίαζε η ναζιστικη προπαγάνδα την οικονομική επιρροή των Εβραίων στη Γερμανία και την Ευρώπη.
Έχουν γραφτεί δεκάδες αναλύσεις και εκατοντάδες άρθρα για το πως κατέληξε ο Σόρος να είναι το απόλυτο κακό για τη σκληρή συντηρητική δεξιά, την ακροδεξιά και κάθε λογής αυταρχικό φρούτο στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Οι περισσότερες, αν όχι όλες, δεν διστάζουν να το γράψουν ευθεως: η συνωμοσιολογία γύρω από τον Τζορτζ Σόρος, όπως κι αυτή για την οικογένεια Ρόθτσιλντ, είναι μέρος της αντισημιτικής προπαγάνδας, είναι, δηλαδή, ένας λιγότερο ή περισσότερο κεκαλυμμένος αντισημιτισμός.
Ο Σόρος γεννήθηκε στη Βουδαπέστη σε μια εύπορη εβραϊκή οικογένεια η οποία, όταν άρχισε να θεριεύει ο αντισημιτισμός, άλλαξε το όνομα της σε Σόρος, ως κάλυψη. Όταν οι ναζί κατέλαβαν την Ουγγαρία ο Τζορτζ ήταν 13 ετών. Η νέα διοίκηση απαγόρευσε στα εβραιοπουλα το σχολείο και τα ανάγκασε να παρουσιάζονται στο «εβραϊκό συμβούλιο». Όταν διαπίστωσαν πως οι ναζι κι οι συνεργάτες τους γνώριζαν πως ο πατέρας του είναι Εβραίος, αγόρασαν ψεύτικες ταυτότητες. Ο πατερας καταπιάστηκε με το να σώσει κι αλλους ομόθρησκους τους ενώ τον έφηβο Τζορτζ τον προστάτευσε ένας Ούγγρος ανώτερος υπάλληλος της κατοχικής κυβέρνησης των συνεργατών ο οποίος τον σύστηνε ως βαφτισιμιό του. Το 1945 επέζησε της φοβερής μάχης της Βουδαπέστης, στην οποία οι Σοβιετικοί απελευθέρωσαν την πόλη πολεμώντας λυσσαλέα, τους ναζί μέσα στην πόλη, ακόμη και μέσα στα σπίτια, σώμα σώμα.
Δυο χρόνια μετά, ως φτωχός φοιτητής στο London School of Economics, υπότροφος κι εργαζόμενος ως ανειδίκευτος εργάτης στο σιδηρόδρομο, γνώρισε τον καθηγητή που έμελλε να διαμορφώσει καταλυτικά τη σκέψη του. Ο Καρλ Πόππερ ήταν αυτός που ενέπνευσε τον Σόρος σε απόψεις που ανέπτυξε και διατηρεί ως σήμερα για την κοινωνία και την πολιτική ενώ και συνδέει απολυτως και τις απόψεις του για την οικονομία με το κοινωνικό του όραμα εχοντας, για παράδειγμα, χαρακτηρίσει τον «φονταμενταλισμό των αγορών» ως σύγχρονο εχθρό της ανοιχτής κοινωνίας, όπως ήταν παλια ο φασισμός κι ο υπαρκτός σοσιαλισμός.
Δεν είναι άλλωστε συμπτωματικό ότι ονόμασε το ίδρυμα του Open Society, δηλαδή ανοιχτή κοινωνία, ως ευθεία αναφορά στο μνημειώδες έργο «Η ανοιχτή κοινωνία και οι έχθροι της» του Πόππερ, στο οποίο αποδομεί, μεταξύ άλλων, τον Πλάτωνα, τον Χέγκελ και τον Μαρξ ως επιρροές του αυταρχισμού.
Η επίθεση στη λίρα
Ο Σόρος είναι στην επικαιρότητα ως οικονομικός παράγοντας από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και, κυρίως, μετά την «επίθεση» του στη βρετανική λίρα το 1992, αλλά μετετράπη σταδιακά στο κόκκινο πανί όλων των συντηρητικών και αντισημιτιστών του κόσμου από το 2004, όταν αποφάσισε να πάρει πολιτική θέση στις ΗΠΑ χρηματοδοτώντας για πρώτη φορά πολιτικές κι ακτιβιστικές ομάδες που έκαναν καμπάνια ενάντια στην επανεκλογή του Τζορτζ Μπους τζούνιορ. Με την επανεκλογή του Μπους άρχισε να χρηματοδοτεί το προοδευτικό λομπι «Δημοκρατική Συμμαχία» και έκτοτε είναι από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες των Δημοκρατικών (υποστηρικτής του Μπάρακ Ομπάμα και της Χιλαρι Κλίντον) προοδευτικών οργανισμών και ερευνητικών κέντρων με σημαντικό εύρος δραστηριοτήτων (από την φτώχεια και την εκπαίδευση ως τα ναρκωτικά και το δικαίωμα στην ευθανασία) και έχει τεράστιο φιλανθρωπικό έργο.
Τη δράση αυτή ειχε ξεκινήσει από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 στην Ανατολική Ευρώπη, υποστηρίζοντας και οικονομικά, μεταξύ άλλων, τη Χάρτα ’77 στην ΕΣΣΔ και το σωματείο Αλληλεγγύη της Πολωνίας. Η δράση του θεωρείται καταλυτική στην μετασοβιετική περίοδο, τη μετάβαση στον καπιταλισμό και την επικράτηση αντισοβιετικών δυνάμεων σε πάρα πολλες πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες, οι εθνικιστές της Γεωργίας τον θεωρούν καταλυτικό παράγοντα της Επανάστασης των Ρόδων και στη Λευκορωσία, το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν διώκουν τα ιδρύματα του με οποιο τρόπο, νόμιμο ή νομιμοφανή, τρόπο μπορούν. Έχει υποστηρίξει απελευθερωτικά και προοδευτικά κινήματα στη Ζιμπάμπουε και τη Σομαλία και έχει πάρει θέση υπέρ της ανεξαρτησίας του Κόσσοβου.
Από το 2012 ο Σόρος θεωρείται εχθρός της πατρίδας του από την κυβέρνηση του Φιντές και του αρχηγού της, του Βίκτορ Ορμπαν, του πλέον σκληρού αυταρχικού ηγέτη της Ευρώπης, του εμπνευστή και θεμελιωτή της «ανελεύθερης δημοκρατιας». Και λίγο αργότερα, τα πρωτεία της συνωμοσιολογίας που τον θέλει στο κέντρο καθετί ενοχλητικού, ανέλαβαν στις ΗΠΑ η υπερσυντηρητική πτέρυγα του tea party, ο Στιβ Μπάνον, ο Μπιλ Ο Ράιλι και οι άλλοι έξαλλοι συντηρητικοί του καναλιού Φοξ, σαν να λέμε ο Τραμπ και όλοι οι φίλοι του.
Όταν λέμε ότι του αποδίδουν οτιδήποτε δεν είναι υπερβολή: ο Τραμπ και ο υστερικός στρατός του τον έχουν ονομάσει ως υπεύθυνο και χρηματοδότη πορειών φεμινιστριών και άλλων ακτιβιστών, ως υποκινητή των κινημάτων κατά της οπλοφορίας (ακόμη κι αυτών που αποτελούνται από θύματα επιθέσεων), ως σκοτεινό χρηματοδότη της καμπάνιας υπέρ της παραμονής του Ηνωμενου Βασίλειου στην ΕΕ, ως διακινητή πολυπληθών καραβανιών μεταναστών, ως συνεργάτη των ναζί (στην εφηβεία), ως εξτρεμιστή και ως πραξικοπηματία που κυνηγάει τους φίλους τους τους ανατολικοευρωπαίους εθνικιστές.
Κινεί τα νήματα;
Κοινώς, δεν τον κατηγορούν απλώς ότι είναι ένας βασικός χρηματοδότης της παγκόσμιας προοδευτικής ατζέντας – το οποίο, οχι απλώς δεν το αρνείται, αλλά το καμαρώνει – δεν τον κατηγορούν απλώς ότι είναι το προοδευτικό αντίστοιχο π.χ. των αδελφών Κοχ που είναι οι μεγαλύτεροι λομπίστες των συντηρητικών. Τον κατηγορούν ότι με δόλιο τρόπο κινεί νήματα στο παρασκήνιο της ιστορίας, ότι επηρεάζει, δηλαδή, τα γεγονότα με έναν αφανή, σκοτεινό τρόπο. Εξ ου και η ναζιστικης εμπνεύσεως παρομοίωση με το χταπόδι. Όπως εξήγησε πρόσφατα και ο Άριε Τούχμαν, μελετητής του εξτρεμιστικού αντισημιτισμού για τη μεγάλη διεθνή οργάνωση Anti-Defamation League, αυτή είναι και η ποιοτική διαφορά που εντάσσει την αντι-Σόρος συνωμοσιολογία σε μια κλασική αντισημιτική συνωμοσιολογική «παράδοση». Το να τουιτάρει κάποιος μια θεωρία συνωμοσίας για τον Σόρος, βέβαια, δεν καθιστά τον ίδιο ως πρόσωπο αντισημίτη. Ωστόσο αυτό ακριβως είναι το πρόβλημα με την αναπαραγωγή τέτοιων στερεοτύπων, ότι υπερβαίνει πια το αίσθημα του ενός ατόμου όταν είναι όπλο στη φαρέτρα ενος επικίνδυνου μίσους.
Στην Ελλάδα δεν είναι η πρώτη φορά που η συνωμοσιολογία με επίκεντρο τον Τζορτζ Σόρος βγαίνει στη mainstream σφαίρα αλλά στην Ελλάδα, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν διεκδικούμε και κανένα σχετικο βραβείο αφού οι δείκτες του αντισημιτισμού μας σε κάθε έρευνα είναι ντροπιαστικά υψηλοί αποτυπώνοντας τον διάχυτο αντισημιτισμό που διακρίνουμε στη δημόσια σφαίρα και που εκτείνεται σε όλο το πολιτικό φάσμα, με διαφορετικό, ίσως, κάθε φορά, περιεχόμενο και γλωσσικό ύφος.
Ο Πάνος Καμμένος, διαφορες περιφερειακές πολιτικές φιγούρες (όπως π.χ. ο Κυριάκος Βελόπουλος) και δημοσιογράφοι με μεγάλο κοινό, έχουν αναπτύξει συνωμοσιολογικές θεωρίες για τον Σόρος τα χρόνια του μνημονίου. Έχουμε ακούσει τον υπουργό Άμυνας στο παρελθόν να αναφέρεται σε συνεντεύξεις, ομιλίες και στη Βουλή στον Σόρος, με διατυπώσεις όπως «η Ελλάδα είναι στα σαγόνια του Σόρος» (την περίοδο του αντιμνημονιακού του αγώνα) ή το «ήθελαν να ρίξουμε την κυβέρνηση οι καβάντζες του Σόρος, οι διαπλεκόμενοι» (μόλις 3 μήνες πριν). Τον Τζορτζ Σόρος έχουν κατονομάσει αναλόγως περίπου όλοι οι βουλευτές και ο αρχηγος της Χρυσής Αυγης.
Ότι οι πολιτικές δυνάμεις που τον έχουν εμπλέξει σε τετοιες θεωρίες στην Ελλάδα δεν φημίζονται για την ευαισθησία τους απέναντι στον αντισημιτισμό δεν μπορεί να είναι, φυσικά, καθόλου συμπτωματικό.
Πηγή:in.gr
