Δεν έχουν ακόμη πλήρως καταγραφεί όλα τα πιθανά συμπτώματα της λοίμωξης από τον κορονoϊό, οι επιστήμονες διαρκώς αξιοποιούν τα ολοένα αυξανόμενα δεδομένα. Ένα είναι όμως βέβαιο: η πανδημία έχει προκαλέσει μια πλημμύρα αρνητικών συναισθημάτων που αφορούν άπαντες κι όχι μόνο τους νοσούντες. Κυριαρχούν παγκοσμίως ο φόβος, ο πανικός, η αβεβαιότητα, ο θυμός, η κατάθλιψη, η οικονομική ανασφάλεια και η απαισιοδοξία για το μέλλον. Μέσα στο ζοφερό αυτό περιβάλλον, οι Έλληνες έχουν λόγο να χαμογελούν. Όχι μόνο γιατί οι εγχώριοι αριθμοί της πανδημίας είναι από τους καλύτερους στον κόσμο, αλλά κυρίως γιατί αυτές τις εβδομάδες της καραντίνας αναδείχθηκε ένα νέο είδος πατριωτισμού στη χώρα.
Λέγεται συχνά ότι όσοι γεννήθηκαν στην Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση είναι τυχεροί γιατί δε βιώσαν ένοπλες συγκρούσεις και πείνα. Έμελλε να οδηγηθούμε τελικά σε ένα λυσσαλέο πόλεμο με έναν άγνωστο και ύπουλο ιό, ξαφνικά και χωρίς προετοιμασία. Βιώσαμε και βιώνουμε ακόμη τεκτονικές αλλαγές στην καθημερινότητά μας, στέρηση κεκτημένων ελευθεριών και βίαιη αλλαγή των προοπτικών μας σε κάθε επίπεδο. Κι όμως, οι Έλληνες αντέδρασαν ώριμα και συντεταγμένα: από την κυβέρνηση που πήρε δύσκολα μέτρα εγκαίρως, την επιστημονική κοινότητα που τα εισηγήθηκε έντονα, μέχρι και τον απλό πολίτη που στοιχήθηκε με πρωτοφανή πειθαρχία!
Κι όχι μόνο συναίνεσαν στη μείωση της ελευθερίας τους οι συμπολίτες μας, αλλά στη δύσκολη αυτή συγκυρία έδειξαν ανθρωπιά και λεβεντιά. Ξεσηκώθηκε ένα απίστευτο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς όσους έχουν ανάγκη ή βρέθηκαν σε δύσκολη θέση λόγω της καραντίνας. Καθημερινά γύρω μας, εκατοντάδες μικρές ιστορίες ανιδιοτελούς προσφοράς: ο φίλος που προθυμοποιείται να πάει στο σούπερ-μάρκετ για όποιον δεν μπορεί, ο συγγενής που βοηθάει στη φύλαξη των παιδιών όσων δουλεύουν, ο γείτονας του πρώτου ορόφου που προσφέρεται αυθόρμητα να χτυπήσει την πόρτα του ηλικιωμένου διπλανού ενοίκου…Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσα τηλέφωνα «Πώς είσαι ; Μπορώ να σε βοηθήσω; Να προσέχεις!» και ποτέ άλλοτε δε θυμάμαι τόση διάθεση φιλανθρωπίας – με αναγκαστικά κλειστές εκκλησίες, τα συσσίτια πύκνωσαν ! Και βέβαια, ποτέ άλλοτε δε θυμάμαι τόση εκπεφρασμένη ευγνωμοσύνη σε όλους τους ήρωες της καθημερινότητας, όχι μόνο το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό αλλά και όσους προσφέρουν υπηρεσίες καθημερινά για να διατηρηθούν οι δομές της κοινωνίας μας.
Είναι λογικό σε εποχές οξείας δοκιμασίας να αναδεικνύονται οι συνεκτικοί δεσμοί κάθε κοινωνίας. Ωστόσο, στην Ελλάδα έχουμε μια τεχνογνωσία παραπάνω ακριβώς λόγω της πρότερης κατάστασης. Από το 2008 και τη μεγάλη οικονομική κρίση που παρέσυρε τη χώρα για χρόνια, σταδιακά μάθαμε να ζούμε περιμένοντας κάθε αναποδιά, μάθαμε να προσαρμοζόμαστε στις δυσκολίες και κυρίως εμπεδώσαμε ότι η ευημερία του συνόλου είναι προϋπόθεση για την ευημερία του καθενός. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες δεκαετίες όπου κυριάρχησε ο ατομικισμός, η νεολαία έχει συνειδητοποιήσει την ανάγκη συμπόρευσης και μαζικότητας, έχει καταλάβει ότι η καλυτέρευση της ζωής του καθενός μας περνάει μέσα από την καλυτέρευση της ζωής του διπλανού μας. Ο κορονοϊός είναι μια ακόμη πρόκληση – «challenge accepted» λοιπόν και μην τη φοβάστε τη γενιά μας ! Μπορεί να μεγαλώσαμε «στα πούπουλα», μπορεί να προετοιμαστήκαμε για τα ευκολότερα και τα καλύτερα, αλλά εδώ και πάνω από δέκα χρόνια έχουμε εκπαιδευτεί στα δύσκολα και στα ανεπιθύμητα. Είμαστε εξάλλου η πιο μορφωμένη γενιά στην ιστορία της χώρας ! Κι αν αποδείχθηκε κάτι την εποχή της πανδημίας, είναι ότι μόνο η γνώση, εν προκειμένω προσωποποιημένη στην ευγενική μορφή του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, μπορεί να πάει τη χώρα μπροστά…
Ο Όργουελ είχε πει ότι οι Άγγλοι κέρδισαν τη μάχη του Βατερλώ στα γήπεδα του κολλεγίου του Ίτον, θέλοντας να δείξει ότι οι δεσμοί και η αλληλεγγύη που καλλιεργούνται από νεαρή ηλικία αλλάζουν την ιστορία. Στην Ελλάδα, ο πόλεμος με τον κορονοϊό κερδήθηκε στα μπαλκόνια τα απόβραδα της καραντίνας, όταν έδινε ο ένας κουράγιο στον άλλο λίγο πριν χειροκροτήσουν μαζί τους ήρωες της καθημερινότητας. Από αυτή τη βδομάδα που χαλαρώνουν τα μέτρα, όλοι μαζί θα φέρουμε την ειρήνη και την κανονικότητα στις ζωές μας. Με αποφασιστικότητα, σύνεση, ενότητα και αισιοδοξία. Με ένα αδιόρατο χαμόγελο κάτω από τη μάσκα…Και αφήστε τους ξένους να απορούν πως τα καταφέρνουμε και να ψάχνουν να βρουν λάθη και παραλείψεις…πολύ σχολαστικά!
*Αχιλλέας Κέλλας, πολιτικός μηχανικός, Γενικός Γραμματέας Δ.Ε ΤΕΕ Κεντρικής και Δυτικής Θεσσαλίας.
