Σε μια «κανονική» χώρα, στην οποία λειτουργούν οι θεσμοί του κράτους και οι πολιτικές δυνάμεις έχουν την ικανότητα να συναινούν, τουλάχιστον στα αυτονόητα, φαινόμενα «τύπου Ρουβίκωνα» θα είχαν αντιμετωπιστεί άμεσα και αποτελεσματικά.
Η Ελλάδα όμως δεν είναι μια κανονική χώρα, εδώ και χρόνια.
Και δεν ευθύνεται μόνον ο «Ρουβίκωνας» γι’ αυτό. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανοχή του «παλιού» πολιτικού συστήματος στα φαινόμενα βίας, αλλά και στην έλλειψη σεβασμού απέναντι στους θεσμούς, υπήρξε κατά περίπτωση παροιμιώδης.
Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση όταν οι «Σταμουλο-κολλάδες» , τη δεκαετία του ’90, ξεβράκωναν με τις «πλάτες» του ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση τότε, στη μέση του δρόμου, τους μεροκαματιάρηδες που είχαν το «θράσος» να εμπιστευθούν το κράτος και να επενδύσουν τις όποιες ελπίδες τους στην αγορά μιας άδειας λεωφορείου.
Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το 2010, όταν ξυλοκοπήθηκε στη μέση του δρόμου από «αγανακτισμένους» πολίτες, που ουδέποτε ταυτοποιήθηκαν και ουδέποτε φυσικά συνελήφθησαν, οβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κωστής Χατζηδάκης. Σε αντίθεση με την αυτονόητη κινητοποίηση της Αστυνομίας σήμερα, μετά τον ξυλοδαρμό του Γιάννη Μπουτάρη.
Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τον Μάιο του 2010, όταν τρεις εργαζόμενοι της Μarfin έβρισκαν τραγικό θάνατο, από την εγκληματική δράση των κουκουλοφόρων.
Δεν εξέθρεψε οΣΥΡΙΖΑ το «αβγό του φιδιού» στην ψυχή της ελληνικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα την ανάδειξη και τη διατήρηση, δυστυχώς,της Χρυσής Αυγής σε τρίτη πολιτική δύναμη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απλά καπηλεύτηκε το κίνημα των «χαϊδεμένων», από το παλιό πολιτικό προσωπικό, αγανακτισμένων πολιτών.
«Καβάλησε» με μαεστρία στο «κύμα της αγανάκτησής» τους κι έκλεψε την εξουσία.
Η ελληνική κοινωνία, με ευθύνη του συνόλου του παλιού πολιτικού συστήματος, αλλά και του καθενός από μας ξεχωριστά, επιδεικνύει παραδοσιακά ανοχή στη βία και επιλεκτικό σεβασμό στη λειτουργία των θεσμών του κράτους μας. Και σήμερα «θερίζουμε όσα σπείραμε».
Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλο τμήμα της εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ακόμη και σήμερα με συμπάθειαπρόσωπα που έχουν συνδέσει το όνομά τους με την τρομοκρατία και την αφαίρεση ανθρώπινων ζωών.
Η ανοχή της σημερινής κυβέρνησης απέναντι στη δράση του κάθε «Ρουβίκωνα» και της κάθε συλλογικότηταςδεν πρέπει να μας εκπλήσσει.
Γιατί έχει λάβει ισχυρή νομιμοποιητική βάση σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας μας εξαιτίας της ανοχής που επέδειξε το πολιτικό δυναμικό της χώρας, με λιγοστές φωτεινές εξαιρέσεις, όπως ο Νίκος Δένδιας, σε αυτά τα παραβατικά φαινόμενα τα προηγούμενα χρόνια.
Με σκληρές ανακοινώσεις σε βάρος της κυβέρνησης δεν λύνεται το πρόβλημα. Έχει ευθύνη, αλλά όχι την αποκλειστική.
Αν θέλουμε να επικρατήσει στη χώρα μας ο πολιτικός πολιτισμός και η ανοχή στη βία να είναι μηδενική, είναι αναγκαίο κατ’ αρχήν να ενισχύσουμε τους θεσμούς του κράτους. Καθώς και να υιοθετήσουμε ένα άλλο ύφος συνεννόησης και διαλόγου μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.
Όσο κρατάμε ανοιχτή την πόρτα στον φανατισμό, να ξέρουμε ότι από εκει θα τρυπώνει διαρκώς η βία.
*Σύμβουλος Στρατηγικής και Επικοινωνίας
