Τα τελευταία χρόνια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει κάνει τόσα πολλά για να πλήξει την οικονομία της Ρωσίας και το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, που διερωτώμαι αν είναι μυστικός πράκτορας της CIA.
Αντί να ανοικοδομήσει τη χώρα καλλιεργώντας τα πολλά ταλέντα των κατοίκων της και ενισχύοντας το κράτος δικαίου –κάτι που θα απαιτούσε μοίρασμα της εξουσίας, πραγματικές εκλογές και μια οικονομία που δεν θα βασίζεται σε έναν μόνο κλάδο αλλά στην καινοτομία–, ο Πούτιν αναζήτησε αξιοπρέπεια σε λάθος μέρος. Στα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, όχι στους ανθρώπους, στον στρατό, όχι στο κράτος δικαίου, στον πλουτισμό του ιδίου και των φίλων του, ενώ φοράει μανδύα ορθόδοξης πίστης και ρωσικού εθνικισμού για να ικανοποιήσει τη βάση των υποστηρικτών του.
Λέγεται ότι έχει επιτύχει στην άσκηση αυταρχικής διακυβέρνησης, αλλά, αν είναι έτσι, τότε γιατί, έπειτα από σχεδόν 20 χρόνια στην εξουσία, η ανασφάλεια για την πραγματική δημοτικότητά του τον οδήγησε να απαγορεύσει κάθε ανεξάρτητη υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές; Ο Πούτιν μοιάζει με τον αγρότη που ανταλλάσσει το πιο πολύτιμο κρέας του με ζάχαρη. Το 2014 προσάρτησε την Κριμαία και εισέβαλε με μεταμφιεσμένους στρατιώτες στην ανατολική Ουκρανία για να προσφέρει μια σύντομη ένεση εθνικιστικής γλυκόζης στο ρωσικό εκλογικό σώμα. Ως αντάλλαγμα, θυσίασε τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας, που πλήττεται από τις οικονομικές κυρώσεις που επέβαλε η Δύση.
«Χωρίς μεταρρυθμίσεις, δεν υπάρχουν μακροχρόνιες προοπτικές ανάπτυξης, δεδομένου του κακού δημογραφικού προφίλ, των αδύναμων θεσμών και της παταγώδους αποτυχίας στην ανάπτυξη άλλων κλάδων, πλην του ενεργειακού, παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός είναι πολύ ταλαντούχος και δημιουργικός», έγραψε πέρυσι ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ, Κένεθ Ρόγκοφ. «Αν ο κόσμος συνεχίσει να κινείται προς ένα μέλλον με λιγότερους υδρογονάνθρακες, η Ρωσία θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη μεταρρύθμιση και στην περιθωριοποίηση, είτε με δυτικές κυρώσεις είτε χωρίς».
Είναι θλιβερό να βλέπει κανείς τη χώρα που μας έδωσε τον Τσαϊκόφσκι, τον Τολστόι, τον Σπάσκι, τον Ζαχάροφ, τον Στραβίνσκι, τον Σίσκιν, τον Ντοστογιέφσκι, τον Σολζενίτσιν, τον Πούσκιν, τον Νουρέγεφ και τον συνιδρυτή της Google Σεργκέι Μπριν να γίνεται πιο γνωστή για το Novichok, τη θανατηφόρα νευροτοξίνη που χρησιμοποιήθηκε στη Βρετανία, για τους «μικρούς πράσινους ανθρώπους», τους Ρώσους στρατιώτες χωρίς διακριτικά που άρπαξαν την ανατολική Ουκρανία, και τον Guccifer 2.0, τον Ρώσο πράκτορα του διαδικτύου που διείσδυσε στα αρχεία της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος το 2016.
Ζάχαρη αντί για ψητό, αυτή είναι η κληρονομιά του Πούτιν.
