Δίκοπο μαχαίρι η άρνηση για περικοπές μισθών και συντάξεων
Τα όρια της υπομονής του ΔΝΤ βάζει σε δοκιμασία η κυβέρνηση, προκειμένου να το αναγκάσει να πει ανοικτά αν θα μείνει ή θα βγει από το ελληνικό Πρόγραμμα. Τόσο με τις δηλώσεις Τσακαλώτου σε κυριακάτικη εφημερίδα ότι στην περίπτωση της Ελλάδας το Ταμείο «πρέπει να σεβαστεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο», όσο και με τις νέες δικαστικές αποφάσεις που έρχονται στο φως, η κυβέρνηση οχυρώνεται απέναντι στις απαιτήσεις του ΔΝΤ για περικοπή μισθών και συντάξεων.
Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που στην Αθήνα επιστρέφουν πάλι τα τεχνικά κλιμάκια (και ενδεχομένως την Παρασκευή ή την επόμενη Δευτέρα να γυρίσουν και οι επικεφαλής). Ήδη όμως η απόσταση που χωρίζει κυβέρνηση και θεσμούς αγγίζει το 1 δισ. ευρώ, για πρόσθετα μέτρα που θα πρέπει να λάβει η κυβέρνηση, ενώ δεδομένη θεωρείται (με βάση και το άρθρο του Πόουλ Τόμσεν) η προτίμηση του ΔΝΤ σε περικοπές «εδώ και τώρα» μισθών και συντάξεων, αντί για αυξήσεις εισφορών και νέους φόρους, που δεν πείθουν το Ταμείο ότι θα απαοδώσουν 1,8 δισ. ευρώ όπως απαιτεί η συμφωνία του Αυγούστου για το συνταξιοδοτικό.
Ο κίνδυνος πλέον είναι, είτε το ΔΝΤ να βρει την πρόφαση που –όπως λένε κυβερνητικές πηγές- ψάχνει από καιρό για ανοίξει την πόρτα της εξόδου και να αποχωρήσει από το ελληνικό Πρόγραμμα, αντί να μη συνεχίσει έως το 2018, είτε να παραμείνει απαιτώντας όμως απολύσεις ή πρόσθετα σκληρά μέτρα, αν δεν γίνουν δεκτές οι προτροπές τους για νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Ωστόσο στην κυβέρνηση ευελπιστούν ότι με βάση τη συμφωνία του Αυγούστου με τους Ευρωπαίους, το ΔΝΤ θα αναγκαστεί να υπαναχωρήσει και να δεχτεί πιο ήπιες λύσεις, τις οποίες φαίνεται να δέχονται εν μέρει οι Βρυξέλλες. Τέτοιες πολιτικές λύσεις όμως δεν είναι εύκολο να υιοθετήσει το ΔΝΤ που, από τον κανονισμό του ως Ταμείο παροχής δανείων, απαιτεί «να βγαίνουν οι αριθμοί». Διαφορετικά δεν φαίνεται πώς θα μπορέσει άρτι επανεκλεγείσα στην ηγεσία του Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, να πείσει το Διοικητικό Συμβούλιο όπου μετέχουν χώρες εκτός Ευρώπης (Ρωσία, Βραζιλία, Ινδία κλπ) να μπει σε ένα νέο πρόγραμμα (και μία νέα «περιπέτεια») χωρίς να πληρούνται οι οικονομικοί όροι βιωσιμότητος του ελληνικού χρέους για τους επόμενους 12-36 μήνες.
