O Κρεγκ Φόστερ έκανε κατάδυση στα κρύα νερά του νοτιότερου άκρου της Αφρικής όταν είδε ένα χταπόδι να κρύβεται κάτω από έναν «μανδύα» από κοχύλια και πέτρες.
Μαγεμένος, άρχισε να ακολουθεί το εξαιρετικά ντροπαλό πλάσμα, προσπαθώντας να του αποδείξει ότι δεν ήταν κάποιος θηρευτής με το να μένει ακίνητος κοντά του. Για εβδομάδες το χταπόδι τον απέφευγε με το να κρύβετε στη φωλιά του, να «καμουφλάρετε» ή να εισέρχεται στην πλησιέστερη ρωγμή για να ξεφύγει.
Μετά από 26 ολόκληρες μέρες επιμονής, το χταπόδι ξεπρόβαλε τελικά και τον άγγιξε.
Το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «My Octopus Teacher», το οποίο γυρίστηκε το 2010, πραγματεύεται αυτήν την τρυφερή σύνδεση των δύο νέων φίλων.
Το ντοκιμαντέρ έχει λάβει οκτώ υποψηφιότητες για τα βραβεία Jackson Wild Media Awards, ενώ κέρδισε το βραβείο στην κατηγορία Best Feature στο EarthxFilm Festival.
Ο Φόστερ κατάφερε να γίνει «μάρτυρας» προσωπικών στιγμών από τη σύντομη ζωή του χταποδιού, περνώντας έως και δύο ώρες μαζί του καθημερινά για έναν ολόκληρο χρόνο.
«Εάν κερδίσεις την εμπιστοσύνη αυτού του ζώου για μία μεγάλη περίοδο, στην πραγματικότητα θα σε αγνοήσει και θα συνεχίσει σε κάποιο βαθμό τη φυσιολογική του ζωή, επιτρέποντας σου να μπεις στον μυστικό του κόσμο», αναφέρει ο Φόστερ στο CNN.
Πράγματι, οι θεατές του ντοκιμαντέρ βλέπουν τον βασικό του «πρωταγωνιστή» να ξεφεύγει από έναν καρχαρία κάνοντας μια βόλτα στην πλάτη του, να αναπτύσσει ένα νέο πλοκάμι αφού επέζησε από επίθεση κάποιου άλλο καρχαρία και τελικά να χάνει τις δυνάμεις του αφού γεννά μια «παρτίδα» αυγά.
«Το χταπόδι μου έδειξε πολλές συμπεριφορές που ήταν εντελώς νέες για την επιστήμη, γιατί απλά το ζώο με εμπιστεύτηκε», προσθέτει ο Φόστερ.
Η πιο «δυνατή» στιγμή για τον Φόστερ ήταν όταν το χταπόδι του επέτρεψε να το ακολουθήσει στο κυνήγι.
«Δεν είναι σαν να βρίσκεται σε ένα τζιπ και να φτάνεις σε μια κυνηγετική περιοχή στη στεριά», εξηγεί. «Μέσα στο νερό όλα είναι οικεία.
«Οταν επιλέγει να σε αφήσει να μπεις στον κόσμο του… είναι μια πολύ, πολύ ξεχωριστή στιγμή που δεν νιώθεις ότι είσαι απλά αποδεκτός, αλλά ότι η παρουσία σου φαίνεται φυσική, σαν να ανήκεις σε αυτόν τον χώρο μαζί του».
Ο Φόστερ έχει περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια κάνοντας καταδύσεις σε ένα υποθαλάσσιο «δάσος» με φύκια στον Ατλαντικό Ωκεανό, στα δυτικά παράλια της Νότιας Αφρικής, όπου οι θερμοκρασίες του νερού μπορεί να είναι εξαιρετικά χαμηλές φτάνοντας ακόμη και τους οκτώ βαθμούς Κελσίου.
O δύτης περιγράφει το – γνωστό και ως «Cape of Storms» – κομμάτι του ωκεανού ως «την πιο επικίνδυνη ακτή στον κόσμο». Και ενώ μερικοί κολυμβητές φοβούνται τους καρχαρίες η άλλα αρπακτικά, ο Φόστερ λέει ότι η μεγαλύτερη απειλή για τη ζωή του είναι το να πέσει πάνω σε κάποιον βράχο από κάποιο μεγάλο κύμα.
Η «θεραπευτική» δύναμη του ωκεανού
Ο Φόστερ είδε αυτό το καθημερινό πρόγραμμα κατάδυσης ως έναν τρόπο αντιμετώπισης της κατάθλιψης που τον είχε κλονίσει. «Δυσκολευόμουν. Ο μόνος τρόπος για να θεραπευτώ ένιωθα ότι ήταν να βρίσκομαι στον ωκεανό, το αγαπημένο μέρος μου ως παιδί».
Με το να βρίσκεται σε αυτόν τον υποβρύχιο κόσμο κατάφερε να καθαρίσει το μυαλό του. Στη διάρκεια των χρόνων ήρθε σε επαφή και με άλλα ζώα, όπως φάλαινες, ενυδρίδες, σουπιές ή ακόμη και καρχαρίες. «Επέλεξαν να έρθουν σε επαφή με εμένα, δείχνοντας μου εμπιστοσύνη και συμπάθεια», τονίζει.
Ομως τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον δεσμό που απέκτησε με το χταπόδι. Το μεγαλύτερο μάθημα που του δίδαξε είναι ότι οι άνθρωποι αποτελούν μέρος του φυσικού κόσμου και όχι απλοί επισκέπτες του.
«Ο ρόλος και η θέση μας στον φυσικό κόσμο είναι αδιαμφισβήτητα το πιο πολύτιμο δώρο που μας έχει δοθεί», καταλήγει.
με πληροφορίες από CNN Travel
