Η ηθική παρακµή της πολιτικής ζωής του τόπου σαφέστατα δεν είναι κάτι καινούργιο. Τις τελευταίες δεκαετίες σωρεία σκανδάλων ξεκινούν και τελειώνουν στις κυβερνήσεις, στους υπουργούς τους και στου βουλευτές τις εκάστοτε πλειοψηφίας, οι οποίοι ανέχονται αυτή την εικόνα. Πότε όµως σε τόσο µικρό χρονικό διάστηµα δεν µπορώ να θυµηθώ µια ανάλογη κατάσταση όπως αυτή που επικρατεί τους τελευταίους µήνες στο ελληνικό κοινοβούλιο. Μετά την προανακριτική για τα Τέµπη και όλη αυτή την διαδικασία έρευνας στις Επιτροπές της Βουλής, έρχεται τώρα το µέγα σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Δύο πρώην Υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης της παρούσας κυβέρνησης ερευνώνται για δύο κακουργήµατα. «Στα πλαίσια της άνω προανακριτικής εξέτασης προέκυψαν στοιχεία τα οποία σχετίζονται µε τους πρώην υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων, Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη «για τα αδικήµατα της συνέργειας σε απιστία σε βάρος των οικονοµικών συµφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την οποία προκλήθηκε ζηµιά άνω των 120.000 ευρώ και της ηθικής αυτουργίας σε απιστία σε βάρος των οικονοµικών συµφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα οποία προκλήθηκε ζηµιά άνω των 120.000 ευρώ», αυτό διαβάσαµε στο διαβιβαστικό έγγραφο της δικογραφίας χιλιάδων σελίδων που έφθασε αυτές τις µέρες στη Βουλή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Είναι τέτοια η διαφθορά στο πολιτικό µας σύστηµα που εµείς οι Βουλευτές πλέον ασχολούµαστε κυρίως µε την προανακριτική διαδικασία που αφορά τη µία ή την άλλη υπόθεση που φθάνει στη Βουλή προς διερεύνηση και το νοµοθετικό έργο, το οποίο κατά βάση είναι η δουλεία ενός Βουλευτή και της συµπολίτευσης αλλά και της αντιπολίτευσης. Δυσώδεις υποθέσεις διαδέχονται η µία την άλλη και αντί να επιχειρούµε να στραφούµε σε προτάσεις νόµου, νοµοπαρασκευαστικές επιτροπές για να ασχοληθούµε επιτέλους µε τα µεγάλα προβλήµατα των πολιτών, προσπαθούµε να φέρουµε εις πέρας προανακριτικές και ανακριτικές διαδικασίες, οι οποίες έτσι όπως είναι δοµηµένες οι πλειοψηφίες είναι αµφίβολο αν θα µπορέσουν να δώσουν και κάποιο αποτέλεσµα που να αφορά στη Δικαιοσύνη, όπως θα έπρεπε να την εννοούµαι, χωρίς πολιτικά φίλτρα και µικροκοµµατικά κέρδη ή ζηµιές.
Αλαζονεία
Μέσα σε αυτό το κλίµα αντιµετωπίζουµε και την αλαζονεία της κυβερνητικής πλειοψηφίας, η οποία όσο στριµώχνεται τόσο πιο αλαζονική γίνεται. Όσο µάλιστα δεν νοιώθει την δηµοσκοπική απειλή, γιατί την πολιτική απειλή την αισθάνονται οι κυβερνητικοί βουλευτές, άλλο τόσο αποθρασύνεται. Από την άλλη το µεγαλύτερο κοµµάτι της αντιπολίτευσης διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη. Μέσα σε αυτή την αποδιοργανωµένη αντιπολίτευση οι επίδοξοι ενοικιαστές της δεξιάς πολυκατοικίας επιχειρούν µε αναλώσιµες πολιτικές και κραυγές λαϊκισµού να παραπλανήσουν ψηφοφόρους, η δε κεντροαριστερή πτέρυγα ή διαλύεται ή απλά κοιµάται.
Μέσα σε αυτή την ατµόσφαιρα η ΝΙΚΗ, η οποία δεν αντιµετωπίστηκε ποτέ ισότιµα από τα ΜΜΕ ούτε σε σχέση µε τα υπόλοιπα κόµµατα της αντιπολίτευσης, εδώ και χρόνια ως κοινοβουλευτική δύναµη, αλλά και πριν αντιπροσωπεύσει Έλληνες ψηφοφόρους στο Κοινοβούλιο, µιλάει για αυτά τα φαινόµενα, µιλάει για την ανάγκη ηθικής στην πολιτική ζωή, αναφέρεται στην ανάγκη αλλαγής πορείας από αυτό τον κατήφορο, οραµατίζεται µια καλύτερη µέρα για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, για την ελληνική οικογένεια, για τον εργαζόµενο, για τον µικροµεσαίο επιχειρηµατία, για τη νεολαία, για την ελληνική οικονοµία, για τους πληγωµένους θεσµούς και εν τέλη για την ίδια την χαµένη τιµή του ελληνικού πολιτικού βίου.
Θα συνεχίσουµε λοιπόν µε όλες µας τις δυνάµεις να λέµε όχι σε αυτή την κατάσταση και να υπηρετούµε τον πραγµατικό λόγο, για τον οποίο οι Έλληνες και οι Ελληνίδες µας έστειλαν στη Βουλή, ώστε να γίνουµε η φωνή τους ακόµα και αν προσπαθούν να µας κλείσουν τα µικρόφωνα. Η ΝΙΚΗ θα συνεχίσει ακόµα και σε αυτό το κλίµα να υπηρετεί τους πραγµατικούς λόγους για τους οποίους αξίζει να υπάρχει ένα πολιτικό Κίνηµα, το οποίο σέβεται πραγµατικά εκείνους τους πολίτες, που ο θόρυβος των επαγγελµατιών πολιτικών θέλει να επισκιάσει.
* Βουλευτής Β2 Δυτικού Τοµέα Αθηνών µε τη ΝΙΚΗ
