Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η ETUC, o μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις διακοπές τους εντοπίζεται στη Ρουμανία (43%), στην Ελλάδα (37%), στην Ουγγαρία (34%), στην Ιταλία (31%), στην Κροατία (31%) και στην Κύπρο (30%). To κόστος ενός βασικού πακέτου διακοπών αυξήθηκε κατά 12,4% σε ολόκληρη την Ε.Ε. μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου, ακολουθώντας την αύξηση του 11,5% που σημειώθηκε πέρυσι. Πρόκειται για τη δεύτερη υψηλότερη αύξηση στο κόστος των οργανωμένων διακοπών από τότε που ξεκίνησε η συλλογή στοιχείων, δηλαδή από το 1996.
Επίσης, η ανάλυση των δεδομένων της Eurostat από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων και το Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο διαπίστωσε τα εξής:
● Το μέσο κόστος ενός πακέτου διακοπών τεσσάρων διανυκτερεύσεων ή περισσότερων είναι τώρα 2.967 ευρώ – αυξημένο κατά περισσότερο από 600 ευρώ σε σχέση με το 2018.
● Οι πολίτες στην Εσθονία, τη Γαλλία, τη Βουλγαρία, τη Σουηδία και την Τσεχία έχουν πληγεί από τις υψηλότερες αυξήσεις στο κόστος των οργανωμένων διακοπών, με αυξήσεις μεταξύ 18% και 31%.
● Η μέση τιμή ενός πακέτου διακοπών αξίζει περισσότερο από την αμοιβή ενός μήνα για όσους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό σε 14 κράτη-μέλη.
● Περίπου το 19,5% των εργαζομένων δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά μία εβδομάδα μακριά από το σπίτι, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat. Και αυτό αντιστοιχεί σε 38 εκατομμύρια άτομα.
● Για όλους όσοι αναγκάζονται να μείνουν στο σπίτι, το κόστος αναψυχής και πολιτιστικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των επισκέψεων σε κινηματογράφο ή μουσεία, έχει επίσης αυξηθεί κατά 6,5%, ρεκόρ – ένα τρίτο περισσότερο από την αύξηση των ονομαστικών μισθών.
● Πολλοί είναι, επίσης, που υφίστανται την πρόσθετη πίεση να παρέχουν μεσημεριανό στα παιδιά τους κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών, με τα νέα δεδομένα να δείχνουν ότι αυξανόμενος αριθμός πολιτών της Ε.Ε. αγωνίζεται να αντέξει οικονομικά ένα σωστό γεύμα.
Η ETUC καλεί την Ε.Ε. και τις εθνικές κυβερνήσεις να τερματίσουν την κρίση κόστους ζωής επιβάλλοντας απροσδόκητους φόρους στα υπερκέρδη που αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα του πληθωρισμού και αποκαθιστούν την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, μέσω αξιοπρεπών αυξήσεων μισθών.
