Ο περιορισμός των θερμίδων μπορεί να μας βοηθήσει να ζήσουμε περισσότερα χρόνια, κάτι που έχει τεκμηριωθεί καλά από τους επιστήμονες. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος είναι η διαλειμματική νηστεία , αλλά τώρα ερευνητές προτείνουν μια πιο στοχευμένη και διαχειρίσιμη μέθοδο, που ίσως είναι το κλειδί για τη μακροζωία.
Οι εν λόγω έρευνες έγιναν στο Πανεπιστήμιο Monash της Αυστραλίας και δείχνουν ότι ο σύντομος περιορισμός ενός και μόνο αμινοξέος, της ισολευκίνης, μπορεί να επεκτείνει το προσδόκιμο ζωής. Αντίθετα με τις συνηθισμένες μεθόδους, αυτή η προσέγγιση απλοποιεί την εφαρμογή και βελτιώνει την απόδοση.
Λιγότερες θερμίδες ή λιγότερη ισολευκίνη
Σύμφωνα με την Τάλια Φούλτον, επικεφαλής ερευνήτρια από το Πανεπιστήμιο Monash, ο παροδικός περιορισμός της ισολευκίνης δεν απαιτεί δραστική μείωση της ποσότητας του φαγητού. Η έρευνά της, που πραγματοποιήθηκε στη μύγα Drosophila melanogaster (ένα συνηθισμένο πειραματόζωο), έδειξε ότι ο περιορισμός της ισολευκίνης μπορεί να βελτιώσει την αντοχή στο στρες και τη διάρκεια ζωής.
Μέχρι τώρα, ο περιορισμός των θερμίδων είχε μελετηθεί στο πλαίσιο μακροχρόνιων προσαρμογών της δίαιτας. Αυτή η νέα μελέτη είναι η πρώτη που εξετάζει τον βραχυπρόθεσμο περιορισμό της ισολευκίνης και αποδεικνύει ότι είναι δυνατή η αντοχή στο στρες χωρίς μακροχρόνιες αλλαγές.
Τα μονοπάτια της αποτοξίνωσης
Η βασική ιδέα, που έχει εξεταστεί και στο παρελθόν, είναι ότι η επιλεκτική στέρηση συγκεκριμένων αμινοξέων ενισχύει την ανθεκτικότητα σε νευροτοξίνες, όπως η νικοτίνη. Ο λόγος είναι ότι ενεργοποιούνται μεταβολικά μονοπάτια αποτοξίνωσης, και το χαμηλό στρες στα μιτοχόνδρια προκαλεί προστατευτικές κυτταρικές δράσεις.
Για να αποδείξουν τη θεωρία τους, οι ερευνητές υπέβαλαν δροσόφιλες σε συνθετική δίαιτα για μία, δύο, τρεις και πέντε εβδομάδες από τις εννέα συνολικά που ζουν. Στη συνέχεια, τις τάισαν με δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε ισολευκίνη. Ακολούθως, εκτέθηκαν σε θανατηφόρες τοξίνες, και οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα βιωσιμότητας.
Οι μύγες που υποβλήθηκαν σε περιορισμό της ισολευκίνης για μία εβδομάδα, στις τρεις και πέντε εβδομάδες ηλικίας, έδειξαν εξαιρετική βιωσιμότητα, ανεξάρτητα από τη δίαιτά τους πριν και μετά τον περιορισμό.
Μικρά διαστήματα, επιλεγμένα θρεπτικά
Η Φούλτον εξηγεί ότι τα αποτελέσματα της έρευνας αμφισβητούν τα έως τώρα δεδομένα, καθώς δεν είναι απαραίτητο μια δίαιτα να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μικρά διαστήματα περιορισμού συγκεκριμένων θρεπτικών αρκούν.
Οι προεκτάσεις αυτής της μελέτης δεν περιορίζονται στο εργαστήριο και στη μακροζωία. Πλέον, ανοίγονται νέοι ερευνητικοί δρόμοι που θα εξετάσουν ποια θρεπτικά στοιχεία είναι πιο αποτελεσματικά για τον περιορισμό και τη βελτίωση του προσδόκιμου ζωής.
Παράλληλα, η ενίσχυση των αποτοξινωτικών μονοπατιών που παρατηρήθηκε με τη στέρηση ισολευκίνης μπορεί να εμπνεύσει μια νέα γενιά θεραπειών για ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία και την έκθεση σε τοξίνες.
