Η στρατηγική της έντασης, του διχασμού και της ακραίας πόλωσης που ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας προκαλεί έντονο προβληματισμό.
Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά είναι πού το πάει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.
Καταθέτει πρόταση μομφής γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η κυβερνητική πλειοψηφία είναι συμπαγής.
Ανακοινώνει την αποχή από τις ψηφοφορίες της Βουλής.
Κατηγορεί ευθέως τον Κυριάκο Μητσοτάκη για εκτροπή.
Επιτίθεται στον Νίκο Ανδρουλάκη, τον οποίο χαρακτηρίζει συνοδοιπόρο του Κυριάκου Μητσοτάκη, τορπιλίζοντας το λεγόμενο προοδευτικό μέτωπο.
Μιλάει για σκάνδαλα στο Πεντάγωνο παραλληλίζοντας τη σημερινή κατάσταση με αυτή του Ακη Τσοχατζόπουλου.
Όλα αυτά δεν συνιστούν απλά έναν πολιτικό τυχοδιωκτισμό αλλά μια εκτροπή διαρκείας.
Ο Αλέξης Τσίπρας πολώνει το κλίμα, αμφισβητεί τους θεσμούς, κατακεραυνώνει τη Δικαιοσύνη και επιχειρεί να εκθέσει το ΠΑΣΟΚ που είναι το μοναδικό κόμμα που θα μπορούσε να συνεργαστεί γιατί έχει αποφασίσει να διαβεί τον Ρουβίκωνα.
Στρατηγικός του στόχος είναι να καταγράψει ένα ποσοστό της τάξεως του 30% και να συνεχίσει την επομένη των εκλογών τον γνωστό Ανένδοτο.
Πρόκειται για τη στρατηγική του χάους, η οποία είναι επικίνδυνη γιατί η Δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν σέβεται τους θεσμούς.
Βέβαια κάποιοι έχουν διαφορετική άποψη και εκτιμούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας διακατέχεται από το σύνδρομο του Σαμψών: «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
