Ο Αργεντινός δημοσιογράφος Χουάν Λουίς Γκονζάλες είναι περιζήτητος σήμερα στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές που προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν πώς ένας θεοπάλαβος τύπος, οικονομολόγος στο επάγγελμα, διάσημος από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, ο οποίος εκφράζει τις πιο ακραίες θέσεις για τα κοινωνικά θέματα και την οικονομία, εξελέγη πρόεδρος της Αργεντινής.
Ο Γκονζάλες είναι ο συγγραφέας της βιογραφίας του 53χρονου αναρχοκαπιταλιστή, όπως τον αποκαλεί, Χαβέρ Μιλέι με τον εύγλωττο τίτλο: “El Loco” – “Ο τρελάρας” που σημειώνει ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος “είναι γνήσιος και αυθεντικός: αυτό που λέει, θα το κάνει”.
Για το δε πολιτικό του πρόγραμμα έχει προϊδεάσει από την προεκλογική του εκστρατεία που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο “έρχεται ξήλωμα” καθώς έχει εξαγγείλει κατάργηση υπουργείων για να φέρει “το τέλος της παρακμής” και την “ανοικοδόμηση της Αργεντινής”.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα βασικά προεκλογικά συνθήματα στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του κόμματός του “La libertad avanza” (“Η ελευθερία προχωρά”) ήταν “Να φύγουν όλοι, να μη μείνει κανείς!” και “Ζήτω η ελευθερία, ρε γαμώτο”.
Συχνά, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις εμφανιζόταν με ένα αλυσοπρίονο στα χέρια για να συμβολίσει ότι θα τα τσακίσει όλα.
Η ιστορία του Μιλέι ξεκινά στην ιταλική γειτονιά του Μπουένος Άιρες
Γιος ενός οδηγού λεωφορείου και μιας νοικοκυράς ιταλικής καταγωγής, ο Μιλέι γεννήθηκε το 1970 στη γειτονιά Παλέρμο του Μπουένος Άιρες. Από τους γονείς δεν έχει καλές αναμνήσεις. Αυτό που θυμάται είναι παιδικά χρόνια με κακοποίηση και υποτίμηση: “με έδερναν και με κακοποιούσαν λεκτικά”.
Το παρατσούκλι “El Loco” τον συνοδεύει από τα μαθητικά του χρόνια και το κέρδισε χάρη στα επικά ξεσπάσματα για τα οποία τον θυμούνται οι φίλοι και συμμαθητές του. Όταν ως έφηβος τραγουδούσε διασκευές των Rolling Stones με τη νεανική μπάντα του ή έπαιζε ποδόσφαιρο στην ομάδα Chacarita Juniors όλοι είχαν να λένε για τον “τρελό” τερματοφύλακα.
Το 1988 όμως, μόλις στα 18 του, αποφάσισε ότι δεν ήθελε να επιδιώξει επαγγελματική καριέρα ποδοσφαιριστή αλλά να αφοσιωθεί στη μελέτη της οικονομίας. Στην Αργεντινή ο πληθωρισμός καλπάζει με 300% και η διακυβέρνηση του προέδρου Ραούλ Αλφονσίν οδεύει προς το τέλος της.
Τελικά, ολοκλήρωσε τις σπουδές οικονομικών και μάλιστα έχει διδάξει οικονομικά της ανάπτυξης σε πανεπιστήμια της χώρας, είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων (με γνωστότερο το “El camino del libertario” – “Ο δρόμος του ελευθεριακού”), στα οποία αναπτύσει τις οικονομικές θεωρίες του ενώ τα τελευταία χρόνια είχε σταθερή τηλεοπτική παρουσία ως προσκεκλημμένος οικονομικός αναλυτής. Το 2018 μάλιστα, μια έρευνα έδειξε ότι στην Αργεντική ήταν ο οικονομολόγος που έχει δώσει τις περισσότερες τηλεοπτικές συνεντεύξεις.
Το 2021 κατάφερε να εξαργυρώσει την τηλεοπτική του φήμη και να εκλεγεί βουλευτής στην Κάτω Βουλή του Κογκρέσου με το νεοσύστατο πολιτικό σχηματισμό “Η ελευθερία προχωρά”.
Λαϊκιστής, δεξιός ελευθεριακός και… ειδικός στο ταντρικό σεξ
Στο πολιτικό φάσμα τοποθετείται στα δεξιά ως δεξιός ελευθεριακός (right libertarian), οπαδός μιας σκέψης που συνδυάζει συντηρητικές και ελευθεριακές πολιτικές δηλαδή αρνείται την ύπαρξη του κράτους, ως αυτόνομου μηχανισμού εξουσίας και δέχεται την ελεύθερη αγορά και το κίνητρο του χρηματικού κέρδους ως μοχλού της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπου κυρίαρχο ρόλο και λόγο έχει η ατομική ιδιοκτησία και η ιδιωτική πρωτοβουλία.
Μια άλλη πτυχή της προσωπικότητάς του φωτίζεται από την πληροφορία που ο ίδιος έχει επιβεβαιώσει για τον εαυτό του ότι είναι ειδικός στο ταντρικό σεξ και έχει υπάρξει coach. Τις αποκαλύψεις αυτές είχε κάνει ως προσκεκλημμένος σε talkshow στο οποίο είχε πει ότι στα σεξουαλικά του προτιμά το τρίο.
O καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και μελετητής της ακροδεξιάς Κριστομπάλ Ροβίρα Καλτβάσερ, σε συνέντευξή του τον Αύγουστο έλεγε σε συνέντευξή του στο CNN ότι “ο Μιλέι εκπροσωπεί μια ελευθεριακή συνιστώσα που τον καθιστά ένα σπάνιο πλάσμα σε σύγκριση με τους ακροδεξιούς της Λατινικής Αμερικής”.
Και συμπλήρωσε ότι “καταγράφεται ένα παγκόσμιο κύμα της ακροδεξιάς. Ξεκινούν από τη Δυτική Ευρώπη, από την εμβληματική περίπτωση του Ζαν-Μαρί Λε Πεν στη Γαλλία τη δεκαετία του 1980, και επεκτείνεται στην Ανατολική Ευρώπη ενώ προοδευτικά εξαπλώθηκε με πολιτικούς όπως ο Τραμπ και Μπολσονάρο”.
Ο Ντόναλντ Τραμπ για να επιβεβαιώσει την εκλεκτική του συγγένεια έσπευσε άλλωστε να τον συγχαρεί και δηλώσει πόσο περήφανος είναι για αυτόν.
