Σύμφωνα με τον Μίκη Θεοδωράκη η τροπή των πολιτικών πραγμάτων στην ιστορική συγκυρία του 1989 ήταν μονόδρομος.
Ας δούμε όμως πως τα περιγράφει ο ίδιο τα γεγονότα:
“Είχε προηγηθεί η συνένωση των αριστερών προοδευτικών Δυνάμεων υπό το σχήμα του συνασπισμού και το ΠΑΣΟΚ έχασε την εξουσία κάτω από το βάρος των σκανδάλων και του «Αυριανής». Ενώ φαινόταν να έχει αποκατασταθεί η εθνική ομοψυχία μέσα από την συγκυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τζαννετάκη, οι προδιαγραφές που όφειλαν να παρακολουθούν τη μακρά παραμονή της κυβέρνησης αυτής στην εξουσία, αναιρέθηκαν με επακόλουθο την προκήρυξη νέων εκλογών.
Εμένα ουσιαστικά με ενδιέφερε να παραμείνει αυτή η διάταξη δυνάμεων, να συνεχίσει η συγκυβέρνηση και για αυτό θεωρούσα ότι ήταν λάθος οι εκλογές του Νοεμβρίου και το εξέφραζα προς όλες τις κατευθύνσεις με κάθε τρόπο. Εφόσον όμως αποφασίστηκαν τουλάχιστον έπρεπε να διατηρηθεί το πνεύμα της συγκυβέρνησης των δύο βασικών πρωταγωνιστών της κυβέρνησης Τζαννετάκη που είχαν στόχο την κάθαρση. Αυτό το διευκόλυνε το σύνθημα του Μητσοτάκη «Εθνική Συμφιλίωση» Και ενώ εγώ απλώς έγραφα άρθρα, οι ηγέτες του Συνασπισμού κυβέρνησαν μαζί του. Συγκυβέρνησαν, συνυπήρξαν, έγραψαν Ιστορία μαζί, εν πάση περίπτωση.
Ο Μητσοτάκης με κάλεσε και πήγα στον Επιτάφιο στην Κρήτη. Συμβολικά είπα: πηγαίνουμε από τον Επιτάφιο στην Ανάσταση, εννοώντας ότι μετά από αυτό θα τελειώσει ο Αυριανισμός, που ήταν το καινούργιο άλγος της κοινωνικής ζωής. Ήταν πολύ βαθύτερες οι διαφορές μου με την πολιτική την οποία εφάρμοζε τότε το αλαζονικό ΠΑΣΟΚ της πρώτης περιόδου. Στις εκλογές του Νοεμβρίου πίστεψα ότι θα έπρεπε να στηριχθεί η Νέα Δημοκρατία πάση θυσία, διότι εκείνη τη στιγμή ήταν ο κυρίαρχος αντιαυριανιστικός πόλος.
«Δεν περισσεύει καρέκλα για σένα»
Δεν έβλεπα πώς ο Συνασπισμός θα μπορούσε να καταστεί τέτοιος πόλος. Μέχρι την επικύρωση της εκλογικής συνεργασίας μου με τη Νέα Δημοκρατία παρέμεινα ανένταχτος προσβλέποντας στη στράτευσή μου στο Συνασπισμό της Αριστεράς.
Στη φάση αυτή είχε γίνει πρόταση από ανθρώπους του Συνασπισμού να αποδεχτώ συνεργασία. Οπότε σε επίσκεψη, που μου έκανε ο Μάκης Τρικούκης αποφάσισα να του προτείνω να πάρω μέρος στους συνδυασμούς του Συνασπισμού. Λίγο πιο πριν με είχαν επισκεφτεί στελέχη της Αριστεράς:«Έγινε ο Συνασπισμός Μίκη, αλλά μοίρασαν τις καρέκλες δεν περισσεύει καμία για σένα και δεν μπορείς ούτε απέξω να περάσεις»! Πράγματι όσο κι αν φαίνεται ακατανόητο η ηγεσία του Συνασπισμού απέρριψε την πρότασή μου για εκλογική συνεργασία κι έτσι η εκλογική συνεργασία μου με τη Νέα Δημοκρατία κατέστη υποχρεωτική. Νομίζω ότι συνέβαλε στο να αυξηθεί οριακά ο αριθμός των εδρών της στις εκλογές του Νοεμβρίου χωρίς να εξασφαλιστεί όμως η επιθυμητή πλειοψηφία.
