Πολλές αντιδράσεις, οι περισσότερες μη σεβόμενες την απόφαση της Δικαιοσύνης αλλά προσπαθώντας να είναι αρεστές στο… περιβόητο “περί δικαίου αίσθημα”, έχει προκαλέσει η έκβαση της δικαστικής υπόθεσης του Λιγνάδη.
Σε ένα κράτος δικαίου, σε μια ευνομούμενη και πολιτισμένη κοινωνία, τα λαϊκά δικαστήρια είναι άκρως επικίνδυνα. Τα σόσιαλ κατακλύζονται από αναρτήσεις μίσους για λιντσαρίσματα κλπ, μόνο και μόνο για τα ψηφαλάκια των αυτοαποκαλούμενων «προοδευτικών», όχι για τη Δικαιοσύνη, δυστυχώς.
Συνεπώς δεν είναι μόνο τα πανό στα θέατρα αλλά και οι ανακοινώσεις του ΣΕΗ, για παράδειγμα, αυτού του σωματείου των ηθοποιών που επιχορηγείται αδρά από το Κράτος, από όλους εμάς. Βγάζει, λοιπόν, ανακοινώσεις ο κλάδος των ηθοποιών και “ωρύεται για τον Λιγνάδη και ταυτόχρονα εξιλεώνεται”, όπως πάρα πολύ καλά σημειώνει στο post του ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Αγγελόπουλος.
Όπως θα δείτε παρακάτω η ανάρτησή του είναι η φωνή της λογικής και της ψυχραιμίας, που βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, με τον καυστικό του λόγο…
Η ανάρτηση του Γιώργου Αγγελόπουλου
“Γενικότερα, κατόπιν εορτής και σε ασφαλείς συνθήκες, περισσεύει η επαναστατικότητα των ανθρώπων.
Ας πούμε μέχρι να πέσει η χούντα οι περισσότεροι λούφαζαν στην καθημερινότητά τους και κάναν τη δουλίτσα τους και λογικό, τι να κάνουν; Να έχουν την τύχη του Μουστακλή, του Παναγούλη ή των φοιτητών του Πολυτεχνείου;
Μόλις έπεσε όμως, χαμός. Όλοι στους δρόμους κάθε χρόνο, όλοι επαναστάτες και φυσικά παλαιόθεν αντιστασιακοί. Μέχρι κι η δολοφονική οργάνωση, επί χούντας έπινε καφέ στο καρτιέ λατέν, με τη δημοκρατία άρχισε την αντικρατική χαχαχα πάλη.
Έτσι κάπως και με το λιγνάδη.
Όλοι – λένε – κάτι ξέρανε και όλοι σχεδόν διηγούνται λεπτομέρειες και περιστατικά αλλά μόνο κουτσομπολιό. Δε μοιάζει κανένας από αυτούς τους συναδέλφους να πήγε ποτέ να καταγγείλει, δεν ξέρω καν αν εμφανίστηκαν κάποιοι στην πρόσφατη δίκη ως μάρτυρες (όχι ως κοινό).
Είναι, επομένως αναγκαίο για τον κλάδο, τώρα που επήλθε η πρωτόδικη απόφαση (όπως και όταν έγινε η σύλληψη αρχικά) να βγάζει κάπως αυτή την οργή, αυτό το κοινό περί δικαίου αίσθημα, που δεν πρόκειται φυσικά περί δικαίου, περί συλλογικού αισθήματος ντροπής πρόκειται. Κάπως να δηλώσει φωναχτά και δημοσίως τη δική του αθωότητα για τα ενδεχόμενα εγκλήματα που ίσως άκουσε, ίσως ήξερε αλλά δεν τόλμησε να κάνει κάτι γι’ αυτά.
Τώρα λοιπόν, με ασφάλεια και – ιδανικά – με κρατική επιχορήγηση, ξεσπά ο κλάδος, ωρύεται και, ταυτόχρονα, εξιλεώνεται. Ζητά το κάψιμο του καρνάβαλου μαζί με τις αμαρτίες όλων μας και να κλείσει όμορφα και προνεωτερικά το τελετουργικό με εμάς αποκαθηρμένους και αθώους.
Γι’ αυτό οι ευμενίδες είναι εργάρα αλλά, φτου γαμώτο ατυχία, ο καρατζάς ανέβαζε πέρσες και δεν ταίριαζε το χάπενινγκ, κρίμας”.
Μάλιστα ο Γιώργος Αγγελόπουλος έχει κάνει και άλλα σχόλια στην προσωπική του σελίδα στο f/b, μία εξ αυτών μετά την ανακοίνωση του ΣΕΗ για την απόφαση για τον Λυγνάδη:
“Οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται στο όνομα του ελληνικού λαού. Ως εκ τούτου οφείλουν να είναι ευθυγραμμισμένες με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.”
Αυτή η φράση γράφτηκε σε ανακοίνωση του σεη και νιώθω πολύ ωραία που δεν είμαι μέλος του”, αναφέρει με καυστικό χιούμορ.
