Για τη βουλευτή και αναπληρώτρια τομεάρχη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, κυρία Ελενα Ακρίτα, η επιλογή της δημοσιογράφου Κατερίνας Παναγοπούλου να εμφανισθεί στη δεξίωση για την 50ή επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας ένα σύνολο από τη φίρμα που είχε ιδρύσει η σύζυγος του πρωθυπουργού, Μαρέβα Γκραμπόφσκι, δεν ήταν απλά μια κακόγουστη επιλογή.
Όπως επισημαίνει σε ανάρτησή της στο facebook, τα ρούχα της δημοσιογράφου (που ήταν άγνωστη στην επίσης δημοσιογράφο κυρία Ακρίτα) παρέπεμπαν σε «πετσετούλες», «τραπεζομάντηλα» και «έναν αρραβώνα που είχε αφήσει εποχή το 2012 στην Άνω Πεσκανδρίτσα». Η αναφορά στη σύζυγο του πρωθυπουργού υπαινιχτική – «δεν ξέρω ποια είναι, αλλά σίγουρα την ντύνει η υπέρκομψη Μαρέβα», έγραψε η βουλευτής.
Ολόκληρο το κείμενο της ανάρτησης της κυρίας Ακρίτα: «Δεν ξέρω ποια είναι, αλλά λογικά τη ντύνει η υπερκομψη Μαρέβα. Η πετσετούλα στο μπούστο συνδυάζεται τέλεια με το ασορτί τραπεζομάντηλο στη φούστα. Όμορφη πινελιά η χρυσή τσάντα από έναν αρραβώνα που άφησε εποχή το 2012 στην Ανω Πεσκανδρίτσα και βιντατζ πέδιλα της Μάρθας Καραγιάννη από το κάτι να καίει».
Η κυρία Ακρίτα, επανήλθε λίγες ώρες αργότερα για να υποστηρίξει, ουσιαστικά, ότι η αναφορά της στα ρούχα της κυρίας Παναγοπούλου αναδεικνύει πολιτικό θέμα αξιοπιστίας της δημοσιογράφου. Ενώ στην αρχική της ανάρτηση σημειώνει ότι δεν την ήξερε, στη δεύτερη έχει μάθει όχι μόνο την επαγγελματική της ιδιότητα, αλλά και ότι «κάθε χρόνο φορά αποκλειστικά και μόνο τα ρούχα που σχεδιάζει η γυναίκα του πρωθυπουργού».
Συνεχίζει κάνοντας αναφορές σε σπουδαίους δημοσιογράφους, που όπως σημειώνει ήταν δάσκαλοί της, και θέτει ζήτημα αντικειμενικότητας και αξιοπιστίας της κυρίας Παναγοπούλου επειδή φορά ρούχα της φίρμας που είχε ιδρύσει η κυρία Γκραμπόφσκι- Μητσοτάκη και από την οποία εταιρεία έχει αποχωρήσει.
Σημειώνει δε, ότι αν η κυρία Παναγοπούλου είχε διευθυντή τον Λέοντα Καραπαναγιώτη θα της έκανε δριμείες παρατηρήσεις.
Πάντως, δημοσιογράφοι που είχαν διευθυντή τον Λέοντα Καραπαναγιώτη θα τον θυμούνται να λέει ότι οι δημοσιογράφοι «δεν είναι θέμα».
Ολόκληρο το κείμενο της δεύτερης ανάρτησης της κυρίας Ακρίτα:
Όταν δημοσιογράφος (όπως μαθαίνω τώρα, δεν βλέπω ποτέ ειδήσεις στο Μεγκα) φοράει κάθε χρόνο αποκλειστικα και μόνο τα ρουχα που σχεδιάζει η γυναίκα του πρωθυπουργού, τότε υπάρχει πολιτικό θέμα κι αφορά στην αντικειμενικότητα και την αξιοπιστία της. (Αν είχε διευθυντή τον Λέοντα Καραπαναγιωτη θα τής έκανε δριμείες παρατηρήσεις. Αλλά αυτές οι εποχές περάσανε…)
Κι αυτό γιατί στην συγκεκριμένη δεξίωση εκπροσωπει – και δη στη γιορτή της Δημοκρατίας – το Μέσον στο οποίο εργάζεται κι όχι τον εαυτό της. Στη ζωή της μπορεί να φοράει ό,τι θέλει και κανείς δεν έχει δικαιωμα να την κρίνει.
Εγώ βλέπετε, διδάχτηκα δημοσιογραφία από μεγάλους Δασκάλους όπως ο Γιάννης Καψής, ο Λέων Καραπαναγιώτης, ο Αλέκος Φιλιππόπουλος, ο Γιώργος Ρωμαίος κ.α. Άγνωστα ονόματα για σας, φωτεινοί φάροι για μας. Είχαμε την Ελένη Βλαχου της Καθημερινής, είχαμε τον Σεραφείμ Φυντανίδη στην Ελευθεροτυπία.
Οι περισσότεροι πετσωμενοι που «δημοσιογραφούν» σήμερα δεν θα περνούσαν ούτε το κατώφλι ιστορικών εφημερίδων. άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά.
Όσο για το αισθητικό σκέλος, όχι δεν μου αρέσει καθόλου, και ναι αγαπημένος μου σχεδιαστής είναι ο Βασίλης Ζούλιας απλώς τα ρούχα του είναι πολύ ακριβά.
Καθένας με την αισθητική του.
Και κάτι τελευταίο – γιατί το άκουσα κι αυτό.
Δεν ζηλεύω τα νιατα της.
Τα δικά μου ζηλεύω.
