Σοκ και αποτροπιασμό προκαλεί η πλήρης ομολογία της Ειρήνης Μουρτζούκου για τη δολοφονία τριών βρεφών, ανάμεσά τους και των δικών της παιδιών, καθώς και της ανήλικης αδελφής της, σε μια υπόθεση που συγκλονίζει την κοινή γνώμη και «παγώνει» την τοπική κοινωνία της Αμαλιάδας.
Κατά την κατάθεσή της, η 27χρονη μίλησε για δαιμονικές επιρροές και έντονες συγκρούσεις με τη μητέρα της, που –όπως είπε– την οδηγούσαν σε βίαιες εκρήξεις, με αποτέλεσμα να ξεσπά επάνω στα παιδιά. Χαρακτηριστική είναι η φράση της:
«Όταν τσακωνόμουν με τη μάνα μου, με κυρίευαν οι δαίμονες. Ήθελα να κάνω κακό. Και το έκανα».
Η ίδια ισχυρίστηκε ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν θυμόταν ακριβώς πώς τελέστηκαν οι πράξεις της, περιγράφοντας με ψυχρότητα τα περιστατικά θανάτου των βρεφών, ενώ χαρακτήρισε τη δολοφονία της αδελφής της ως συνέπεια έκρηξης θυμού όταν ήταν μόλις 14 ετών.
Οι τέσσερις περιπτώσεις:
-
Για το 19 ημερών βρέφος (2022):
«Κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι. Ξύπνησα και ήταν νεκρό. Δεν ξέρω τι έγινε. Μάλλον έγινε στον ύπνο μου». -
Για το βρέφος της αδελφής της Κατερίνας (2021):
«Είχα θυμώσει με τον σύντροφό της. Ξέσπασα πάνω στο παιδί. Δεν θυμάμαι πώς το έκανα. Προσπάθησα μετά να το επαναφέρω με ΚΑΡΠΑ». -
Για την ανήλικη αδελφή της (2014):
«Ήμουν 14. Η μητέρα μου με είχε αφήσει να τη φροντίζω. Τσακωθήκαμε. Δεν θυμάμαι πώς το έκανα, αλλά το έκανα. Ήθελα να κάνω κακό». -
Για το δύο μηνών βρέφος (2023):
«Τσακώθηκα άγρια με τη μάνα μου στο τηλέφωνο. Θόλωσα. Το παιδί πέθανε ενώ ήταν στο νοσοκομείο. Δεν σκέφτηκα τίποτα. Μετά, όταν συνειδητοποίησα τι έκανα, άρχισα να φωνάζω βοήθεια».
Το χρονικό των θανάτων:
-
Το πρώτο βρέφος της, 19 ημερών, πέθανε τον Ιούνιο του 2022 στην Κάτω Αχαΐα. Αρχικά αποδόθηκε σε «διάμεση πνευμονίτιδα».
-
Το δεύτερο παιδί, 2 μηνών, κατέληξε τον Οκτώβριο του 2023 στο Παίδων «Αγία Σοφία», έπειτα από παρατεταμένη νοσηλεία με κρίσεις και σπασμούς. Ο αρχικός θάνατος αποδόθηκε σε «νεογνικό θάνατο παθολογικής αιτιολογίας».
Η πολύκροτη υπόθεση αναμένεται να λάβει μεγάλες διαστάσεις, καθώς οι λεπτομέρειες των πράξεων της Ειρήνης Μουρτζούκου και η ψυχολογική της κατάσταση εγείρουν ερωτήματα για την πρόληψη παρόμοιων περιστατικών και την επάρκεια των κοινωνικών μηχανισμών παρέμβασης.
