Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο ο Φίλιππος ταλαιπωρήθηκε με από προβλήματα υγείας, ενώ υποβλήθηκε και σε επέμβαση στην καρδιά.
Συγκεκριμένα, ο δούκας του Εδιμβούργου εισήχθη στο ιδιωτικό νοσοκομείο King Edward VII στις 16 Φεβρουαρίου καθώς αισθάνθηκε αδιαθεσία και υποβλήθηκε σε θεραπεία για αδιευκρίνιστη, μη συνδεόμενη με την COVID-19. Στην αρχή του μήνα μεταφέρθηκε για λίγο σε ειδικό καρδιολογικό κέντρο σε άλλο νοσοκομείο του Λονδίνου, όπου υποβλήθηκε σε επιτυχημένη επέμβαση για προϋπάρχον πρόβλημα στην καρδιά. Ο δούκας έφυγε από το νοσοκομείο King Edward στις 16 Μαρτίου και επέστρεψε στον πύργο του Ουίνδσορ, τη βασιλική κατοικία δυτικά του Λονδίνου.
Ο Φίλιππος έγινε υποστηρικτής ή πρόεδρος σε 800 οργανισμούς, ίδρυσε τα Βραβεία του Δούκα του Εδιμβούργου το 1956 και κέρδισε μια θέση στις καρδιές του έθνους για τα πνευματώδη αστεία και τις «γκάφες» του.
Ο Φίλιππος αποσύρθηκε από τον ενεργό δημόσιο βίο τον Αύγουστο του 2017, σε ηλικία 96 ετών, μετά την ολοκλήρωση 22.219 βασιλικών υποχρεώσεων από το 1952.
Η σχέση του με την Ελλάδα
Η μητέρα του ήταν η Πριγκίπισσα Αλίκη του Μπάτενμπεργκ και ο πατέρας του ήταν ο Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας και της Δανίας και ήταν ο μόνος γιος τους, με τέσσερις μεγαλύτερες αδελφές.
Η οικογένειά του εξορίστηκε από την Ελλάδα όταν ήταν μωρό και ο Φίλιππος σπούδασε στη Γαλλία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αφήνει πίσω του τέσσερα παιδιά – τον πρίγκιπα Κάρολο, την πριγκίπισσα Άννα, τον πρίγκιπα Άντριου και τον πρίγκιπα Εντουαρντ – οκτώ εγγόνια και οκτώ δισέγγονα.
O πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου, είχε γεννηθεί στο όμορφο νησί του Ιονίου, την Κέρκυρα, ενώ είναι γνωστή η σύνδεση όλης της βασιλικής οικογένειας («Μον Ρεπό») με την Κέρκυρα. Ακόμα και όταν ο πατέρας του Φίλιππος -αλλά και η βασίλισσα Ελισάβετ- είχε δηλώσει ότι προτιμάει να απέχει από τις επισκέψεις στη χώρα μας, μην μπορώντας να ξεπεράσει την προσωπική ιστορία του πατέρα του πρίγκιπα Ανδρέα, ο μικρός ακόμα Κάρολος επέμενε να έρχεται στην Αθήνα για να δει τη γιαγιά του, η οποία θέλησε να μείνει στην Ελλάδα μέχρι τα βαθιά της γεράματα.
Ο πρίγκιπας Φίλιππος, όπως και η σύζυγός του βασίλισσα Ελισάβετ, έχει δηλώσει ότι προτιμά να απέχει από τις επισκέψεις στη χώρα μας μην μπορώντας να ξεπεράσει το γεγονός ότι η οικογένειά του και ο ίδιος φυγαδεύτηκαν από την Ελλάδα προκειμένου να γλιτώσει ο πατέρας του, πρίγκιπας Ανδρέας, την εκτέλεση στην οποία είχε καταδικαστεί
Εκτός από τον πατέρα του Φίλιππο, η Ελλάδα υπήρξε και η γενέτειρα του παππού του Καρόλου, πρίγκιπα Ανδρέα. Ωστόσο, επειδή δεν ξεπέρασε ποτέ την καταδίκη του πρίγκιπα Ανδρέα σε θάνατο μετά την περίφημη δίκη των έξι, το 1922, και την κατοπινή διαφυγή του, μετά από μεσολάβηση της βρετανικής κυβέρνησης στο εξωτερικό, ο γιος του Φίλιππος δεν θέλησε ποτέ να επισκεφθεί την Ελλάδα.
Αντιθέτως, ο Κάρολος φαίνεται να ενστερνίζεται από πολύ νωρίς τα φιλελληνικά αισθήματα της μητέρας του Φίλιππου, πριγκίπισσας Αλίκης, η οποία δεν ήθελε να εγκαταλείψει την αγαπημένη της Αθήνα, επιμένοντας να ζει στην καρδιά της πόλης, σε ένα διαμέρισμα στην Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι, μέχρι τη χούντα του 1967, οπότε ξεκίνησε και η σύγκρουση των συνταγματαρχών με το Παλάτι, που σήμανε κατόπιν το τέλος της βασιλείας στη χώρα μας.
Η πριγκίπισσα Αλίκη είχε αγαπήσει την περιοχή από τότε που σε νεαρή ηλικία είχε εγκατασταθεί στην Κουμπάρη, εκεί όπου τώρα στεγάζεται το Μουσείο Μπενάκη. Από το σημείο εκείνο μπορούσε κανείς να δει μέχρι και τη θάλασσα του Πειραιά. Εκεί, επίσης, κατάφερε κατόπιν να ανανήψει από μια περιπέτεια με την υγεία της και την ψυχική ασθένεια που την οδήγησαν στο ντιβάνι της γνωστής ψυχαναλύτριας Μαρίας Βοναπάρτη.
Πρόκειται για το ίδιο σπίτι, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Κάρολος στην ομιλία του, όπου η ίδια έκρυψε διωκόμενους από τους ναζί Εβραίους και γι’ αυτό τον λόγο της δόθηκε μετάλλιο από το ισραηλινό κράτος.
Η πριγκίπισσα Αλίκη, που προτιμούσε να μην την αναγνωρίζουν και να κυκλοφορεί ινκόγκνιτο στους δρόμους της Αθήνας, εξακολούθησε να μη θέλει να εγκαταλείψει την Ελλάδα ακόμα και όταν ένας, όπως λέγεται, παράνομος έρωτας την ανάγκασε να αποποιηθεί τα εγκόσμια, να ντυθεί καλόγρια, ζητώντας μάλιστα καταφύγιο σε μοναστήρι της Τήνου!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά φρόντισε να ιδρύσει εκεί μοναστηριακή αδελφότητα την οποία τιμούσε πάντα, τολμώντας να ορθώσει ορθόδοξο παρεκκλήσι μετά την επιστροφή της στο Μπάκιγχαμ. Πέθανε δύο χρόνια μετά την επιστροφή της στο παλάτι από την Ελλάδα το 1969.
