Η κοινωνία της Ιεράπετρας, οι φίλοι και οι συμμαθητές του Μάριου, οι συγγενείς, ο φίλοι των γονιών του που είναι εξαιρετικά αγαπητοί στην περιοχή, όλοι είναι βυθισμένοι στο πένθος, ανήμποροι να συνειδητοποιήσουν τι έγινε. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ένα τόσο νέο παιδί έφυγε ξαφνικά από τη ζωή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, την ώρα που έκανε το αγαπημένο του χόμπι και μπροστά στα μάτια των φίλων του που κατέγραφαν τους χειρισμούς του με το αγαπημένο του μοτοκρος.
Ο Μάριος πήρε τους φίλους του και πήγαν μαζί στην αυτοσχέδια πίστα της περιοχής. Εκεί πήγαινε συχνά με τον πατέρα του και επιδιδόταν στο άθλημα που αγαπούσε. Είχε δική του μηχανή και πλήρη εξοπλισμό που περιελάμβανε κράνος, θώρακα, επιγονατίδες, αγκωνίδες, όλα όσα πρέπει να φοράει ένας ανήλικος αναβάτης. Και τα φορούσε και τη μοιραία μέρα. Ωστόσο κανένα από τα προστατευτικά μέσα που έφερε δεν τού εξασφάλισαν τη ζωή, αφού έπεσε στο έδαφος με μεγάλη ταχύτητα και από μεγάλο ύψος. Επιχείρησε ένα άλμα που θα τον έφερνε από τον ουρανό στη γη, αφού θα είχε διαγράψει ένα τόσο που στο ψηλότερο σημείο του θα ξεπερνούσε τα δέκα μέτρα. Σ’αυτό το σημείο, ωστόσο, ο Μάριος έχασε τη μηχανή από τα χέρια του και οι δυο τους, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ένα σώμα, έπεσαν με φόρα στο κενό χωριστά.
Εμβρόντητοι οι φίλοι του τον είδαν να κείτεται στο έδαφος βαριά τραυματισμένος στην πλάτη και ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ. Τα υπόλοιπα εκτυλίχθηκαν μέσα σε δύο ώρες και ήταν δραματικά. Βαριές κακώσεις στο θώρακα και τον πνεύμονα, αιμοθώρακα και πνευμοθώρακα, κλίμακα Γλασκώβης 3/15, αιμορραγικό σοκ, πολλές ανακοπές. Στο χειρουργείο οι γιατροί έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν. Αναισθησιολόγος και χειρουργός, οι δύο ειδικότητες που έπρεπε να είναι εκεί για το Μάριο, δεν εφημέρευαν. Ωστόσο, δεν χάθηκε χρόνος γιατί ειδοποιήθηκαν δύο γιατροί που έμεναν κοντά στο νοσοκομείο Ιεράπετρας και ήρθαν επειγόντως από τα σπίτια τους. Στις 7 το απόγευμα ο Μάριος εξέπνεε μέσα στο χειρουργείο από αιμορραγία.
Δραματική λεπτομέρεια το γεγονός ότι από την Ιεράπετρα έλειπαν ο πατέρας και ο αδερφός του, που είχαν μεταβεί στις Μικρές Κυκλάδες για δουλειά. Καταβλήθηκαν προσπάθειες για να επιστρέψουν εσπευσμένα με ελικόπτερο, όμως δεν κατέστη δυνατόν. Ήρθαν μόνο το μεσημέρι της Κυριακής με πτήσεις της γραμμής.
Θολό είναι το τοπίο γύρω από το καθεστώς που υπάρχει με τις πίστες του μοτοκρος. Στο Λασίθι υπάρχει μόνο μία επίσημη λέσχη και αυτή είναι στον Άγιο Νικόλαο. Στην Ιεράπετρα δεν υπάρχει καμία, παρά το γεγονός ότι το άθλημα έχει φίλους. Κάποιοι από τους αθλητές με τους οποίους επικοινώνησε η ΕΡΤ ανέφεραν ότι η συγκεκριμένη αυτοσχέδια πίστα στην Ιεράπετρα είναι σε ιδιωτικό χώρο που έχει διαμορφωθεί με χωματουργικά έργα για να κάνουν όσοι θέλουν το χόμπι που αγαπούν. Ουδέν μεμπτό, λένε. Από την άλλη, η πρώην πρόεδρος της Αθλήτικής Μοτοσικλετιστικής Ομοσπονδίας Ελλάδος κ. Μαρία Τσεσμελή, αναφέρει ότι αυτό αποτελεί μάστιγα για τη χώρα, αφού “ο καθένας φτιάχνει μια πίστα έξω από την πόρτα του, χωρίς προδιαγραφές ασφαλείας και χωρίς άδεια από την ομοσπονδία”. Μια τέτοια πίστα, λέει η κ. Τσεσμελή είναι και αυτή της περιοχής Καθαράδες στην Ιεράπετρα. Εκεί, σύμφωνα με πληροφορίες της ΕΡΤ, γίνονται και αγώνες και μάλιστα την περασμένη Κυριακή, μετά από έναν τέτοιο αγώνα, οι συμμετέχοντες έκοψαν και την πίτα τους για το καλό της νέας χρονιάς.
Σύμφωνα με τα μητρώα της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., στην Κρήτη υπάρχουν μόνο δύο επίσημα εγκεκριμένες πίστες για προπόνηση και αγώνες μότοκρος και αυτές είναι στο Χουμεριάκο του Αγίου Νικολάου Λασιθίου και στο Αρκαλοχώρι στο Ηράκλειο. Για να θεωρηθεί δε κάποιος αθλητής, θα πρέπει να έχει δελτίο αθλητή και κάρτα υγείας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ομοσπονδίας, ο 17χρονος δεν ανήκε σε κανένα από τα δύο σωματεία της Κρήτης.
