Μια ιστορία που μοιάζει βγαλμένη από χολυγουντιανή ταινία έλαβε χώρα στην Νότια Αφρική, όπου ένα νεαρό κορίτσι ανακάλυψε πως η κολλητή της φίλη ήταν στην πραγματικότητα η χαμένη, δίδυμή της αδελφή!
Η γυναίκα που μεγάλωσε το κοριτσάκι καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση για την απαγωγή της Ζέφανι Νερς, την οποία είχε βαφτίσει «Μισέ».
Η Λαβόν Σόλομον υποστήριξε ότι δεν είχε η ίδια απαγάγει την Ζέφανι, αλλά ότι η απαγωγέας ήταν μια γυναίκα ονόματι Σύλβια, η οποία της έφερε το μωρό επί πληρωμή. Η Λαβόν είχε μια αποβολή και από τότε ήθελε πάρα πολύ να αποκτήσει ένα δικό της παιδί.
«Όταν ήμουν τεσσάρων ή πέντε χρονών, οι γονείς μου με ενημέρωσαν ότι είχα μία αδερφή, τη Ζέφανι, η οποία είχε εξαφανιστεί. Ήταν ζωντανή μόλις τρεις ημέρες όταν απήχθη από το νοσοκομείο «Groote Schuur» στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής το 1997».
«Στη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας, οι γονείς μου μιλούσαν συνεχώς για την αδελφή μου. Σκέφτονταν αν ήταν ασφαλής και αν την αγαπούσαν αυτοί που την είχαν απαγάγει. Είχα δει ιστορίες στις ειδήσεις για εξαφανισμένα παιδιά που δεν επέστρεφαν ποτέ στο σπίτι τους. Έτσι, όταν ήμουν μικρότερη, πάντα πίστευα ότι της είχε συμβεί το χειρότερο.
Το 2014, μια καθηγήτρια πλησίασε την Κάσιντι και της είπε ότι σε μια άλλη τάξη υπήρχε ένα κορίτσι που της έμοιαζε απίστευτα.
«Τη ρώτησα πόσο χρονών ήταν και μου είπε ότι ήταν 17 ετών, δηλαδή στην ίδια ηλικία που θα ήταν και η αδελφή μου εκείνη την εποχή. Μια μέρα έφυγα από το μάθημα της τεχνολογίας και στο διάδρομο γινόταν χαμός. Όλοι οι μαθητές φώναζαν: «Κοιτάξτε, εκεί είναι τα κορίτσια που μοιάζουν μεταξύ τους!»
«Γιατί όλοι λένε ότι μου μοιάζεις!» Μετά γελάσαμε και οι δύο. Ένιωσα τόσο περίεργα. Είχα αυτό το συναίσθημα στο στομάχι μου, ακόμα και τώρα έχω αυτό το νευρικό συναίσθημα.
Ένα 24ωρο αργότερα, καθόμουν στο γρασίδι. Η Μισέ με πλησίασε και με ρώτησε αν ήθελα να κάνω παρέα μαζί της. Ήμουν μόλις 14 ετών. Ήμουν μωρό στο Λύκειο και μια 17χρονη ήθελε να χαλαρώσει μαζί μου; Σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο, οπότε της είπα εντάξει».
Από εκεί και πέρα η σχέση μας μεγάλωσε. Τρώγαμε μαζί μεσημεριανό καθημερινά και με περίμενε έξω από το σχολείο κάθε πρωί. Ερχόμασταν όλο και πιο κοντά. Είπε ότι θα με πρόσεχε και δεν θα άφηνε κανέναν να με πειράξει. Όταν έμαθε για την αγνοούμενη αδελφή μου είπε: «Θα γίνω η μεγάλη σου αδελφή».
Μια μέρα της ζήτησα να μου δείξει φωτογραφίες των γονιών της. Όταν μου τις έδειξε, έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
«Οι γονείς σου δεν σου μοιάζουν» της είπα. «Α, ναι. Πολλοί άνθρωποι μου το λένε αυτό», ήταν η απάντησή της. Δεν υπήρχε καμία απολύτως ομοιότητα, σκέφτηκα.
Τότε ήταν που σκέφτηκα να μιλήσω στους γονείς μου γι’ αυτό. Όταν είπα στον πατέρα μου για αυτό το κορίτσι που μου έμοιαζε, δεν το πήρε στα σοβαρά. Είχα προγραμματίσει να τη συναντήσει ο μπαμπάς μου μετά το σχολείο, όταν θα ερχόταν να με πάρει. Όταν τη συνάντησε, τη ρώτησε: «Γιατί μου μοιάζεις;». Αλλά η Μισέ δεν μπορούσε να το δει, και λίγο μετά τη συνάντησή τους, φύγαμε.
Η Μισέ και εγώ γνωριζόμασταν περίπου ένα χρόνο, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε μία ημέρα κοπάνα και να πάμε σε φαστφουντάδικο. Ήξερα ήδη ότι ο μπαμπάς μου θα με μάλωνε που το έσκασα από το σχολείο, αλλά αποφάσισα να πάω ούτως ή άλλως.
Κάποια άλλα παιδιά του είπαν ότι είχα πάει να πάρω φαγητό με την «σωσία» μου. Ήρθε να μας βρει και κάθισε στο τραπέζι μας. Ο μπαμπάς μου ζήτησε να δει μια φωτογραφία των γονιών της Μισέ και αντέδρασε ακριβώς όπως κι εγώ. Αστειεύτηκε, μάλιστα, ότι ίσως ήταν υιοθετημένη.
Δεν είχα ιδέα ότι ο μπαμπάς μου ερευνούσε αν μπορεί να είχαμε συγγένεια με τη Μισέ. Δεν είχα ιδέα ότι είχε ενημερώσει την αστυνομία. Ούτε η Μισέ το ήξερε, απλά τα πηγαίναμε καλά σαν δύο έφηβες.
Δεν μπορώ να θυμηθώ την ημέρα που όλα άλλαξαν, αλλά νομίζω ότι ήταν Τετάρτη. Ο πατέρας μου υποτίθεται ότι θα με έπαιρνε από το σχολείο, αλλά δεν ήρθε ποτέ. Στη θέση του, ήρθε η θεία μου. Είπε ότι ήταν απασχολημένος στη δουλειά, αλλά εγώ είχα άγχος. Ένιωθα ότι κάτι θα συνέβαινε. Μετά πήγα σπίτι. Πέταξα την τσάντα μου κάτω και χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού.
Το σήκωσα και ήταν η Μισέ. Την ρώτησα: «Πώς βρήκες αυτό το νούμερο;» Είπε ότι ήθελε να μου πει κάτι, αλλά εγώ ήθελα να μάθω πώς βρήκε τον αριθμό τηλεφώνου του σπιτιού μου, γιατί συνήθως μιλούσαμε μέσω του κινητού μας τηλεφώνου.
Τότε μου είπε: «Δεν ξέρω: Μου το έδωσε ο μπαμπάς. Είμαι η αγνοούμενη αδελφή σου». Είχε κάνει ένα τεστ DNA και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ταυτιζόταν κατά 99,9%, είπε η Κάσιντι για την απίστευτη ιστορία της, η οποία είχε ένα αίσιο και υπέροχο τέλος.
Η ιστορία των δύο κοριτσιών έγινε αργότερα ντοκιμαντέρ.
Δείτε το τρέιλερ:
