Ο αρχαίος λαός των Φοινίκων, φημισμένος για το εμπορικό του δίκτυο στη Μεσόγειο και το αλφάβητο που αποτέλεσε τη βάση της ελληνικής και λατινικής γραφής, δεν καταγόταν από τη Μέση Ανατολή όπως υπέθεταν μέχρι σήμερα οι αρχαιολόγοι: γενετική μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Nature» αποκαλύπτει μια γενετικά ετερόκλητη ομάδα που περιείχε και ελληνικό DNA.
Οι Φοίνικες εμφανίστηκαν πριν από περίπου 3.000 χρόνια στον Λεβάντε, περιοχή της Ανατολικής Μεσόγειου που περιλαμβάνει τον Λίβανο, το Ισραήλ και τη Συρία. Οι πόλεις τους στη Μέση Ανατολή κατακτήθηκαν από άλλες δυνάμεις γύρω στο 1200 π.Χ., όμως ο πολιτισμός τους εξαπλώθηκε στα δυτικά μέχρι την Ισπανία και τη Βόρεια Αφρική, όπου ιδρύθηκε η φοινικική αποικία της Καρχηδόνας (εικόνα).
Μέχρι σήμερα, η κρατούσα θεωρία θέλει τους Φοίνικες να κατάγονται από τους Καναανίτες, έναν λαό της σημερινής Παλαιστίνης και του Ισραήλ στον οποίο αναφέρεται η Βίβλος. Στη νέα μελέτη, η διεθνής ερευνητική ομάδα εξέτασε το γενετικό υλικό 210 σκελετών από φοινικικά νεκροταφεία της Μέσης Ανατολής, της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής. H ανάλυση έδειξε οι Φοίνικες δεν είχαν καταγωγή από τον Λεβάντε αλλά ήταν ένα μείγμα μεσογειακών λαών, κυρίως από τη Σικελία, την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου. Μετά την εξάπλωση των Φοινίκων προς τα δυτικά και την άνοδο της Καρχηδόνας, η ήδη πλούσια γονιδιακή δεξαμενή εμπλουτίστηκε με DNA από τη Βόρεια Αφρική.
Οπως προκύπτει, βασικοί παράγοντες πίσω από την εξάπλωση του φοινικικού πολιτισμού δεν ήταν οι μαζικές μεταναστεύσεις, όπως συνέβη σε άλλους λαούς, αλλά τα εμπορικά ταξίδια και η αποδοχή των γάμων με ανθρώπους διαφορετικής καταγωγής.
