Εξηγήσεις για το δάνειο που κατέβαλε ο ίδιος για να καλυφθούν άμεσες ταμειακές ανάγκες κομματικών ΜΜΕ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έδωσε ο Στέφανος Κασσελάκης, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ενόψει της Κεντρικής Επιτροπής του Σαββατοκύριακου 13-14 Ιανουαρίου.
Ειδικότερα, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Στέφανος Κασσελάκης, στην εισήγησή του αναφέρθηκε στο θέμα του δανεισμού στα κομματικά μέσα ενημέρωσης λέγοντας ότι δεν ήταν και για εκείνον ευχάριστο να το κάνει και να εξηγεί στην οικογένειά του. “Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση και έπρεπε να εξηγήσω και στην οικογένειά μου. Δεν μου είναι ευχάριστο και μένα και να εξηγώ και να μπαίνω στη διαδικασία αυτή”, σημείωσε ο πρόεδρος του κόμματος για τα χρήματα που έδωσε για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι σε “Αυγή” και “Κόκκινο” το δώρο Χριστουγέννων.
Συνολικότερα, για το ζήτημα των κομματικών μέσων ενημέρωσης, ο Στέφανος Κασσελάκης είπε ότι θα συζητηθεί σε έκτακτη Πολιτική Γραμματεία, αλλά δεν θα ανεχτεί επιχειρηματικά συμφέροντα να ελέγξουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι κόκκινη γραμμή.
Εξάλλου, ο Στέφανος Κασσελάκης μίλησε και για την πρόταση να ενταχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην Ευρωομάδα των Σοσιαλιστών, που κατέθεσαν επισήμως οι Γιάννης Ραγκούσης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος και Κώστας Ζαχαριάδης, σημειώνοντας ότι το ζήτημα θα συζητηθεί στο συνέδριο του κόμματος αλλά εκείνος πιστεύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ηγηθεί της ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Να σημειώσουμε ότι η χθεσινή πρόταση του Στέφανου Κασσελάκη για κομματική πειθαρχία στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια προκάλεσε αιφνιδιασμό στα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεδομένου ότι τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας συμφώνησαν με τον κ. Κασσελάκη πως είναι αυτονόητη η θετική ψήφος των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Κριτική Τεμπονέρα σε Κασσελάκη
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Διονύσης Tεμπονέρας, κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του στην Πολιτική Γραμματεία, άσκησε κριτική εφ’όλης της ύλης στον πρόεδρο του κόμματος.
Σύμφωνα με το capital, τον εγκάλεσε για αχρείαστη εσωστρέφεια η οποία προκλήθηκε στο κόμμα με ευθύνη της ηγεσίας, ενώ επέμεινε στη θέση που δημοσιοποίησε στα μέσα της εβδομάδος με το “πολιτικό του μανιφέστο” για την ανάγκη διεργασιών και ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου”.
Στο πλαίσιο αυτό, είπε στη συνεδρίαση της ΠΓ:
* Προβληματισμός για την αχρείαστη εσωστρέφεια που προήλθε από την ηγετική ομάδα.
* Η δημοσιοποίηση του δανεισμού μέσω ασαφών διαρροών έδωσε λάθος εικόνα. Η συνεδρίαση των Σπετσών θα μπορούσε να έχει το χαρακτήρα παρέμβασης σε περιοχές που έχουν πληγεί από τις καταστροφές ή αντιμετωπίζουν περιφερειακές ανισότητες. Η δημοσιοποίηση της πρότασης υπουργοποιήσης έστειλε λάθος μήνυμα. Σε συνθήκες ρευστοποίησης του πολιτικού περιβάλλοντος και θολής προς το παρόν ταυτότητας ενισχύει το επιχείρημα ότι “όλοι ίδιοι είναι”.
* Η επιβολή της κομματικής πειθαρχίας στο νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, όταν καταθέσαμε πρόταση νόμου που υπογράφει σύσσωμη η ΚΟ, μοιάζει παράδοξη ως επιλογή αφού η ΠΝ υπογράφεται από το σύνολο των βουλευτών.
* Όχι σε ένα συνέδριο φιέστα. Να γίνει σοβαρή συζήτηση και προσυνεδριακός διάλογος και αυστηρή αυτοκριτική που θα περιλαμβάνει όλο τον ιστορικό κύκλο που κλείνει. Να μιλήσουν τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και να συνδιαμορφώσουν την επόμενη μέρα.
Το κείμενο των θέσεων είναι ευρύχωρο και σε συνέχεια της ιστορικής μας παράδοσης. Να πρωταγωνιστήσουμε για μια νέα, μεγάλη, συμπεριληπτική Αριστερά και όχι να κυνηγάμε προβληματικές επιλογές, που ανήκουν στο παρελθόν. Δεν χρειαζόμαστε ούτε μια Αριστερά της περιχαράκωσης ούτε μια επάνοδο στην φθαρμένη σοσιαλδημοκρατία.
Δώδεκα χρόνια μετά το “κίνημα των πλατειών” βιώνουμε μια περίοδο χαμηλής “κοινωνικής κινητικότητας”. Η διάψευση και ο επώδυνος συμβιβασμός του 2015, η αδυναμία της Αριστεράς να συγκροτήσει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, η πολιτική κυριαρχία της Δεξιάς που τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά ιδεολογικής ηγεμονίας, οδηγούν το πολιτικό σύστημα σε μια “καχεκτική ισορροπία”. Από τη μια έχουμε ένα ισχυρό δεξιό κόμμα που επιβάλλει συνεχώς την ατζέντα στα πλαίσια της Τ.Ι.Ν.Α. και από την άλλη μια κατακερματισμένη και πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση.
* Η κοινωνία βιώνει μια τεράστια οπισθοδρόμηση σε επίπεδο ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Οι πολίτες βλέπουν το εισόδημά τους να λεηλατείται μέσω της ακρίβειας. Ο παραγόμενος πλούτος συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο στην “ελίτ”, στις τράπεζες και στα γνωστά επιχειρηματικά συμφέροντα. Κυρίως, η ελληνική κοινωνία βιώνει μια άνευ προηγουμένου κρίση αρχών και αξιών, που ευνοεί την αποστράτευση και την απογοήτευση.
Ο δημοκρατικός κόσμος δεν μπορεί να μένει απαθής απέναντι σε αυτήν την ιδιαίτερη συνθήκη. Οφείλουμε πρωτίστως ως πολίτες και μετά ως στελέχη των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται στον προοδευτικό χώρο, να αναλάβουμε κοινωνικοπολιτικές πρωτοβουλίες. Προφανώς σε συνθήκες προεκλογικού κομματικού ανταγωνισμού, δεν υπάρχει δυνατότητα για “συναντήσεις κορυφής”. Η ιστορία έχει δείξει, ότι η κοινωνική κίνηση, είναι εκείνη που λειτουργεί πάντα προωθητικά.
* Συνεπώς, οφείλουμε με διεργασίες βάσης να διευκολύνουμε τον συντονισμό των προοδευτικών δυνάμεων, στη βάση συγκεκριμένων αρχών και αξιών, με ορίζοντα την ανατροπή των πολιτικών της Δεξιάς και την στοίχιση πίσω από ένα προοδευτικό κυβερνητικό σχέδιο που θα υπερασπίζεται την δημοκρατία, την κοινωνία και τους θεσμούς. Τώρα είναι η ώρα των μεγάλων ιστορικών υπερβάσεων. Δεν υπάρχει χρόνος για ηγεμονισμούς και κομματική περιχαράκωση, παρακολουθώντας την μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία να καταστρέφεται. Τώρα είναι η ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σαν επισπεύδων, να λειτουργήσει ενοποιητικά και προωθητικά, για όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις στηριζόμενος στην ιστορική του παράδοση και στις γενετικές του καταβολές. Το “Μέτωπο Δημοκρατίας” απευθύνεται σε όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από την κομματική τους ένταξη, στους κοινωνικούς φορείς, σε συλλογικότητες αλλά και στους υφιστάμενους, πολιτικούς σχηματισμούς του προοδευτικού χώρου, που συνεργάζονται με ενότητα στη δράση, σεβόμενοι την πολιτική αυτοτέλεια και αυτονομία των υπολοίπων.
* Δυστυχώς, η κυβέρνηση της ΝΔ “προσφέρει” άπλετο πεδίο, προκειμένου να υπάρξει μια minimum πολιτική συμφωνία που αφορά είτε ζητήματα κεντρικά(μέτωπο ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια) είτε τοπικού χαρακτήρα(αποτροπή κλεισίματος ενός σχολείου ή ενός νοσοκομείου).
Η δυναμική του εγχειρήματος θα προσδιορίσει τις εξελίξεις σε επίπεδο κορυφής, αλλά και τα πρόσωπα που μπορούν να υπηρετήσουν ένα τέτοιο, ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο.
