Η Μαντόνα δεν μπόρεσε να κρύψει τη συγκίνησή της στη σκηνή ενώ διέκοψε τη συναυλία της για να μιλήσει στο κοινό. Η βασίλισσα της ποπ, που αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Ευρώπη για την περιοδεία της, εμφανίστηκε στο Άμστερνταμ.
Ήταν το περασμένο Σαββατοκύριακο που η Μαντόνα διέκοψε την εμφάνισή της για να πει στο κοινό της ορισμένες από τις πιο σπαρακτικές απώλειες που αντιμετώπισε όλα αυτά τα χρόνια.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, η τραγουδίστρια προχώρησε σε μια συγκινητική ομιλία στη μνήμη των ανθρώπων που έχασε στο απόγειο της επιδημίας του AIDS.
«Όταν ήρθα για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη είχε την τύχη να γνωρίσω και να γίνω φίλη με τόσους πολλούς καταπληκτικούς καλλιτέχνες, μουσικούς, ζωγράφους, τραγουδιστές, χορευτές, συγγραφείς.
Και η λίστα συνεχίζεται. Και τότε μια μέρα οι άνθρωποι άρχισαν να αρρωσταίνουν και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε.
Το να μπορώ να σηκωθώ και να πω ‘είμαι ομοφυλόφιλος’ ήταν μια πολύ γενναία ενέργεια. Μπορείτε να φανταστείτε πώς ήταν εκείνη την εποχή που το να είσαι ομοφυλόφιλος θεωρούνταν αμαρτωλό και αηδιαστικό;
Άνθρωποι άρχιζαν να χάνουν βάρος. Άρχιζαν να πέφτουν σαν τις μύγες. Πήγαιναν στο νοσοκομείο και κανείς δεν ήξερε τι συμβαίνει. Έχασα τόσους πολλούς φίλους και αγαπημένους», σημείωσε αρχικά η Μαντόνα, σύμφωνα με το News.com.au.
Μέχρι το 1995, ένας στους εννέα ομοφυλόφιλους άντρες είχε διαγνωστεί με AIDS στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ενώ ένας στους 15 είχε πεθάνει, σύμφωνα με αναφορές.
Η Μαντόνα συνέχισε λέγοντας στο πλήθος ότι τα μέσα ενημέρωσης είχαν αρχίσει να αποκαλούν τον ιό «καρκίνο των γκέι» εκείνη την εποχή επειδή ήταν κυρίως στην κοινότητα των ομοφυλόφιλων.
«Το να μπορώ να σηκωθώ και να πω ‘είμαι ομοφυλόφιλος’ ήταν μια πολύ γενναία ενέργεια. Μπορείτε να φανταστείτε πώς ήταν εκείνη την εποχή που το να είσαι ομοφυλόφιλος θεωρούνταν αμαρτωλό και αηδιαστικό;» είπε απευθυνόμενη στο κοινό της.
«Είδα το πνεύμα του να φεύγει από το σώμα του»
«Ξαφνικά η συντριπτική πλειοψηφία της ομοφυλοφιλικής κοινότητας άρχισε να πέφτει σαν τις μύγες και άνθρωποι πέθαιναν παντού. Κάθε μέρα ξυπνούσα και άκουγα μια νέα ιστορία, έναν νέο φίλο, θα επισκεπτόμουν κάποιον νέο, θα καθόμουν δίπλα του στο κρεβάτι τους και θα παρακολουθούσα κάποιον να πεθαίνει.
Στο μεταξύ κανένας στην ιατρική κοινότητα δεν ήθελε να κάνει κάτι για αυτό γιατί έλεγαν ‘γ@@@α το, είναι τσάμπα’. Τους αξίζει να πεθάνουν», συνέχισε η Μαντόνα.
Θα έδινε, όπως ανέφερε, τα πάντα για να σώσει τους φίλους που έχασε. «Ήταν μια αρκετά καταστροφική, τρομακτική στιγμή. Προσωπικά έχασα τόσους φίλους και αγαπημένα πρόσωπα. Θα είχα κόψει τα χέρια μου αν μπορούσα να βρω μια θεραπεία για να ζήσουν», είπε με τη φωνή της να σπάει. «Για μένα ήταν σαν να εξαφανίστηκε μια ολόκληρη γενιά», υπογράμμισε από σκηνής η Μαντόνα.
Μοιράστηκε παράλληλα μια σπαρακτική στιγμή που είδε τον φίλο της Martin Burgoyne, έναν ανερχόμενο καλλιτέχνη, να πεθαίνει από επιπλοκές που σχετίζονται με το AIDS στα 23 του χρόνια το 1986, ενώ του κρατούσε το χέρι.
«Του κρατούσα το χέρι. Υπέφερε τόσο πολύ που μετά βίας μπορούσε να αναπνεύσει. Ήθελε να παίξω τη Μαρία Κάλλας… και το έκανα. Του είπα ‘σε παρακαλώ Martin, άφησέ το’. Και είδα το πνεύμα του να φεύγει από το σώμα του», ανέφερε χαρακτηριστικά η Μαντόνα.
