Οι τελευταίες «πινελιές» έγιναν στο περιθώριο της Διάσκεψης για την Ασφάλεια του Μονάχου, σε πάνελ κεκλεισμένων των θυρών για δημοσιογράφους αλλά και σε συναντήσεις στους διαδρόμους του πολυτελούς ξενοδοχείου Bayerischer Hof, όπου έγινε η Διάσκεψη το περασμένη εβδομάδα.
Ο Μαρκ Ρούτε, ο οποίος εκτελεί χρέη υπηρεσιακού πρωθυπουργού στην Ολλανδία μετά την εκλογική του ήττα, αναμένεται να πάρει το τιμόνι από τα χέρια του Γενς Στόλτεμπεργκ, του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ από το 2014. Η θητεία του παρατάθηκε πολλές φορές, καταρχάς το 2022 λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και μετά έναν χρόνο αργότερα γιατί οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν έβρισκαν κάποιον κατάλληλο.
Στήριξη από τις μεγαλύτερες νατοϊκές χώρες
Αλλά επειδή ο Στόλτεμπεργκ είχε αφήσει να εννοηθεί ότι μετά από δέκα χρόνια ήθελε να εγκαταλείψει το πόστο του, οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν ήθελαν να αφήσουν να αιωρείται ακόμη το θέμα ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου και της Συνόδου Κορυφής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας του Ιουλίου. Η ψηφοφορία γίνεται με ομοφωνία από τα 31 κράτη-μέλη, και προσεχώς 32 με τη Σουηδία. Ο πρόσφατα εκλεγμένος πρόεδρος της Φινλανδίας Αλεξάντερ Στουμπ, η χώρα του οποίου εντάχθηκε στα μέσα Ιουνίου του 2023 στο ΝΑΤΟ, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του Ρούτε στη Διάσκεψη του Μονάχου σε ερώτηση δημοσιογράφου. «Ναι, με τον Μαρκ Ρούτε μιλούσαμε νοσταλγικά για το παρελθόν, αλλά και για το μέλλον. Όπως γνωρίζετε είναι υποψήφιος για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ. Προσωπικά του εύχομαι καλή τύχη σε αυτήν την προσπάθεια».
Στο μεταξύ επικεφαλής κι άλλων μεγάλων χωρών εκδήλωσαν την υποστήριξή τους στην υποψηφιότητα Ρούτε. Χθες βράδυ ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος κοινοποίησε μέσω της πλατφόρμας Χ ότι ο καγκελάριος Σολτς στηρίζει την υποψηφιότητα. Το ίδιο έπραξαν συνάδελφοί του στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι. Άρα ενδεχόμενη πρόταση της Ρουμανίας για τον πρόεδρο της Ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις δεν φαίνεται να έχει πιθανότητες. Χωρίς να αποκλείονται «αντιρρήσεις» από την Τουρκία και την Ουγγαρία.
Αλλά γιατί ο Ρούτε; Διότι συγκεντρώνει τις περισσότερες προϋποθέσεις. Πρώτον, είναι Ευρωπαίος που παραδοσιακά κατέχει την πολιτική θέση της συμμαχίας, δεύτερον, διετέλεσε επί 13 χρόνια πρωθυπουργός της Ολλανδίας, άρα διαθέτει την απαραίτητη εμπειρία στην εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας. Και τρίτον, είναι αποδεδειγμένα ευρωατλαντιστής, ένθερμος υποστηρικτής της Ουκρανίας, από τους σημαντικότερους προμηθευτές όπλων και υπέρ της παράδοσης μαχητικών F-16 στη χώρα. Αλλά υπάρχει κι ένα άλλο στοιχείο που κάνει τον Ρούτε πιο κατάλληλο. Ο τρόπος που μιλά κατά της Ρωσίας δεν είναι τόσο επιθετικός όσο της πρωθυπουργού της Εσθονίας Κάγια Κάλας, που πολύ θα ήθελε να αναλάβει το αξίωμα. Ο Ρούτε δείχνει πιο ψύχραιμος, πιο συναινετικός, κι αυτό φαίνεται να μετρά.
«Τεφλόν» Ρούτε
Η θητεία του θα συμπέσει κατά πάσα πιθανότητα με την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Κάτι που φοβίζει γενικώς, αλλά και ειδικώς, λόγω συγκεκαλυμένων απειλών ότι οι ΗΠΑ δεν θα στηρίξουν εταίρους που δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Η απάντηση του Ρούτε σε σχετικό ερώτημα στη Διάσκεψη του Μονάχου συζητήθηκε πολύ. «Θα πρέπει -γιατί αναφερθήκατε και στις ΗΠΑ- να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε και να κλαψουρίζουμε για τον Τραμπ. Δεν ξοδεύουμε περισσότερα για την άμυνα ή δεν αυξάνουμε την παραγωγή πυρομαχικών επειδή ο Τραμπ μπορεί να επιστρέψει. Αυτό εξαρτάται από τους Αμερικανούς. Δεν είμαι Αμερικανός, δεν μπορώ να ψηφίσω στις ΗΠΑ και πρέπει να συνεργαστούμε με όποιον βρίσκεται στην πίστα. Πρέπει λοιπόν να το κάνουμε, επειδή θέλουμε να το κάνουμε, επειδή αυτό είναι προς το συμφέρον μας. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας. Και όλη αυτή η γκρίνια για τον Τραμπ … την ακούω συνεχώς τις τελευταίες δύο ημέρες. Ας σταματήσουμε να το κάνουμε». Στο Μόναχο συνάντησε και τον Ουκρανό πρόεδρο.
Τα προσόντα, η γοητεία και ο πραγματισμός του Ρούτε αναγνωρίζονται διεθνώς. Επί 14 χρόνια ήταν μια σίγουρη συνταγή επιτυχίας στο εντελώς κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο της Ολλανδίας. Ο Ρούτε μπορούσε να τα βρει σχεδόν με οποιονδήποτε. Με την Αριστερά, με τη Δεξιά. Σε σημείο που ορισμένοι αρθρογράφοι να του δώσουν το προσωνύμιο «Τεφλόν Μαρκ», επειδή ό,τι και να συνέβαινε, όποια κρίση κι αν αντιμετώπιζε, την άφηνε να γλιστράει από πάνω του. Ήταν πάντοτε χαλαρός, χαμογελαστός, πάνω σε ένα ποδήλατο να πηγαίνει στο γραφείο του, δεν άφηνε τίποτα να τον αγγίξει. Την πάτησε όμως την τελευταία στιγμή με το προσφυγικό που του κόστισε και την πρωθυπουργία. Αλλά όπως φαίνεται τον κερδίζει το ΝΑΤΟ.
Πηγή: Deutsche Welle
