Οι οικονομικές συνέπειες της πανδημίας είναι πρωτοφανείς. Ο λογαριασμός ανεβαίνει διαρκώς τόσο για την πραγματική οικονομία όσο και για τα δημοσιονομικά. Η ιδιωτική πρωτοβουλία, οι επιχειρήσεις, οι επαγγελματίες χρειάζονται τη στήριξη του κράτους. Αυτό συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση έχει δώσει ήδη αρκετά δισεκατομμύρια μέσω της επιστρεπτέας προκαταβολής, έχει καλύψει μισθολογικό, ασφαλιστικό κόστος και έχει παγώσει οφειλές προς δημόσιο και τράπεζες για πληττόμενες επιχειρήσεις και πολίτες. Καλύπτει μάλιστα και το μεγαλύτερο ποσοστό της μείωσης των ενοικίων που φτάνει πλέον στο 80% για Ιανουάριο και Φεβρουάριο.
ΕΙΝΑΙ δεδομένο πως απαιτούνται και θα απαιτηθούν ακόμα πιο πολλά μέτρα στήριξης. Το σημείο καμπής θα είναι όταν θα πλησιάσουμε στο τέλος της πανδημίας και θα πρέπει να μπούμε εκ νέου σε αναπτυξιακή τροχιά.
ΞΑΦΝΙΚΑ, όμως, εμφανίζονται κάποια κυβερνητικά στελέχη και κάποιοι δημοσιολογούντες να είναι μνημονιακότεροι της τρόικας. Φτάνουν, μάλιστα, στο σημείο να καυτηριάσουν ή και να επιτεθούν σε άλλα στελέχη της κυβέρνησης που είτε νομοθετούν είτε εξαγγέλλουν μέτρα στήριξης. Τους χαρακτηρίζουν ως φιλολαϊκούς ή ακόμα και ως λαϊκιστές. Υποδύονται συγχρόνως τους «ορθολογιστές», αλλά και τους «λογιστές» της κυβέρνησης. Επιχειρούν, κατά κάποιον τρόπο, να νουθετήσουν ακόμα και το Μαξίμου.
ΟΛΟΙ αυτοί -που όταν έπεφταν τα «ψαλίδια» των μνημονίων στα εισοδήματα ζητούσαν «μαχαίρια»- έχουν αντιληφθεί ποια είναι η πραγματικότητα;
ΚΑΤ’ αρχάς τι προτείνουν; Να εφαρμόσει αντιλαϊκά μέτρα η κυβέρνηση; Γνωρίζουν ότι η Νέα Δημοκρατία είναι μια μεταρρυθμιστική παράταξη, αλλά πάντοτε προτάσσει το λαϊκό συμφέρον; Και εδώ είναι η διαφορά. Δεν εφαρμόζει λαϊκιστικές πολιτικές, αλλά πολιτικές που στηρίζουν τον λαό, τους πολίτες.
ΓΙΑΤΙ αυτοί οι επικριτές παθαίνουν «αναφυλαξία» όταν για μέτρα στήριξης; Μας ζαλίζουν διαρκώς για το τι κάνουν οι «προηγμένες χώρες». Δεν ρίχνουν μια ματιά στα πακέτα στήριξης της γερμανικής κυβέρνησης; Μήπως ασκεί και η Μέρκελ λαϊκιστική πολιτική;
ΑΛΛΟ σοβαρότητα, άλλο σοβαροφάνεια. Ενοχλήθηκαν κάποιοι π.χ. με τις ρυθμίσεις 120 δόσεων για τα χρέη προς τους δήμους. Τώρα, που έγιναν 100 οι δόσεις, εντάξει, σώθηκε η οικονομία; Πλάκα κάνουμε;
ΚΑΙ αν οι οικονομικές συνθήκες επιβάλλουν κάποιου είδους πάγωμα/διαγραφή των χρεών που δημιουργήθηκαν στην πανδημία προς την εφορία και τα Ταμεία, τότε τι θα κάνουν οι «μνημονιακοί ορθολογιστές»;
ΑΣ τελειώνουν τα παραμύθια, ας τελειώνουν και οι μνημονιακές λογικές. Η Ελλάδα για να αναπτυχθεί εννοείται πως χρειάζεται μεταρρυθμίσεις. Και, μάλιστα, πραγματικές μεταρρυθμίσεις όχι γιαλαντζί.
ΑΛΛΑ δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει η κυβέρνηση να στηρίξει με καθοριστικό τρόπο τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες, που ύστερα από 10 χρόνια μνημονίων βιώνουν την κρίση της πανδημίας.
ΜΠΟΡΕΙ να απαιτηθούν εκατοντάδες δόσεις, κούρεμα χρεών, μη επιστροφή της επιστρεπτέας και ακόμα πολλά μέτρα στήριξης. Αυτό δεν είναι λαϊκισμός. Αυτό είναι πολιτικός και οικονομικός ρεαλισμός. Αργά ή γρήγορα θα το κατανοήσουν και οι φαν των μνημονίων. Μέχρι και ο Σόιμπλε το κατάλαβε…
* Διευθυντής Σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
