Το λεγόμενο αθηναϊκό κράτος είχε διαχρονικά περιορισμένη ευθύνη και περιορισμένα σύνορα.
Ποτέ δεν μπόρεσε να αντιληφθεί τη σημασία της ακριτικής περιοχής που λέγεται Έβρος.
Παρά το γεγονός ότι η περιοχή αυτή είναι στρατηγικής σημασίας για την άμυνα της χώρας, δεν μπόρεσε να έχει ποτέ τα προνόμια του λεγόμενου αθηναϊκού κράτους.
Προφανώς η Αλεξανδρούπολη πέφτει μακριά και γι’ αυτό οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν μπόρεσαν μια εβδομάδα τώρα να σβήσουν τα πύρινα μέτωπα.
Είναι δικαιολογημένη η οργή των κατοίκων του Έβρου και για την κυβέρνηση και για τους μετανάστες και για το ανύπαρκτο κράτος.
Εξοργίζεται επίσης και με διάφορους απερίγραπτους τύπους που έχουν αναλάβει εργολαβικά την προστασία των μεταναστών.
Βέβαια κανείς δεν δικαιολογεί ακραίες καταστάσεις όπως αυτό που συνέβη με έναν κάτοικο της Αλεξανδρούπολης που έκλεισε στο τρέιλερ μετανάστες και στη συνέχεια ανέβασε στο διαδίκτυο τα κατορθώματά του, συνοδευόμενα από ένα ρατσιστικό παραλήρημα.
Αλλά κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τους ακρίτες ακραίους.
Το γεγονός ότι στην περιοχή του Έβρου είναι κυρίαρχη η εκτίμηση ότι οι φωτιές μπήκαν από μετανάστες, πηγάζει από τα γεγονότα.
Εξάλλου δεν είναι αθώες περιστέρες όλοι αυτοί που φτάνουν στη χώρα μας μέσω Τουρκίας.
Ένα ποσοστό από αυτούς περνάνε εντατικά σεμινάρια στη γειτονική χώρα και στρατολογούνται από την ΜΙΤ.
Γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή και κυρίως να μην πυροβολούμε τους ακρίτες, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να τους προστατέψουμε.
