Σε προσθήκες στον χάρτη για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, που παρουσίασε και κατέθεσε στην UNESCO και ο οποίος αποτυπώνει το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», προχώρησε η Τουρκία, θέλοντας να δείξει ότι αντιδρά άμεσα στη θέσπιση από την Ελλάδα του Θαλάσσιου Πάρκου των Νοτιοανατολικών Κυκλάδων, αμφισβητώντας και πάλι ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Έτσι, έδωσε στη δημοσιότητα τον χάρτη των δικών της Θαλάσσιων Πάρκων, τα οποία είχε προαναγγείλει και αποτύπωσε πάνω στον συνολικό χάρτη του ΘΧΣ, αποφεύγοντας κραυγαλέες προκλήσεις όπως θα ήταν η συμπερίληψη «γκρίζων ζωνών» στα θαλάσσια πάρκα, καθώς το διεθνές κλίμα δεν επιτρέπει τέτοιου είδους κινήσεις που θα συνιστούσαν μείζονα πρόκληση για τη σταθερότητα στην περιοχή.
Οι δύο επίμαχες περιοχές του χάρτη των Θαλάσσιων Πάρκων της Τουρκίας αφορούν το Βόρειο Αιγαίο, την περιοχή μεταξύ Λήμνου και Σαμοθράκης, και όλη την περιοχή πέριξ του Καστελόριζου μέχρι και τη Ρόδο.
Πάρκα πέραν των χωρικών της υδάτων
Από την πρώτη μελέτη των δύο χαρτών, είναι προφανές ότι η Τουρκία, κατά παράβαση των αρχών που διέπουν τη διαδικασία θέσπισης Θαλάσσιων Πάρκων και ανάληψης πρωτοβουλιών και δράσεων για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, θεσπίζει πάρκα τα οποία εκτείνονται πέραν των χωρικών της υδάτων. Και αφορούν θαλάσσιες περιοχές που σχετίζονται με τη διεκδικούμενη από την Τουρκία ΑΟΖ, εις βάρος της Ελλάδας, με τη δική της αυθαίρετη και μονομερή ερμηνεία του Δικαίου της Θάλασσας.
Πέραν της υπέρβασης των χωρικών υδάτων, στο Βόρειο Αιγαίο, η Τουρκία θέτει ως εξωτερικό όριο του Θαλάσσιου Πάρκου τη μέση γραμμή, όπως την αντιλαμβάνεται η ίδια, μεταξύ των «ηπειρωτικών ακτών» των δύο χωρών, αγνοώντας έτσι την ύπαρξη και την επήρεια που έχουν τα ελληνικά νησιά στις θαλάσσιες ζώνες. Και το θαλάσσιο πάρκο ακολουθεί την πάγια διεκδίκηση της Τουρκίας επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, όπως είχε διατυπωθεί ήδη από τη δεκαετία του ’70 με τη χορήγηση αδειών για έρευνες στην ΤΡΑΟ.
Αποκλείει το Καστελόριζο
Σε ό,τι αφορά την περιοχή του Καστελόριζου, η Τουρκία αποκλείει για ευνόητους λόγους το νησί, περιορίζοντάς το στα χωρικά ύδατα των 6 ν.μ., προκειμένου να δείξει ότι το νησί είναι απομονωμένο από τα Δωδεκάνησα και δεν διαθέτει καμία επήρεια σε θαλάσσιες ζώνες. Έτσι, και με τα Θαλάσσια Πάρκα, όπως είχε κάνει και στο παρελθόν με την έκδοση παράνομων αδειών για έρευνες στην τουρκική κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ (2012), η Τουρκία επιχειρεί να εμπεδώσει και επί του πεδίου ότι το Καστελόριζο αποτελεί ειδική, απομονωμένη περίπτωση, που σε μια μελλοντική οριοθέτηση δεν θα έχει οποιαδήποτε επήρεια. Συνεπώς, στην Ανατολική Μεσόγειο δεν θα υπάρχει ελληνική ΑΟΖ, παρά μόνο τουρκική. Αυτό, βεβαίως, συνδέεται και με την απαίτηση της Τουρκίας να περιοριστεί η ελληνική ΑΟΖ στα χωρικά ύδατα των 6 ν.μ. ανατολικά της Ρόδου, της Καρπάθου, και να ακολουθεί τη γραμμή του Τουρκο-Λιβυκού Μνημονίου, με τα εξωτερικά όρια της τουρκικής ΑΟΖ όπως κατατέθηκαν μονομερώς στον ΟΗΕ (2020).
Επίσης, στον χάρτη που παρουσίασε η Τουρκία είναι χαρακτηριστικό ότι το Καστελόριζο εμφανίζεται χωρίς καν συνοριακή γραμμή που θα αποτύπωνε τα χωρικά ύδατα των 6 ν.μ. Επίσης, ο τουρκικός χάρτης δεν αποτυπώνει τα όρια των χωρικών υδάτων των 6 ν.μ. των ελληνικών νησιών έναντι των τουρκικών ακτών, στο πλαίσιο, προφανώς, της αντίληψης ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Τουρκικές πηγές δήλωναν στο Ανατολού ότι ο αριθμός αυτών των περιοχών θα αυξηθεί στο μέλλον σε κάθε θάλασσα, χωρίς να παρεμποδίζονται οι δραστηριότητες των σχετικών οικονομικών τομέων, και υπενθύμισαν ότι το διεθνές ναυτικό δίκαιο ενθαρρύνει τη συνεργασία μεταξύ των παράκτιων κρατών σε ημίκλειστες θάλασσες όπως το Αιγαίο, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών θεμάτων και υπενθύμιζαν ότι η Τουρκία δεν θα αποδεχτεί τις μονομερείς ενέργειες της Ελλάδας και τη δημιουργία τετελεσμένων στο Αιγαίο.
