Στο Αγιο Ορος με δύο γιους του, Περσέα Γεωργιάδη και Αλέξανδρο Μανωλίδη βρέθηκε ο Αδωνις Γεωργιάδης.
Ο υπουργός Υγείας περιέγραψε διεξοδικά σε ανάρτησή του το ταξίδι τους αυτό που όπως γράφει θέλησε να κάνει γιατί «ήθελα να έχουν στο μυαλό τους για την υπόλοιπη ζωή τους, ότι πρώτη φορά πήγαν εκεί με τον πατέρα τους», ενώ πόσταρε πλήθος φωτογραφιών.
Γράφει ο Αδωνις Γεωργιάδης για το ταξίδι με τους γιους του στο Αγιο Ορος
Εδώ και καιρό ήθελα να πάω με τον γιο μου τον Αθανάσιο/Περσέα και τον αδελφό του και θετό μου γιο Αλέξανδρο Μανωλίδη, στο Άγιο Όρος. Ήθελα να έχουν στο μυαλό τους για την υπόλοιπη ζωή τους, ότι πρώτη φορά πήγαν εκεί με τον πατέρα τους.
Το είπα στον καλό μου φίλο και πρώην Διοικητή του Αγίου Όρους κ. Θανάση Μαρτίνο και ευγενικά προσφέρθηκε να έρθει μαζί μας και να μας ξεναγήσει (σπάνιος άνθρωπος, μοναδικής ευγένειας και ταπεινότητας. Μέγας ευεργέτης όχι μόνον του ΕΣΥ αλλά και του Όρους και πολλών άλλων)
Ετσι χθες και σήμερα πήγαμε με τα παιδιά μου, τον υπέροχο κ. Μαρτίνο και καλούς μου φίλους εκεί.
Όσες φορές και να έχω πάει, πάντοτε το αίσθημα παραμένει το ίδιο, δέος και θαυμασμός για όσα η Ορθοδοξία έχει επιτύχει και διατηρεί έως σήμερα. Πνευματικότητα, που νομίζω ότι η Δυτική Εκκλησία σε έναν βαθμό την έχει χάσει, μυσταγωγία και ταυτοχρόνως Αυτοκρατορικό Μεγαλείο.
Αρχικά πήγαμε στις Καρυές για να συναντήσουμε την Αντιπροσωπεία. Εκεί με ευχαρίστησαν, διότι λύσαμε προσφάτως στη Βουλή το πρόβλημα που είχαν με την έλλειψη Φαρμακείου. Μετά επισκέφθηκα το Κέντρο Υγείας Καρυών και ξεκινήσαμε το προσκύνημα μας από το Πρωτάτο και το Άξιον Εστί, την ιερά εικόνα δηλ της Παναγίας.
Πρωτος σταθμός μας μετά ήταν η Ι.Μ. Ιβήρων, όπου μας περίμενε ο ηγούμενος γέροντας Ναθαναήλ. Και εκεί προσκυνήσαμε μία από τις ιερότερες εικόνες της Ορθοδοξίας την Παναγία την Πορταΐτισσα, είδαμε το εξαίρετο Καθολικό με το αρχαίο πάτωμα και τους αρχαίους σοφούς στον πρόναο. Μιλήσαμε αρκετά με τους φιλόξενους μοναχούς και φύγαμε. Από νεαρός πάντα ο πρώτος μου σταθμός ήταν η Ιβήρων και δεν το μετανιώνω ποτέ.
Αμέσως μετά πήγαμε στην Ι.Μ. Σταυρονικήτα όπου μας υποδέχθηκε ο ηγούμενος της γέροντας Τύχων. Με το παλαιό ημερολόγιο ήταν του Αγίου Νικολάου του Αγίου Προστάτου της Μονής και πήγαμε στην Θεία Λειτουργία. Προσευχηθήκαμε, προσκυνήσαμε και αφού ξεναγηθήκαμε και είδαμε την υπέροχη θέα, φύγαμε.
Επόμενος σταθμός μας η Ι.Μ. Βατοπεδίου. Τον τόσο συκοφαντημένο κάποτε, αλλά δικαιωμένο Γέροντα Εφραίμ, τον είχαμε συναντήσει στην Σταυρονικήτα, λόγω της εκεί εορτής, αλλά στο Βατοπέδι μας περίμενε ο γέρων Αρσένιος και πολλοί μοναχοί. Είδαμε την εξέλιξη των έργων στην τράπεζα, αλλά και όλα τα Ιερά πολύτιμα κειμήλια στο ανακαινισμένο από τους Καταλανούς κτίριο. Προσκυνήσαμε την Αγία Ζώνη φυσικά, αλλά επισκέφθηκα και το Ιατρείο της Μονής, το οποίο προσφάτως αδειοδοτήσαμε από το Υπουργείο Υγείας. Το Βατοπαίδι παραμένει πάντα μία Μονή που απλά δεν μπορείς να προσπεράσεις.
Μετά ξεκινήσαμε για την Μονή που διανυκτερεύσαμε, την Σιμωνόπετρα. Εκεί ο ηγούμενος γέροντας Ελισσαίος και οι υπόλοιποι μοναχοί, μας παρέθεσαν το δείπνο μας και μας φιλοξένησαν με όλη τους την καρδιά.
Ξυπνήσαμε για τον όρθρο και νιώσαμε την απόλυτη μυσταγωγία μίας υπέροχης λειτουργίας αργά τη νύχτα προς τα ξημερώματα. Εκεί μου έκαναν την μεγάλη τιμή να πω το «Πιστεύω». Μετά την λειτουργία μείναμε με τους μοναχούς, για μια μεγάλη συζήτηση για την ζωή στο Όρος και μετά το πρωινό μας ξενάγησαν στην βιβλιοθήκη και στα ιερά τους κειμήλια. Η Σιμωνόπετρα έχει μία από τις πιο υπέροχες θέες που έχω δει στην ζωή μου. Νομίζεις ότι αιωρείται πάνω στον βράχο. Από όσα μάθαμε εκεί ξεχωρίζω την ιεραποστολική τους δράση με τα μετόχια τους στην Γαλλία και στην άνθηση της Ορθοδοξίας εκεί.
Αφού τους αποχαιρετήσαμε με την υπόσχεση να πάμε ξανά, φύγαμε για την Ι.Μ. Διονυσίου. Υπέροχο Μοναστήρι με έναν Πανάξιο Ηγούμενο τον γέροντα Πέτρο. ´Ενα Μουσείο απίστευτο και προσκυνήσαμε μια από τις αρχαιότερες εικόνες της Ορθοδοξίας, σχεδόν 2.000 ετών, την Παναγία του Ακαθίστου του Ευαγγελιστού Λουκά, δώρο του Αυτοκράτορος Αλεξίου του Γ´του Μεγαλοκομνηνού.
Τελευταίος μας σταθμός σε αυτό το ταξίδι η Ιερά Μονή Ξενοφώντος με τον απίστευτα φιλόξενο ηγούμενο γέροντα Αλέξιο. Αν δεν έχετε πάει εκεί πραγματικά χάνετε. Μία Μονή λουσμένη στο φως, γεμάτη καλαισθησία, με ένα Καθολικό μοναδικό και μια ομάδα πραγματικά χαρούμενων μοναχών.
Ευχαριστώ θερμά όλους τους μοναχούς για την τόσο θερμή τους υποδοχή. Ηταν μεγάλη μου Τιμή αλλά και Ευλογία όσα ζήσαμε μαζί τους εκεί αυτές τις δύο μέρες.
Χαίρομαι που οι γιοι μας ο Αθανάσιος/Περσέας και ο Αλέξανδρος αλλά και οι φίλοι τους και οι φίλοι μου ήταν μαζί μας, είδαν τόσα όμορφα πράγματα.
Χαίρομαι που η Ελλάδα και η Ορθοδοξία έχουν έναν τέτοιο ανεκτίμητο θησαυρό όπως το Άγιον Όρος και πραγματικά ευχαριστώ τον πρώην Διοικητή του κ.
Αθανάσιο Μαρτίνο για το χρόνο που μας διέθεσε. Ο νυν διοικητής Αλκιβιάδης Στεφανής δυστυχώς έλειπε αλλά ήδη διαπίστωσα ότι έχει κερδίσει τις καρδιές των μοναχών και του εύχομαι καλή επιτυχία στην θητεία του.
Εύχομαι σε όλους σας να βρείτε κάποτε τον χρόνο να επισκεφτείτε το Όρος είναι κάτι που κάθε Ορθόδοξος πρέπει να κάνει και μάλιστα πολλές φορές.
