H επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας με τη σύλληψη του Έλληνα “Λουπέν”, είναι αναμφισβήτητη. Εννέα χρόνια μετά την κλοπή των έργων τέχνης από την Εθνική Πινακοθήκη, – με κινηματογραφικό τρόπο αλλά και περίεργο – οι πίνακες του Πικάσο και του Μοντριάν, επιστρέφουν στη βάση τους.
Ενώπιον του ανακριτή Αθ. Μαρνέρη οδηγείται σήμερα ο κατηγορούμενος 49χρονος που ομολόγησε πως έκλεψε πίνακες μεγάλης αξίας από την Εθνική Πινακοθήκη πριν από εννέα χρόνια.
Ο 49χρονος δράστης της κλοπής των έργων τέχνης, είναι αντιμέτωπος με την κατηγορία της διακεκριμένης περίπτωσης κλοπής κατά συναυτουργία, τετελεσμένης και σε απόπειρα, πραγμάτων καλλιτεχνικής σημασίας που βρίσκονταν σε συλλογή, εκτεθειμένα σε κοινή θέα και σε δημόσιο κτίριο. Δίωξη, που μετά την κλοπή είχε ασκηθεί κατά αγνώστων δραστών.
Ωστόσο είναι πολλά τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν σχετικά με την κλοπή του αιώνα, από τον έλληνα “artfreak” όπως αποκαλούσε ο ίδιος τον εαυτό του στα Social media, τον 49χρονο ελαιοχρωματιστή – οικοδόμο ο οποίος παρουσιαζόταν με πολλά πρόσωπα…
Όμως τα ερωτήματα είναι πολλά για την υπόθεση και η ΕΛ.ΑΣ. καλείται να τα απαντήσει…
Πρώτο και σπουδαιότερο: Μπορεί ένα “κλεφτρόνι”, όπως ο συγκεκριμένος, ξαφνικά να του έρθει στην… κούτρα του να διαρρήξει την Εθνική Πινακοθήκη και να αρπάξει τα έργα τέχνης; Κομμάτι δύσκολο… Αλλά και πάλι αν είναι έτσι-όπως ο ίδιος λέει είναι λάτρης της τέχνης – και του άρεσε να θαυμάζει τους πίνακες και να τους έχει για πάρτη του, γιατί δεν τους είχε στο σπίτι του, αλλά τους έκρυψε σε μια ρεματιά στην Κερατέα;
Επίσης, όπως λέει “πήρε τυχαία τους πίνακες”, αλλά όλως τυχαίως “διάλεξε” τον Πικάσο που ήταν καλά στερεωμένος στον τοίχο και δύσκολα έβγαινε;
Μπορεί ο Έλληνας “Λουπέν” να έδρασε μόνο του; Χωρίς να υπάρχει πίσω του ο “εγκέφαλος”, ο συλλέκτης έργων τέχνης; Πάλι δύσκολο…
Κλέβεις έργα διάσημων καλλιτεχνών, χωρίς να ξέρεις μετά τι να τα κάνεις; Και αυτό δεν γίνεται…
Μπορεί να στέκει η “ομολογία” του ότι το τρίτο έργο το σχέδιο του Ιταλού καλλιτέχνη Guglielmo Caccia (Moncalvo), να το πέταξε στην τουαλέτα; Δεν γίνεται τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος δηλώνει λάτρης της τέχνης. Μήπως τελικά το έργο, που δεν ήταν και τόσο γνωστό κατάφερε να το πουλήσει ή βρίσκεται στα χέρια κάποιου πλούσιου συλλέκτη; Άγνωστο…
Και πάλι “όλως τυχαίως” η ανέυρεση των έργων συνέπεσε με το νέο ξεκίνημα της Εθνικής Πινακοθήκης; Πολύ καλό για να είναι αληθινό…
Και τέλος, ποιος έδωσε την “ανώνυμη” πληροφορία για τον δράστη;
Ερωτήματα και από το βιογραφικό του δράστη
Όμως και από το βιογραφικό του ελαιοχρωματιστή προκύπτουν διάφορα ερωτήματα.
Ο 49χρονος είναι ένα μυστηριώδες πρόσωπο που κινούνταν στο τρίγωνο Αθήνα-Άμστερνταμ-Λονδίνο, είχε επαφές με ανθρώπους της τέχνης, δεν παρουσίαζε κάποια επαγγελματική δραστηριότητα και παραμένει άγνωστο πού έβρισκε τα χρήματα να ζει.
Το 2012 που έγινε η κλοπή ο 49χρονος φέρεται να είναι στην Αγγλία και μάλιστα να δουλεύει σε εταιρεία συστημάτων ασφαλείας.
Επίσης, βάση του βιογραφικού του φέρεται ως απόφοιτος του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αλλά ήταν …μπογιατζής! Ακόμη, έχει, λέει, δουλέψει σε θέσεις μάνατζερ σε μεγάλα βρετανικά σούπερ μάρκετ και εταιρείες διαχείρισης εγκαταστάσεων.
Οι δύο πίνακες και ο τρίτος που πέταξε στην τουαλέτα
Το «Γυναικείο κεφάλι», διαστάσεων 56×40 εκ., που φιλοτέχνησε το 1939 ο Ισπανός ζωγράφος, αποτυπώνει τη μούσα του, φωτογράφο Ντόρα Μάαρ, με την οποία έζησε μια θυελλώδη σχέση για εννέα ολόκληρα χρόνια. Ενας παράφορος έρωτας που ξεκίνησε στα 54 του χρόνια ενώ εκείνη ήταν μόλις 29 ετών, ο οποίος, αν και έληξε άδοξα, με την ίδια να βυθίζεται για πάντα στα σκοτάδια του εαυτού της και τη μοναξιά, παρέμεινε αιώνια μούσα και η πιο δυνατή σχέση της ζωής του. Μια σχέση που αποτυπώθηκε σε λευκό καμβά με γαλάζιες και πράσινες αποχρώσεις.
Ο ίδιος, έχοντας βιώσει τον Ισπανικό Εμφύλιο, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το διασημότερο δημιούργημα του, την «Γκερνίκα», αποφάσισε να δωρίσει το «Γυναικείο κεφάλι» στον ελληνικό λαό ως τιμητική προσφορά για τη στάση του απέναντι στον φασισμό και τον ναζισμό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Pour le peuple Grec. Hommage de Picasso» (Για τον ελληνικό λαό. Φόρος τιμής από τον Πικάσο), αναφέρει στο πίσω μέρος του καμβά η αφιέρωση που φέρει ημερομηνία 14/10/1939.
Το δεύτερο, είναι ο «Ανεμόμυλος Στάμμερ» (1905) από την πρώτη περίοδο του Ολλανδού Πιετ Μοντριάν.
Tο τρίτο που ο δράστης έκανε κομματάκια και πέταξε στην τουαλέτα επειδή κατά την αφαίρεση του το κατέστρεψε, ήταν ένα σχέδιο του Ιταλού Guglielmo Caccia (Moncalvo) σε χαρτί με πέννα σε αραιωμένη σέπια, διαστάσεων 27 επί 16,8 που απεικόνιζε τον Άγιο Diego de Alcala σε έκσταση με την Αγία Τριάδα και τα σύμβολα του πάθους.
Το έργο απετέλεσε δωρεά το 1907 του Γρηγορίου Μαρασλή προς την Εθνική Πινακοθήκη.
Ο 49χρονος φέρεται να έκρυψε τους δύο πίνακες αρχικά σε σπίτι της οικογένειάς του στην Ελλάδα.
Τον περασμένο Ιανουάριο δημοσιεύματα στον ελληνικό και στον διεθνή Τύπο, σύμφωνα με τα οποία υπήρχαν πληροφορίες ότι τα κλοπιμαία δεν είχαν βγει από τη χώρα, τον θορύβησαν.
Ο ίδιος θεώρησε ότι τα δημοσιεύματα τον φωτογράφιζαν. Επέστρεψε στην Ελλάδα από το εξωτερικό τον Φεβρουάριο του 2021 και μετέφερε τα κλοπιμαία σε νέο σημείο το οποίο υπέδειξε στις Αρχές μετά τη σύλληψή του. Αξιοποιώντας πληροφορίες που τον ενέπλεκαν με τη διάρρηξη στην Εθνική Πινακοθήκη οι αστυνομικοί τον είχαν θέσει υπό παρακολούθηση.
Συνελήφθη την περασμένη Δευτέρα καθώς φέρεται να ετοιμαζόταν να φύγει στο εξωτερικό.
Αστυνομικοί ανέφεραν ότι ο 49χρονος είχε φίλους, οι οποίοι κινούνται στον χώρο της τέχνης, χωρίς ωστόσο να προκύπτει κάποια σχέση τους με την υπόθεση. Σε νεαρή ηλικία φέρεται να είχε κατηγορηθεί για κλοπές από καταστήματα, αλλά δεν είχε στο ποινικό του παρελθόν άλλη υπόθεση που να σχετίζεται με κλοπή έργων τέχνης.
«Αγαπούσε την τέχνη και επισκεπτόταν και πινακοθήκες στο εξωτερικό», ανέφερε αστυνομικός με γνώση της υπόθεσης.
