Η φωτιά στην Παναγία των Παρισίων ήταν αναμφίβολα μια μεγάλη καταστροφή, αλλά έδωσε στους αρχαιολόγους τη δυνατότητα να σκάψουν κάτω από τη δομή του κτηρίου και να φέρουν στην επιφάνεια τουλάχιστον 1.000 θραύσματα από ιστορικά έργα τέχνης.
Στην αποκατάσταση του σημαντικού αυτού μνημείου εργάστηκαν πολλές ομάδες αρχαιολόγων από το Εθνικό Ινστιτούτο Προληπτικής Αρχαιολογικής Έρευνας (Institut National de Recherches Archéologiques Préventives). Από αυτές, η ομάδα υπό την καθοδήγηση του Κριστόφ Μπενιέ έσκαψε περίπου 35 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του δαπέδου.
Τι βρήκαν οι αρχαιολόγοι
Οι αρχαιολόγοι βρήκαν 1.035 θραύσματα από έργα τέχνης, 100 τάφους και πολλά φέρετρα με τα κόκκαλα σκορπισμένα. Μεταξύ άλλων, βρέθηκε η σαρκοφάγος του ποιητή Ζοακίμ ντι Μπελέ. Ανάμεσα στα έργα τέχνης ξεχωρίζουν κεφάλια και κορμοί αγαλμάτων σε φυσικό μέγεθος.
Ένα τέμπλο του 13ου αιώνα, γνωστό ως jubé, που προηγουμένως απέκρυπτε το χορωδιακό και το ιερό από τη δημόσια θέα, ήταν ανάμεσα στα πιο σημαντικά αρχιτεκτονικά ευρήματα.
Πώς χτίστηκε η Παναγία των Παρισίων
Οι ερευνητές μπόρεσαν να καταλάβουν καλύτερα πώς χτίστηκε η Παναγία των Παρισίων, ενώ οι απανθρακωμένες δοκοί έδωσαν στοιχεία για το κλίμα της εποχής. Οι ξυλουργοί χρησιμοποίησαν δρύινο ξύλο 100 ετών με μήκος 16 μέτρων. Τα σχοινιά που βρέθηκαν στις δοκούς δείχνουν μάλλον ότι η ξυλεία μεταφέρθηκε μέσω του Σηκουάνα.
Παράλληλα, επιβεβαιώθηκε η χρήση μεταλλικών σφιγκτήρων για τη σύνδεση των λίθων, κάτι που κάνει την Παναγία των Παρισίων την πρώτη γοτθική εκκλησία που χρησιμοποίησε σίδηρο ως κατασκευαστικό υλικό.
Τέλος, η ανάλυση της Παναγίας των Παρισίων βοήθησε όχι μόνο στην καταγραφή των υπαρχόντων στοιχείων, αλλά και στην περαιτέρω αυθεντικοποίηση μεσαιωνικών αντικειμένων, όπως τα μεγάλα ροζ βιτρό του καθεδρικού ναού.
