Το μετρό Θεσσαλονίκης δέχτηκε ήδη τους πρώτους «επισκέπτες» προτού ακόμη γίνουν τα εγκαίνια. Μία μέρα πριν από τα εγκαίνια της λειτουργίας του, κάποιοι πήγαν στον σταθμό της οδού Βούλγαρη και άφησαν την υπογραφή τους σε μορφή γκράφιτι. Με μαύρο μαρκαδόρο σχημάτισαν ένα είδος γκράφιτι επάνω στις σκάλες που οδηγούν προς τις αποβάθρες.
Η πρόσφατη συζήτηση γύρω από τον λογότυπο του μετρό Θεσσαλονίκης δείχνει για ακόμη μια φορά πώς συντονισμένα κέντρα πολιτικής πίεσης και κριτικής αναζητούν διαρκώς αφορμές για να «επιτεθούν» στο έργο της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Θα πρέπει όμως η κοινή γνώμη αλλά και τα μέσα ενημέρωσης, που παρασύρθηκαν σε αυτό τον… λιθοβολισμό για τον λογότυπο, να αναλογιστούν πώς εξυπηρέτησαν τελικά το σύστημα που έβλεπε να χάνει την ανάθεση του έργου.
Ειδικότερα, το «γαλάζιο» πρόσωπο το οποίο, εκμεταλλευόμενο τις ιδιαιτερότητές του, φέρεται να έθεσε σε κίνηση τον δικό του μηχανισμό για να διαβάλει το έργο, παρασύροντας ολόκληρη τη δημοσιογραφική κοινότητα.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, δημοσιογράφος, γνωστή για την ενασχόλησή της με τα δικαιώματα της διαφορετικότητας, ανέλαβε εργολαβικά να διαβάλει και να αποδομήσει ανθρώπους, φτάνοντας στο σημείο να «δολοφονεί χαρακτήρες» και να επιχειρεί να συνδέσει πρόσωπα και καταστάσεις με τρόπο που μόνο τεχνητός μπορεί να χαρακτηριστεί.
Βέβαια, για όσους γνωρίζουν καλά τον χώρο, οι συγκεκριμένες προσπάθειες δημιούργησαν περισσότερο γέλια παρά εντυπώσεις, καθώς οι προθέσεις και οι μέθοδοι της δημοσιογράφου ήταν εμφανώς αδιαφανείς, αποτυχαίνοντας να προσδώσουν την παραμικρή σοβαρότητα στις κατηγορίες της.
Αυτός ο «θόρυβος» όχι μόνο δεν κατάφερε να μειώσει τη σημασία του έργου, αλλά ανέδειξε την αδυναμία ορισμένων να το αποδεχτούν ως επιτυχία. Η κριτική για τον λογότυπο του μετρό είναι ένα κλασικό παράδειγμα τύπου «πολλή φασαρία για το τίποτα».
Οι επιθέσεις αυτές έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα που επικρατούσε πριν από μερικά χρόνια, όταν η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εγκαινίαζε το μετρό με… μουσαμάδες στους τοίχους. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη και αναδεικνύει την ειρωνεία της κατάστασης: εκείνοι που τότε υπερασπίζονταν ένα ανύπαρκτο έργο, σήμερα κατακρίνουν τον λογότυπο ενός έργου που είναι έτοιμο να εξυπηρετήσει χιλιάδες πολίτες.
Επί πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη το έργο έφτασε επιτέλους στην ολοκλήρωσή του. Το μετρό Θεσσαλονίκης δεν είναι απλώς ένα συγκοινωνιακό έργο˙ είναι ένα έργο πνοής που θα αλλάξει την καθημερινότητα των πολιτών, θα μειώσει την κίνηση στους δρόμους και θα ενισχύσει την τοπική οικονομία.
