Στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στην απόφασή του να φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών αναφέρεται το Politico, κάνοντας λόγο για προοδευτική στροφή του πρωθυπουργού.
«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης – ο πιο προβεβλημένος κεντροδεξιός πρωθυπουργός της ΕΕ – δεν είναι ο υποψήφιος που θα περίμενε κανείς να φέρει ένα νομοσχέδιο-ορόσημο που νομιμοποιεί τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, το οποίο έχει προγραμματιστεί για ψήφιση την επόμενη εβδομάδα», γράφει το δημοσίευμα του Politico.
Το άρθρο του Politico, συνεχίζει «δεδομένου ότι οι παραδοσιακές οικογενειακές αξίες θα ήταν κανονικά προνόμιο του συντηρητικού κόμματος του Μητσοτάκη, της Νέας Δημοκρατίας, γεννάται το ερώτημα για το τι σχεδιάζει, αλλά οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι όχι μόνο θα βγει αλώβητος, αλλά και ενισχυμένος από την προοδευτική του ώθηση. Έχοντας ήδη στηρίξει την επιρροή του στη Δεξιά, ο Μητσοτάκης είναι σε θέση να ελιχθεί προς το φιλελεύθερο κέντρο και να κάνει ακόμη μεγαλύτερη ζημιά στην κατεστραμμένη αριστερά της Ελλάδας, η οποία είναι επίσης βαθιά διχασμένη όσον αφορά τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Η ευθυγράμμιση της χώρας του με 20 άλλα ευρωπαϊκά κράτη καυτηριάζει τα διαπιστευτήριά του ως βασικού παίκτη στο κυρίαρχο ρεύμα της ΕΕ, επιτρέποντάς του ενδεχομένως να επιδιώξει μεγάλες θέσεις εργασίας στην ΕΕ μετά τη λήξη της θητείας του. Ο Μητσοτάκης παρουσιάζει το νομοσχέδιό του, το οποίο θα αναγνωρίζει επίσης το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών να υιοθετούν, ως μια καθαρά ηθική απόφαση, “ένα θέμα ισότητας”. Είπε ότι δεν είναι αποδεκτό σε μια δημοκρατία “να έχουμε δύο κατηγορίες πολιτών και σίγουρα όχι να έχουμε παιδιά ενός κατώτερου Θεού».
«”Το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία έχει κάποια στελέχη στην κυβέρνηση που υποστηρίζουν την υπερσυντηρητική ατζέντα, επιτρέπει στο κόμμα να υιοθετεί ad hoc κομμάτια αυτής της [προοδευτικής] ατζέντας, ανάλογα με το τι εξυπηρετεί το συμφέρον της κάθε στιγμή“, δήλωσε ο πολιτικός αναλυτής Παναγιώτης Κουστένης, προσθέτοντας ότι αν τελικά υπάρξει κάποιο πολιτικό κόστος στις δημοσκοπήσεις, αυτό θα είναι περιορισμένο και θα απορροφηθεί», αναφέρει.
Ευρωπαϊκό mainstream
Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρεται στον πρωθυπουργό λέγοντας ότι «τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης έχουν εικάσει ότι ο Μητσοτάκης θα μπορούσε επίσης να παίξει σε ένα διεθνές ακροατήριο, ελπίζοντας να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχει υποστεί η φήμη της κυβέρνησής του από το σκάνδαλο κατασκοπείας και τις ανησυχίες για τις ελευθερίες των μέσων ενημέρωσης. Εάν ελιχθεί προς την κατεύθυνση των Βρυξελλών, ωστόσο, είναι απίθανο να γίνει για αρκετά χρόνια ή τουλάχιστον όχι πριν από τη λήξη της τετραετούς θητείας του το 2027. Θα ήταν άλλωστε δύσκολο να βρει μια σπουδαία θέση μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, καθώς η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα, οι οποίες επιθυμούν να παραμείνουν στο κορυφαίο τραπέζι, προέρχονται αμφότερες από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, την ίδια πολιτική οικογένεια με τον Έλληνα πρωθυπουργό».
Ο πιο επιφανής διαφωνών στο κυβερνών κόμμα, γράφει το δημοσίευμα είναι είναι ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έχει αποδοκιμάσει την ιδέα ότι οι βουλευτές να απέχουν από την ψηφοφορία.
Ο υπουργός Επικρατείας Μάκης Βορίδης, ένας άλλος επαναστάτης υψηλού προφίλ, δήλωσε ότι προτίθεται να απέχει από την ψηφοφορία, αλλά υποστήριξε ότι το νομοσχέδιο έχει “ζητήματα συνταγματικότητας”. Ο Βορίδης είναι ίσως ο πρώτος υπουργός στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας που αντιτίθεται ανοιχτά σε σημαντική νομοθεσία της ίδιας του της κυβέρνησης, αλλά στη συνέχεια συνεχίζει να συμμετέχει σε αυτήν.
Διχασμένη αριστερά
Η θέση του κεντροαριστερού κόμματος του ΠΑΣΟΚ παραμένει ασαφής, ταλαντευόμενο μεταξύ πολιτικής σκοπιμότητας και αρχών. Ο επικεφαλής του, Νίκος Ανδρουλάκης, δήλωσε ότι η αντιπολίτευση δεν πρέπει να αξιοποιηθεί για την επίλυση των εσωτερικών διαιρέσεων του κυβερνώντος κόμματος και ότι “δεν θα δέσει τα κορδόνια του Μητσοτάκη”.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα ΚΚΕ δήλωσε ότι αντιτίθεται στη νομοθεσία, υποστηρίζοντας ότι “ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου σημαίνει κατάργηση της πατρότητας-μητρότητας”».
