Αντιφατικά και παράδοξα χαρακτήρισε τα συγχαρητήρια Κασσελάκη σε Ανδρουλάκη σε συνέντευξη του στο Mega Channel ο υποψήφιος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κι Ευρωβουλευτής Νικόλας Φαραντούρης.
Ο κ. Ανδρουλάκης ευθύς μόλις αμφισβητήθηκε από τους συντρόφους του, παρ’ ότι είχε αυξήσει έστω οριακά τα ποσοστά του κόμματος, προσέφυγε στις κάλπες. Η ηγεσία στο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το αντίθετο. Αντί να οδηγήσει το κόμμα που υποτίθεται ότι αγαπά σε μια εκτόνωση της κατάστασης ενεπλάκη σε ένα σπιράλ εσωστρέφειας με κατηγόριες προς όλους. Με απολίτικη υπεράσπιση του τεράστιου ΕΓΩ, με κλάψα και κακομοιριά ηττοπάθειας.
Ένας ηγέτης όταν θέλει να πολλαπλασιάσει δεν διαιρεί. Όταν θέλει να ενώσει δεν διχάζει. Ο ηγέτης πρέπει να έχει τη δυνατότητα σύνθεση. Ένας ηγέτης που δεν μπορεί να συνθέσει απλά δεν είναι ηγέτης.
Τί είναι η θολή “αδιαμεσολάβητη τη σχέση των μελών”. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Δεν λειτούργησε πουθενά. Δεν υπήρξε καμία πολιτική πρόταση. Δεν λειτούργησε κανένα όργανο. Ήταν μια ανάγκη αδιαμεσολάβητου μονομερούς θαυμασμού τελικά;
Προσωπικά υπέβαλα την υποψηφιότητά μου όταν ο κ. Κασσελάκης είχε δηλώσει την πρόθεσή του να είναι εκ νέου υποψήφιος. Και θα προτιμούσα να αντιπαρατεθούμε πολιτικά, να αναδειχθούν όλες οι διαφορές τώρα που ο κόσμος τον έμαθε. Αλλά ο ίδιος φώναζε “καταθέστε τώρα πρόταση μομφής” επισπεύδοντας τις εξελίξεις καταστροφής μας. Λέγεται αυτό πολιτική οξυδέρκεια της ηγεσίας;
