Οι παλιοί δορυφόροι δεν «πεθαίνουν» στο Διάστημα: με τα τελευταία τους καύσιμα εξωθούνται προς την ατμόσφαιρα της Γης και καίγονται καθώς εισέρχονται ξανά στα ανώτερα στρώματα του πλανήτη.
Όμως η start up Orbit Fab θέλει να βάλει τέλος στην εποχή που χρήσιμοι δορυφόροι πέφτουν σε αχρηστία τους εξαιτίας έλλειψης καυσίμων. Η εταιρία θέλει να δημιουργήσει ένα δίκτυο σταθμών ανεφοδιασμού, σε τροχιά γύρω από τη Γη, και απολαμβάνει ήδη της υποστήριξης του αμερικανικού υπουργείου άμυνας, έχοντας αναπτύξει ένα πρότυπο για θύρες ανεφοδιασμού, που χρησιμοποιούνται από τις εταιρείες κατασκευής δορυφόρων.
Τη Δευτέρα, η εταιρεία με έδρα το Κολοράντο επιβεβαίωσε ότι συγκέντρωσε κεφάλαια 28,5 εκατομμυρίων δολαρίων, υπερκαλύπτοντας τους στόχους της για τον τρέχοντα κύκλο εργασιών.
Για τον CEO της Orbit Fab, Ντάνιελ Φέιμπερ, η παράταση της διάρκειας ζωής των δορυφόρων αποτελεί τη φυσική εξέλιξη του παραδείγματος της SpaceX, που έφερε στην αγορά τους επαναχρησιμοποιήσιμους πυραύλους. «Αν δεν έχεις επαναχρησιμοποιήσιμο πύραυλο, είσαι χαμένος», λέει. «Αυτή είναι η προοπτική της βιομηχανίας. Σε μερικά χρόνια, αν δεν έχεις έναν δορυφόρο με δυνατότητα ανεφοδιασμού με καύσιμα, θα είσαι επίσης χαμένος».
Η δημιουργία υποδομών που θα επιτρέπουν τον ανεφοδιασμό των δορυφόρων είναι πιο εύκολο στη θεωρία από ό,τι στην πράξη. Πρώτον, είναι δύσκολο να πειστούν οι κατασκευαστές να επενδύσουν σε δυνατότητες ανεφοδιασμού χωρίς να υπάρχει ολοκληρωμένη υποδομή ανεφοδιασμού. Το ίδιο προβληματικό είναι και το αντίστροφο, λέει ο αναλυτής της διαστημικής βιομηχανίας Κρις Κουίλτι. «Είναι το κλασικό πρόβλημα με την κότα και το αυγό».
Ακόμα κι έτσι όμως, το οικονομικό κίνητρο είναι τεράστιο, όπως σχολιάζει το περιοδικό Forbes. Οι μεγάλοι γεωστατικοί δορυφόροι που υποστηρίζουν υποδομές όπως δίκτυα τηλεπικοινωνιών κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, ακόμη και δισεκατομμύρια δολάρια, και μόνο η εκτόξευσή τους μπορεί να κοστίσει δεκάδες εκατομμύρια.
Όμως η κυμαινόμενη βαρυτική έλξη από τη Γη, τον Ήλιο και τη Σελήνη βγάζει ορισμένους δορυφόρους από την ιδανική τροχιά τους και απαιτούνται καύσιμα για να διατηρηθούν, μετά από μανούβρες προσαρμογής, στην βέλτιστη απόσταση από τον πλανήτη.
Η Orbit Fab υπολογίζει πως το κόστος ανεφοδιασμού ενός δορυφόρου στα 20 εκατομμύρια δολάρια για 100 κιλά υδραζίνης, η οποία βοηθά τους δορυφόρους να παραμείνουν στη θέση τους για περισσότερο παρατείνοντας τη διάρκεια «ζωής» τους.
«Αν έχετε ένα περιουσιακό στοιχείο σε τροχιά, θα πρέπει να το αντιμετωπίζετε ως περιουσιακό στοιχείο», σχολιάζει ο Φέιμπερ, λέγοντας πως ένα ακόμα πλεονέκτημα της λογικής του ανεφοδιασμού, είναι ότι είναι φθηνότερη από την εκτόξευση της ίδιας ποσότητας καυσίμων από τη Γη στο Διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι ένας δορυφόρος δεν θα πρέπει απαραίτητα να εκτοξεύεται με γεμάτη τη δεξαμενή των καυσίμων του. Έτσι θα μειωθεί το κόστος τοποθέτησής του σε τροχιά και τα καύσιμα θα μπορούν να συμπληρωθούν στο Διάστημα, φθηνότερα.
Από την ίδρυσή της το 2018 από τον Φέιμπερ και τον Τζέρεμι Σιλ, που είχε διακριθεί από το Forbes στην κατηγορία “30 Under 30” η εταιρεία έχει κάνει μια σειρά από βήματα, για τη δημιουργία της κατάλληλης υποδομής ανεφοδιασμού καυσίμων σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Το 2019, απέδειξε ότι ο εξοπλισμός που έχει αναπτύξει λειτουργεί όταν έγινε η πρώτη ιδιωτική εταιρεία που παρέδωσε νερό στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μία από τις σημαντικότερες καινοτομίες της είναι το RAFTI, ένα πρότυπο για θύρες ανεφοδιασμού σε διαστημόπλοια που έχει υιοθετηθεί από αρκετές κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Άμυνας, και πάνω από 100 εταιρείες.
Η σύμπλευση του Υπουργείου Άμυνας, είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της εταιρείας, επειδή θέτει ένα πρότυπο που ακολουθεί η βιομηχανία, παρατηρεί ο Κουίλτι. Η εταιρεία κατασκευάζει τα μηχανικά μέρη της διασύνδεσης και συνεργάζεται με τους κατασκευαστές διαστημοπλοίων για να προωθήσει την ενσωμάτωσή του συστήματος σε μελλοντικούς δορυφόρους και σκάφη. «Είναι ένα έξυπνο, έξυπνο, επιχειρηματικό μοντέλο», καταλήγει ο Κουίλτι.
Πηγή: Forbes
