Πάνω από το 20% των καυσίμων, που διακινούνται σήμερα στην ελληνική αγορά, εκτιμάται πως είναι λαθραία ή νοθευμένα με διαλύτες, με μόλις το 6%-7% των πρατηρίων της χώρας να υπολογίζεται πως είναι υπαίτια για την παραβατικότητα, που έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, στερώντας πολύτιμα έσοδα από το κράτος.
Στην καρδιά του προβλήματος της παραβατικότητας, η οποία άρχισε να εκδηλώνεται εντονότερα στην Αθήνα και στη συνέχεια, ιδίως την τελευταία τριετία, στη Θεσσαλονίκη και τις άλλες περιοχές της χώρας, βρίσκονται, όπως είπε, τα «πειραγμένα» συστήματα εισροών-εκροών, που δεν παρακολουθούν όλα τα στάδια της εφοδιαστικής αλυσίδας του καυσίμου και καταδολιεύονται από τους παραβάτες.
Τα διυλιστήρια τριπλασίασαν το περιθώριο κέρδους τους, ενώ οι πρατηριούχοι κρατάμε άμυνα για να σώσουμε τις επιχειρήσεις μας, με περιθώριο κέρδους μόλις 3%-4%» . Την τελευταία δεκαετία 3000 πρατήρια-οικογενειακές επιχειρήσεις έχουν κλείσει ή άλλαξαν χέρια, περνώντας σε πολλές περιπτώσεις, είτε σε θυγατρικές διυλιστηρίων, είτε σε ιδιοκτήτες που λειτουργούν παραβατικά (από τα πρατήρια αυτά, που έχουν πληγεί την τελευταία δεκαετία, πολύ σημαντικό ποσοστό βρίσκεται στη Βόρεια Ελλάδα, η οποία επηρεάζεται ιδιαίτερα, λόγω της γειτνίασης με χώρες όπου το κόστος των καυσίμων είναι πολύ χαμηλότερο, στις οποίες κατευθύνονται πολλοί κάτοικοι για να γεμίσουν φθηνότερα τα ρεζερβουάρ τους.
Ιδιαίτερα πλήττονται περιοχές όπως το Κιλκίς ή οι Σέρρες, όπου το 30% των πρατηρίων εκτιμάται πως έχουν κλείσει την τελευταία δεκαετία. Μάλιστα, οι πρατηριούχοι προτείνουν τη θεσμοθέτηση «κάρτας πολίτη» για τις περιοχές της χώρας που γειτνιάζουν με τέτοιες χώρες, ώστε οι πολίτες να έχουν κίνητρο να γεμίζουν εντός των συνόρων.
Η παραβατικότητα στα καύσιμα εντοπίζεται σε τρία πεδία: πρώτον, στη διακίνηση λαθραίου καυσίμου, που προορίζεται για εξαγωγή, αλλά τελικά δεν περνάει ποτέ τα σύνορα, παρά επιστρέφει στην Ελλάδα και μπαίνει παρανόμως στις δεξαμενές, με αποτέλεσμα οι επιτήδειοι κερδίζουν από τους φόρους που κανονικά επιβαρύνουν το καύσιμο (1 ευρώ/λίτρο στη βενζίνη).
Δεύτερον, στη νοθεία με διαλύτες όπως η τολουόλη, που στοιχίζουν πολύ φθηνά -200 ευρώ/τόνο έναντι 2200 ευρώ/τόνο για τη βενζίνη- και δεν ανιχνεύονται στο καύσιμο ακόμα και αν αναμειχθούν σε μεγάλες ποσότητες. Και, τρίτον, στην κλοπή στο σύστημα εισροών-εκροών των πρατηρίων. Με την καταδολίευση του συστήματος, μεταξύ άλλων, δηλώνεται μικρότερη ποσότητα από αυτή που αγοράζει ο καταναλωτής και το πλεόνασμα πωλείται σε άλλο άτομο ή μια ποσότητα πωλείται δις, με τους επιτήδειους να βάζουν στην τσέπη τους όλο το κέρδος, χωρίς να καταβάλουν φόρους.
