Ένα από τα σύνδρομα που ταλανίζει σε όλο τον κόσμο τους λογής – λογής ειδήμονες, αλλά και τον μέσο άνθρωπο της καθημερινότητας, είναι η μόνωση στις γυάλες των «βεβαιοτήτων» τους. Να κλείνουμε δηλαδή τα αυτιά μας στην άλλη άποψη που μας ενοχλεί και να την θεωρούμε συλλήβδην «ασήμαντη» ή ακόμα πιο χειρότερα γραφική. Αυτό το οικτρό λάθος, ανάγλυφα διεφάνη στην περίπτωση των Αμερικάνικων εκλογών, όπου η αμερικάνικη ελίτ, πιάστηκε στην κυριολεξία στον ύπνο με την εκλογή Τράμπ, επειδή ακριβώς δεν άκουγε την άλλη άποψη και δεν μπορούσε έτσι να αφουγκραστεί τις μεγάλες αλλαγές που είχαν συντελεστεί στην κοινή γνώμη. Περιχαρακωμένη η ελίτ σε έναν μικρό κύκλο ανθρώπων, με τις ίδιες αντιλήψεις και την ίδια πολιτική αισθητική, δεν κατόρθωσε να αντιληφθεί έγκαιρα τις μεγάλες αλλαγές που είχαν λάβει χώρα. Ανάλογα χάσμα πραγματικότητας, συνέβη και στην Ελλάδα στην αρχή της κρίσης, που τελικά απέληξε στην διάρρηξη της εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών και των μέσων ενημέρωσης, ιδίως των τηλεοπτικών καναλιών.
Σαφώς είναι άλλο πράγμα να ακούς με σεβασμό και κατανόηση την απέναντι άποψη και άλλο πράγμα να προσποιείσαι πως ακούς, απλά και μόνο για να καπηλευθείς το βήμα διαλόγου που δίνεις στον απέναντι μαζί σου. Και στην Ελλάδα βρέθηκαν πάρα πολλοί τα οδυνηρά χρόνια της κρίσης, που έκαναν εμπόριο ελπίδας και «κατανόησης», με τις τραγικές κοινωνικές ομάδες, οι οποίες πλήρωσαν το μάρμαρο της κατάρρευσης της εθνικής μας οικονομίας.
Για να επανέλθουμε στο τόσο εύγλωττο αμερικάνικο παράδειγμα, υπάρχει ένα τραγικό λάθος που μπορεί να κάνει μια κοινωνική ελίτ, όπως συνέβη με την Χίλαρη Κλίντον, που απαξίωνε προσβλητικά, θεωρώντας τους γραφικούς, τους ψηφοφόρους του Τράμπ. Και μη καταδεχόμενη να ακούσει κριτικά τις απόψεις τους, θεωρώντας τες βλακώδεις και ιδεοληπτικές, δεν μπόρεσε να κατανοήσει τα νέα «υπόγεια ρεύματα» που διέτρεχαν την αμερικάνικη κοινωνία, έχοντας αλλάξει δραματικά τους πολιτικούς συσχετισμούς. Τελικά πλήρωσε θανατηφόρα αυτή την εγωπαθή συμπεριφορά της και έχασε τις εκλογές ! Και στα καθ΄ ημάς βλέπουμε αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία, για την αντίθετη με την δική μας άποψη. Ιδού, «δεν ξέρουν τι λένε», «είναι κολλημένοι» και τα συναφή !
Τούτες τις μέρες παρακολουθούμε την διελκυστίνδα ανάμεσα σε Beat-Λυμπερόπουλο για τι άλλο, τα ταξί. Συλλήβδην σπεύδουν οι πάντες να απαξιώσουν και να λοιδορήσουν, την αισθητική του ιστορικού συνδικαλιστή των ταξιτζήδων. Ο ιδιότυπος λόγος του εκφράζει την αγωνία και το άγχος μιας επαγγελματικής τάξης προσδεδεμένης εμμανώς στο χθές, έναντι των κατακλυσμιαίων αλλαγών του σήμερα. Ωστόσο κανείς δεν εξηγεί στους καραβοτσακι-σμένους από την κρίση ταξιτζήδες, πως μπορούν από την νοοτροπία του χθές, να προσα-ρμοστούν αποτελεσματικά στα δεδομένα που έρχονται. Αισθάνονται έτσι μια απειλή, που συνιστά για αυτούς αιτία ζωής και αντιδρούν άτσαλα και σπασμωδικά. Ορισμένοι έμποροι ελπίδας ψευδώς – και γνωρίζοντας συνειδητά ότι αυτό δεν μπορεί πια να γίνει – τους υπόσχονται ότι μπορούν να βάλουν την κοινωνία στην φορμόλη και να τους διατηρήσουν το ωφέλιμο για αυτούς status του χθές. Και δυστυχώς δεν τους μιλάει κανείς ουσιαστικά και «ζωντανά» από την άλλη όχθη της πραγματικότητας, ενώ πολύ περισσότερο κανείς δεν τους ακούει !!! Με ορατό τον κίνδυνο να έχουμε και στην Ελλάδα, το θεώρημα «Τράμπ» … Χρέος της «Νέας Δημοκρατίας» σήμερα, ως κόμματος σοβαρού και της ευθύνης, είναι να ξεκινήσει έναν ειλικρινή διάλογο αρχών, με την συμπαθή κάστα των ταξιτζήδων και να τους δώσει να καταλάβουν, ότι τα πράγματα δεν μπορούν να «μείνουν ως έχουν» και ότι οφείλουν και αυτοί όπως και οι άλλες κοινωνικές ομάδες, να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, συμβάλλοντας έντιμα και υπεύθυνα, στην εξυγίανση των δομών μας και στην δημιουργία μιας εθνικής οικονομίας υγιούς και βιώσιμης, που θα μπορεί έτσι και να επιστρέφει στους πολίτες, κοινωνικό μέρισμα. Άλλως θα πάμε συλλήβδην όλοι, ομαδόν στα βράχια !!!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
