Το επόμενο διάστημα αναμένεται να εκδοθεί η απόφαση του Συμβούλιο της Επικρατείας για τη Μυρτώ της Πάρου. Στο Ανώτατο Δικαστήριο βρέθηκε και η μητέρα της, η οποία προχώρησε στις δηλώσεις αναφορικά με το αίτημα της να καταβληθεί αποζημίωση στην κοπέλα καθώς και ένα μηνιαίο ποσό εφ’ όρου ζωής.
“Διαμαρτύρομαι επειδή η Μυρτώ χτυπήθηκε άδικα και δεν της έχει φερθεί το ελληνικό κράτος όπως έπρεπε. Μας έχουν αφήσει στην τύχη μας. Μέχρι το 2017 ζούσαμε μέσα στα νοσοκομεία και στο κέντρο αποκατάστασης στη Λάρισα δωρεάν, αλλά δεν μπορείς να ζεις για πάντα στα νοσοκομεία”. Με αυτά τα λόγια η Μαρία Κοτρώτσου, η μητέρα της Μυρτούς, που βρέθηκε χτυπημένη σε παραλία της Πάρου του 2012, αναφέρθηκε στην απόφαση της να στραφεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Πρόσθεσε μάλιστα, “άτομα σαν τη Μυρτώ δεν ζουν πολλά χρόνια. Σκοπός μου είναι να ζήσει όσο το δυνατόν περισσότερο και καλά. Ζητάμε 2.900 ευρώ μηνιαίως. Το κράτος δεν έχει δώσει τίποτα εφάπαξ για να του λείψουν τα χρήματα αυτά. Άτομα που είναι όπως η Μυρτώ δεν μιλάνε, δεν τρώνε, δεν κινούνται, έχει 100% αναπηρία. Ας ανοίξει ο δρόμος και για άλλα παιδιά, μιλάμε για ένα άτομο που δεν μπορεί ούτε καν να γυρίσει πλευρό στο κρεβάτι μόνο του”.
Κατά τη συζήτηση, ο πληρεξούσιος δικηγόρος της οικογένειας υποστήριξε πως υπάρχει απόλυτη αιτιώδης συνάφεια μεταξύ των παραλείψεων των αρμοδίων οργάνων του Δημοσίου και του τραγικού αποτελέσματος που επέφερε ο δράστης στην Μυρτώ, καθώς ο δράστης του εγκλήματος επί δύο χρόνια ζούσε παράνομα στην Ελλάδα, χωρίς καμία αρμόδια κρατική αρχή να το γνωρίζει.
Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του Δημοσίου δεν παραστάθηκε στο δικαστήριο, καθώς προηγουμένως είχε καταθέσει δήλωση παράσταση πριν τη συζήτηση.
Υπενθυμίζεται ότι η Μαρία Κοτρώτσου διεκδικεί για τη Μυρτώ να της επιδικαστεί το ποσό των 200.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης για τη ζημιά που υπέστη από τον βαρύτατο τραυματισμό της. Παράλληλα, έχει ζητήσει να της καταβάλεται κάθε μήνα για το υπόλοιπο της ζωής της το ποσό των 2.977,81 ευρώ έτσι ώστε να αντεπεξέλθει στο κόστος διαβίωσης, καθημερινής φροντίδας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, που απαιτεί η κατάστασή της.
Η πρωτόδικη απόφαση
Πάντως, όπως και το εφετείο έτσι και το πρωτόδικο δικαστήριο, απέρριψε την αγωγή κρίνοντας ότι η μητέρα και η αδελφή του θύματος «ως εμμέσως ζημιωμένες δεν δικαιούνταν χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και, συνεπώς, δεν νομιμοποιούνταν ενεργητικώς στην άσκηση της κρινόμενης αγωγής, η οποία για τον λόγο αυτό πρέπει να απορριφθεί κατά το αντίστοιχο μέρος της ως απαράδεκτη κατ’ άρθρο 71 του Κ.Δ.Δ.».
Επίσης, το Πρωτοδικείο έκρινε ότι μόνο οι παραλείψεις «των οργάνων του Δημοσίου να αποτρέψουν την είσοδο και παραμονή του Πακιστανού στη χώρα, ο οποίος δεν ήταν σεσημασμένος ή εγγεγραμμένος στον Εθνικό Κατάλογο Ανεπιθύμητων Αλλοδαπών ούτε η παρουσία του είχε καταγγελθεί ως επικίνδυνη στις Αρχές, «δεν αρκούν για να επιφέρουν την ένδικη ζημία, καθώς για την επέλευσή της μεσολάβησε η διάπραξη ειδεχθούς εγκληματικής πράξης από αυτόν (σ.σ. το δράστη), η οποία διακόπτει τον αιτιώδη σύνδεσμο».
