Η Λεβεντογέννα Κρήτη με τον Ελ Γκρέκο, το Νίκο Καζαντζάκη και το Μίκη Θεοδωράκη σέρνει το
Χορό των Ολυμπιονικών του Πνεύματος πάνω στα οικουμενικά πέτρινα αλώνια της ιστορίας, μεγαλωμένοι στη χώρα, που γέννησε τη Δημοκρατία (Περικλής), την Ποίηση (Όμηρος), τη Φιλοσοφία (Σωκράτης, Πλάτων), τη Λογική (Αριστοτέλης), την επιστήμη (Πυθαγόρας) και το Θέατρο.
Με τη μουσική του μετάγγιζε στα πλήθη όνειρα και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο και εμψύχωνε τους
νέους να τολμήσουν να πάρουν τα ηνία για να καθορίζουν οι ίδιοι το μέλλον τους.
Οι μελωδίες του έντεχνα πλεγμένες με επιλεγμένους στίχους είχαν τη δύναμη να ξεδιπλώνουν το μεγαλείο, που έκρυβαν οι απλοί άνθρωποι και να το μετατρέπουν σε επαναστατική ιαχή και δράση για μια Ελλάδα της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ειδικεύτηκε στις χορδές, στις χορδές των μουσικών οργάνων, στις χορδές της φωνής, στις χορδές της ψυχής, στις χορδές της καρδιάς, στις χορδές της νιότης. Έμαθε καλά τη γλώσσα τους και μιλούσε με αυτές τόσο καλά σα να ήταν και ο ίδιος φτιαγμένος από χορδές μελωδίας, ανθρωπιάς και αγώνα.
Στις Συναυλίες του με τα χέρια του, που ήταν μαγικές μελωδικές φτερούγες διηύθυνε τους καλλιτέχνες και τις παλλόμενες καρδιές των θαυμαστών του και όλοι μαζί πετούσαν σε μια άλλη Ελλάδα, την Ελλάδα των ονείρων μας.
Στο δίλημμα καλλιτέχνης ή πολιτικός η απάντηση είναι απλή. Ήταν οτρηρός και ό,τι αναλάμβανε το πήγαινε μέχρι το απώτατο όριό του και αυτό ήταν το μυστικό της μεγάλης του επιτυχίας.
Το μουσικό του έργο είναι τεράστιο και κάθε κομμάτι του είναι αυθύπαρκτες μελωδίες που και χωρίς τις λέξεις συναρπάζουν σε ατομικό επίπεδο, αλλά σφιχταγκαλιασμένες με την ποίηση μεγάλων Ελλήνων ποιητών (Σολωμός, Καβάφης, Παλαμάς, Ρίτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Λειβαδίτης) ξεσηκώνουν τα πλήθη και αποκτούν τεράστια κοινωνική διάσταση.
Έπαιρνε το δίκιο των αδικημένων και το δάκρυ των κατατρεγμένων και τα μετουσίωνε σε μουσικά
περιστέρια, που πετούσαν σε όλη την οικουμένη για να σηκώσουν την παντιέρα της αλλαγής ώστε να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ζούσε με τη μουσική για τη μουσική και ανάπνεε μέσα από την πνοή του λαού.
Το οικουμενικό αποτύπωμα του Μίκη ξεπερνά κάθε ζώντα Έλληνα και είναι τόσο μεγάλο, που μπορεί
να απορροφήσει τα όποια λάθη στη ζωή του.
Ίσως αν συντονισθούμε με το μελωδικό του σύμπαν και ακολουθήσουμε τις συμβουλές του θα μπορέσουμε να σηκωθούμε και εμείς λίγο ψηλότερα-λίγο ψηλότερα.
* Ο Θανάσης Τσακαλίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Μηχανικών H/Y και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών.
