«Ο κόσμος αναμένει την τύχη της Αμερικής» είναι ο τίτλος της εφημερίδας Times που επισημαίνει την μεγάλη παγκόσμια αναμονή.
Παρόλο που οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές απέχουν ακόμα από το να κριθούν οριστικά, το σκηνικό φαίνεται να κλίνει σταθερά προς τον Τραμπ δημιουργώντας κλίμα αισιοδοξίας για το επιτελείο του, σχολιάζουν το bbc και το Sky News . Ωστόσο, με τα αποτελέσματα να ανακοινώνονται σταδιακά, η κατάσταση παραμένει ακόμα ρευστή.
Η εφημερίδα Guardian συνοψίζει τα συναισθήματα ως «Ελπίδα… και φόβος», η Daily mail
αναφέρεται στη ρευστότητα της κατάστασης, με τίτλο «Η Αμερική στην κόψη του μαχαιριού» ενώ η Financial Times έχει λιτό τίτλο, «Η Αμερική αποφασίζει».
Η σημασία των αμερικανικών εκλογών για το Ηνωμενο Βασίλειο
Οι αμερικανικές εκλογές έχουν ιδιαίτερη σημασία για το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς η «ειδική σχέση» μεταξύ των δύο χωρών αποτελεί βασικό πυλώνα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής του Λονδίνου.
H προοπτική μιας νέας προεδρίας Τραμπ προκαλεί ανησυχίες στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αν και οι πολιτικές του είναι γνωστές από την προηγούμενη θητεία του, οι στενές σχέσεις του με τον Πούτιν και η σκεπτικιστική του στάση απέναντι στο ΝΑΤΟ εγείρουν φόβους για την ασφάλεια και την σταθερότητα στην Ευρώπη. Η αμφιλεγόμενη προσέγγισή του στα θέματα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής δημιουργεί ανησυχίες στο Λονδίνο για πιθανές αποσταθεροποιήσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν και τις βρετανικές θέσεις.
Η σχέση του Ντόναλντ Τραμπ με το Ηνωμένο Βασίλειο υπήρξε περίπλοκη και συχνά αμφιλεγόμενη. Κατά την προεδρία του, ο Τραμπ διατήρησε στενές σχέσεις με κάποιους Βρετανούς ηγέτες, όπως τον πρώην πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον, τον οποίο είχε χαρακτηρίσει ως σύμμαχο με παρόμοιες απόψεις για θέματα όπως το Brexit και η οικονομική πολιτική. Ο Τραμπ είχε υποστηρίξει ανοιχτά το Brexit, βλέποντάς το ως ευκαιρία για μια ανεξάρτητη εμπορική συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και ΗΒ, κάτι που θα μπορούσε να ισχυροποιήσει την οικονομική συνεργασία των δύο χωρών.
Ο πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ και ο υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμι ελπίζουν σε έναν πρόεδρο με παρόμοιες αξίες και προσεγγίσεις, με την Καμάλα Χάρις να θεωρείται πιο «ασφαλής» επιλογή λόγω σταθερών θέσεων και κοινών στόχων.
Παραδοσιακά, οι Εργατικοί πρωθυπουργοί συνεργάζονται πιο εύκολα με Δημοκρατικούς προέδρους, ενώ οι Συντηρητικοί βρίσκουν κοινό έδαφος με Ρεπουμπλικάνους, όπως δείχνουν οι στενές σχέσεις Ρίγκαν-Θάτσερ και Μπους-Μέιτζορ.
