Από τον περσινό τελικό έπος που διήρκησε σχεδόν 5 ώρες (4 ώρες και 42 λεπτά) στο φετινό remake που εξελίχθηκε σε παράσταση για έναν ρόλο με τον Κάρλος Αλκαράθ να πανηγυρίζει back to back τίτλο στο Wimbledon μπαίνοντας στο κλειστό κλαμπ (Μποργκ, Λέιβερ, Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς τα άλλα μέλη) των αθλητών που το έχουν καταφέρει.
Ο Σέρβος πάντως ναι μεν παραμένει ο πρώτος όσον αφορά τους τίτλους σε Grand Slam (24), αλλά ούτε και φέτος δεν ισοφάρισε το ρεκόρ του Φέντερερ (με 8 τίτλους στο Λονδίνο), ενώ ο Ισπανός έχει πλέον το απίστευτο 4χ4 σε τελικούς Grand Slam και σπάει κάθε ρεκόρ.
Η αλήθεια είναι οτι όλοι περίμεναν ότι ζούσαμε κάτι από την περσινή μαγεία και άπαντες έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίση βλέποντας το πρώτο γκέιμ να διαρκεί σχεδόν 15 λεπτά! Ο Τζόκοβιτς ξεκίνησε καλά, ωστόσο σπατάλησε τις ευκαιρίες που είχε για να το πάρει και παρόλο που έσβησε 6 μπρέικ πόιντς ο Ισπανός με απίστευτη ηρεμία και ωριμότητα έκανε το 0-1 με αβίαστο λάθος του Σέρβου.
Μόνο που η συνέχεια ήταν εντελώς διαφορετική με τον Αλκαράθ να κρατά άνετα το σερβίς του, τον Τζόκοβιτς να μειώνει σε 1-2 και στη συνέχεια να ακολουθούν τρία νέα γκέιμ επί του Ισπανού ο οποίος, σφού έσβησε το μοναδικό μπρέικ πόιντ του Σέρβου στο 6ο γκέιμ, μέσα σε 45 λεπτά πήρε το πρώτο σετ με 2-6!
Όσοι περίμεναν την αντίδραση του Σέρβου, δεν δικαιώθηκαν καθώς και το δεύτερο σετ κύλησε με τον ίδιο τρόπο.
Στο πρώτο γκέιμ ο Αλκαράθ έκανε και πάλι μπρέικ (χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα) και παρόλο που ο Νόλε μείωσε σε 1-2 και 2-3 ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό του Ισπανού.
Με το σκορ στο 2-4 και τον Τζόκοβιτς να προηγείται με 30-0, ο Αλκαράθ έβγαλε την άμυνα του τελικού (του τουρνουά και ίσως όλης της χρονιάς) στο ιδανικό διαγώνιο βολέ του Σέρβου, πήρε άλλους τρεις σερί πόντους κάνοντας νέο μπρέικ και φτάνοντας πάλι με άνεση στην κατάκτηση του 2ου σετ με 2-6!
Στην εκκίνηση του γ’ σετ με τον Τζόκοβιτς να παίρνει εύκολα το πρώτο γκέιμ και να προηγείται με 0-30 στο σερβίς του Αλκαράθ φάνηκε ότι κάτι αλλάζει, ωστόσο ο Ισπανός κράτησε το σερβίς του και απείλησε με μπρέικ (είχε τρεις ευκαιρίες στο επόμενο), αλλά ο Νόλε στάθηκε όρθιος και μετά από 8 λεπτά πήρε το γκέιμ για το 2-1.
Ουσιαστικά ο τελικός που περιμέναμε να δούμε όλοι παίχθηκε στο τρίτο σετ με τον Τζόκοβιτς να ποροηγείται 3-2 και να φτάνει σε μπρέικ πόιντ (το δεύτερο), ωστόσο ο Αλκαράθ κράτησε το σερβίς του και φτάσαμε στο 4-4.
Ο Αλκαράθ προηγήθηκε 0-40 στο σερβίς του Τζόκοβιτς, ο Σέρβος έσβησε το πρώτο, αλλά στο δεύτερο ο Ισπανός με φορχαντ γουίνερ έκανε το μπρέικ κι αγκάλιασε το τρόπαιο.
Κι ενώ όλα έδειχαν ότι ο τελικός τελείωσε με τον Αλκαράθ να προηγείται με 40-0 στο σερβίς του, ο Ισπανός σα να λύγισε από την σκέψη ότι απέχει έναν πόντο από τον τίτλο, έκανε μαζεμένα λάθη κι ο Τζόκοβιτς έμεινε ζωντανός παίρνοντας πέντε σερί πόντους για το πρώτο του μπρέικ στο ματς!
Ο Νόλε προηγήθηκε με 6-5 και φάνηκε το μομέντουμ να είναι και πάλι μαζί του, ωστόσο ο Καρλίτος βρήκε ξανά τη συγκέντρωση του, ισοφάρισε σε 6-6 και στο τάι μπρέικ επιβεβαίωσε την ανωτερότητα του.
Το 3-3 έγινε 3-5 με ένα ακόμη αβίαστο λάθος του Τζόκοβιτς που δεν μπόρεσε να επιστρέψει χάνοντας για τέταρτη φορά στην καριέρα του έναν τελικό με 3-0 (η πρώτη το 2013 από τον Άντι Μάρεϊ και πάλι στο Wimbledon κι οι δύο επόμενες το 2019 στο Roland Garros από τον Ναδάλ και το 2020 από τον Μεντβέντεφ στο US Open).
